Αναγνώστη, σου χρωστάω το δεύτερο μέρος από τις φυλές της παραλίας. Σου έχω νέα όμως. Πήγαινε με στα δικαστήρια για αθέτηση υπόσχεσης, βαριέμαι να το γράψω. Μόνο μία θέλω να προσθέσω, έτσι για το καλό: Τον τύπο/τύπισσα που το παίζει κουλτουριάρης/α και σκάει στην παραλία με "βαρύ" βιβλίο (πολιτικό κατά προτίμηση) και ύφος χιλίων καρδιναλίων, αλλά με στρινγκ ή μπραζίλιαν (η γυναίκα) ή ροζ/λαχανί μαγιό (ο άντρας), ποστάρει στο φέισμπουκ ροκ και μέταλ για να παίρνει λάικ από τους "ψαγμένους/ες" αλλά το βράδυ πηγαίνει στα σκυλάδικα, κράζει κλαρινογαμπρούς και χαζογκόμενες αλλά τους/τις γουστάρει κρυφά (ή και φανερά) κλπ. Αυτή η φυλή είναι μεν ολιγάριθμη αλλά πολύ εκνευριστική, γιατί τουλάχιστον τα ορίτζιναλ καγκούρια είναι true. Και κανείς δε συμπαθεί τους "κάλπηδες" (ατυχέστατη μετάφραση του fake στην ελληνική έκδοση του "Φύλακα στη Σίκαλη", ενός από τα πιο υπερτιμημένα βιβλία όλων των εποχών, το οποίο οφείλει το 90% της φήμης του στο ότι το κουβάλαγαν πάνω τους δολοφόνοι διάσημων).
Κατά τα άλλα ησυχία, αναγνώστη. Ο εορτασμός των γενεθλίων μου (γιατί να σε ενδιαφέρει αυτό, λέμε τώρα) έγινε διήμερος, για να χωρέσουν όλα τα ονόματα που είχα προαναγγείλει στο "γλέντια και χαρές" , περάσαμε πολύ ωραία, χόρεψα ζειμπέκικο μετά από 15 χρόνια στη μεγάλη επιτυχία του Μικρού Νικόλα "Φέρτε μου ένα πιστόλι, να τον σκοτώσω τον καριόλη" γιατί μου το ζήτησε ευγενικά ο καλλιτέχνης, ο οποίος νωρίτερα μου είχε δώσει δύο αυτόγραφα, ένα για μένα κι ένα παραγγελιά, και με είχε σκλαβώσει, ο Dj Microstar έπαιξε πολύ ωραία, βιντεάκια και από τις 2 εμφανίσεις προσεχώς, την πρώτη μέρα του φεστιβάλ που έβαλα εγώ μουσική έπαιξε μέχρι και το "Πότε θα κάνει ξαστεριά", το οποίο ενθουσίασε πέντε από τους πενήντα καλεσμένους, τέτοια πράγματα, ωραία. Α, έβαλα και Μυτακίδη που ότι και να λέτε γι' αυτόν εμένα δε με νοιάζει, μ'αρέσει.
"Κι αν δε φταίει πες μου ποιος, που ακόμα είμαι χοντρός"
Οι μπύρες, αναγνώστη
Η επιστροφή στην Αθήνα κρίνεται επιβεβλημένη γιατί έχουμε μπροστά μας, αναγνώστη, πολλές υπέροχες ευκαιρίες για νέες ήττες, για νέες συντριβές. Δε γίνεται να κάνεις καλοκαιρινές διακοπές (σουμπίντουα) για πάντα, έχουμε και τις χειμερινές λόγω ανεργίας μπροστά μας. Κούραση, αλλά τι να κάνεις; Τουλάχιστον θα εκδοθεί το νέο βιβλίο του Τζόναθαν Κόου το φθινόπωρο (θα έλεγα και τις εκδόσεις αλλά δε θέλω να κάνω γκρίζα διαφήμιση, έχουν πάντως πέντε γράμματα και αρχίζουν από Π.)
Κλείνω, αναγνώστη, με κάτι φαινομενικά τελείως άσχετο αλλά 1) έπαιξε κι αυτό τη μέρα που έβαζα εγώ μουσική και είμαι πολύ περήφανος για αυτό 2) μέχρι τώρα αυτή η ανάρτηση έχει δύο ελληνικά τραγούδια κι ένα καρβέλικο κατασκεύασμα και πρέπει να αναβαθμιστεί λίγο και 3) 1:38 κρατάει, αμάν αυτή η γκρίνια σου.
Το Mo Better σε καλοκαιρινή βερσιόν
σε παραλιακή καντίνα
Υ.Γ. Ευχαριστώ θερμά όσους έκαναν το ταξίδι για να συμμετάσχουν στο διήμερο φεστιβάλ γενεθλίων. Η αγάπη σας με συγκίνησε.