φθινοπωρινά blues




Μπήκε ο Σεπτέμβριος, αναγνώστη. Μήνας παραδοσιακά απαράδεκτος, όταν είσαι μικρός αρχίζουν τα σχολεία, αργότερα στη σχολή οι εξεταστικές, όταν δουλεύεις έχουν τελειώσει οι άδειες, στατιστικά ο μήνας με τους περισσότερους χωρισμούς, κάνει ακόμα ζέστη και κατά 99% δεν είσαι σε παραλία (εκτός αν είσαι σε παραλία Αττικής, οπότε είπαμε, ουσιαστικά ΔΕΝ είσαι σε παραλία), στις 23 γιορτάζεται με κάθε επισημότητα και λαμπρότητα η Άλωση της Τριπολιτσάς, δηλαδή μια τριήμερη σφαγή του πλειοψηφικού τούρκικου πληθυσμού της πόλης από Αρβανίτες και Σλάβους και Έλληνες, το άλογο του Κολοκοτρώνη δεν πάτησε χώμα από τα τείχη μέχρι το σεράι, μόνο πτώματα, έκτακτα περάσαμε, απελευθερωθήκαμε, αλλά οι κοτζαμπάσηδες παρέμειναν. Ψιτ, παιδιά, επαναστάται του '21, τους γαιοκτήμονες έπρεπε να λυντσάρετε, όχι το φτωχό λαουτζίκο. Ξέρετε ότι μπορούσαμε.




Παραδοσιακό δημοτικό τραγούδι αρχών του 
19ου αιώνα που ξεχάστηκε την κρίσιμη στιγμή


Ο φετινός Σεπτέμβρης όμως αναγνώστη είναι διαφορετικός. Ένας άνεμος αγωνίας πνέει πάνω από το Φάληρο, όπου ο Μπάμπης, ο Άρης και τ'άλλα τα παιδιά οργανώνουν ολονύχτιες προσευχές για να ξαναβγεί η Άνγκελα στις γερμανικές εκλογές και να μην ανακοπεί η μνημονιακή πορεία σωτηρίας του αδάμαστου και υπερήφανου και τρισχιλιετούς ανάδελφου Έθνους. Αλλά ακόμα πιο αστείοι από αυτούς είναι αυτοί που ελπίζουν σε νίκη των Σοσιαλδημοκρατών η οποία θα "αλλάξει τους συσχετισμούς στην Ευρώπη". Ναι, όπως τους άλλαξαν οι νίκες του Ολάντ και του Ομπάμα, αναγνώστη. Ρωτήστε τους κατοίκους του Μάλι (και της Συρίας οσονούπω) να σας πουν.


Κατά τα άλλα ο Σεπτέμβρης έχει και ΔΕΘ, και πορείες για τη ΔΕΘ, οι οποίες κάθε χρόνο υπολογίζεται ότι είναι μεγαλύτερες από τις προηγούμενες χρονιές, με αποτέλεσμα τώρα πια όταν η κεφαλή βρίσκεται στο Λευκό Πύργο, η ουρά να βρίσκεται κάπου στη Λάρισα, έχει και κανένα πρωτοβρόχι να γουστάρουμε, έχει και τρύγο να μεθύσουμε, έχει και κλισέ διαλόγους "που πήγες; α, σε 4 νησιά, μπράβο ρε, πως ήταν; α μαγικά ε;, έχει μια ενέργεια το μέρος, θα ξαναπάς οπωσδήποτε του χρόνου, βέβαια", έχει τη γοητεία του ο άτιμος τελικά. Γράφουν οι ποιητές κανένα μελαγχολικό ποίημα, οι τραγουδοποιοί κανένα ευαίσθητο τραγουδάκι, οι emo βγαίνουν από τα γκούλαγκ που τους έχουν εξορίσει οι χίπστερ και βρίσκουν την ευκαιρία να στενοχωρηθούν λίγο κι αυτοί σαν άνθρωποι, οι διάσημοι blogger γράφουν καμιά ανάρτηση να βγει το ψωμάκι, τέτοια (με τον όρο "διάσημοι μπλόγκερ" δεν εννοώ ΜΟΝΟ εμένα αναγνώστη αλλά και τον συνάδελφο πιτσιρίκο).


Μια χαρά είναι ο μήνας, αναγνώστη. Μη δίνεις σημασία.

6 σχόλια:

  1. μ αρεσε το χιντ για τις 23 του μηνου.Τα παμε, εισαι ο λογος που εχουμε ιντερνετ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. " οι emo βγαίνουν από τα γκούλαγκ που τους έχουν εξορίσει οι χίπστερ και βρίσκουν την ευκαιρία να στενοχωρηθούν λίγο κι αυτοί σαν άνθρωποι"

    ΠΕΘΑΝΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή