Ωδή στην Αττική

Πάρα πολύ ωραία είναι η Αθήνα με 53 βαθμούς υπό σκιά, δε σε καταλαβαίνω αναγνώστη που γκρινιάζεις. Τι το παραπάνω έχει η Ζαχάρω πχ πέρα από μια θάλασσα εκεί πέρα; Παραλίες έχει και η Αττική, στις οποίες μπορείς να απολαύσεις τη μοναξιά (του σχοινοβάτη καθώς ο διάδρομος που σου αφήνουν οι υπόλοιποι λουόμενοι για να περάσεις μέχρι να φτάσεις στη θάλασσα έχει το πλάτος σχοινιού. Λεπτού.). Στις παραλίες αυτές επίσης η πανίδα είναι πολύ πιο έντονη και πρωτευουσιάνικη από τις αντίστοιχες ξενέρωτες επαρχιακές: τα βακτηρίδια και κάθε λογής μικροοργανισμοί (όπως οι συρρικνωμένοι εγκέφαλοι των κλαρινογκόμενων και των σκυλούδων) έχουν την τιμητική τους. Τα μαγαζιά είναι trendy και γουάου και αξίζουν μέχρι τελευταίας δεκάρας τις λίγο τσιμπημένες τιμές τους (4,5 ευρώ ο καφές στο Πόρτο Ράφτη, τη Μασσαλία της Αττικής δηλαδή. Μόνο ο αντίστοιχος Ιζζό λείπει να γράψει την "Τριλογία του Πόρτο Ράφτη", με ήρωα ένα ντετέκτιβ που εξιχνιάζει φόνους κλαρινογκόμενων από μια μυστηριώδη serial killer με φονικό όπλο δεκάποντο τακούνι, και η οποία αφήνει καρφιτσωμένο στο αποτριχωμένο στήθος των θυμάτων σημειώματα με στίχους του Κιάμου, τύπου "χωρίς νερό μπορείς, χωρίς καρωτίδα όχι" ).


Ο Πάνος ο Κιάμος δεν ήταν τυχαία επιλογή καθώς εμφανίζεται στην προαναφερθείσα περιοχή, κάτι που από μόνο του αποτελεί μέγιστο δέλεαρ να την επισκεφτείς. Γι' αυτό σου λέω αναγνώστη, Αττική και πάλι Αττική. Που να τρέχεις τώρα όταν όλα αυτά τα μαγευτικά σημεία βρίσκονται μόλις 1,5 ώρα μακριά από το κέντρο; Ήταν πολύ σοφή η απόφασή μου να φύγω από τον επίγειο παράδεισο και να έρθω για λίγες μέρες στη στυλάτη και πανέμορφη πρωτεύουσα του νοτιότερου γερμανικού κρατιδίου με τις υπέροχες παραλίες της. Και φαντάσου, αναγνώστη, ότι όλα αυτά στα λέω χωρίς να έχω πάει καν εκεί, από μυστικό ανταποκριτή του blog τα μαθαίνω (χάρις στην αγάπη σου και τα κλικ σου αναγνώστη, έχει ανέβει το budget του blog και έχω προσλάβει εξωτερικούς συνεργάτες).

Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι οι τελευταίοι ηθικοί φραγμοί μου για να γίνω καλόγερος ήρθησαν χτες, με το που συνειδητοποίησα ότι δε θα μου λείψει τίποτα στο μοναστήρι: Μέχρι και μπάχαλα μπορείς να κάνεις αν θες.

Δεύτε λάβετε μολότωφ, εν Χριστώ αδελφοί,

η ώρα της κρίσεως σιμώνει, μπαγουδό

Υ.Γ. Πήγα στο Τηνιακό χτες μετά από 4 χρόνια και πέτυχα συνάθροιση πρώην σερβιτόρων (του Τηνιακού πρώην, όχι γενικά): Ήταν οριακά πιο πολλοί από τους πελάτες...Συγκίνηση...

γλέντια και χαρές

Αναγνώστη, σου χρωστάω το δεύτερο μέρος από τις φυλές της παραλίας. Αλλά δε θα το έχεις ακόμα...Πρώτον για να έχεις αγωνία και δεύτερον για να μην καταντήσει τελείως lifestyle το blog. Προς το παρόν θα εστιάσω σε μια μεγάλη μουσική μορφή που είναι και συντοπίτης μου. Και ο οποίος αν και ξεκίνησε από το χιπ χοπ δεν κολλάει να κάνει και πειραματισμούς με άλλα μουσικά είδη, όπως φαίνεται και στο παρακάτω ακυκλοφόρητο (αφού τραβήχτηκε το Σάββατο) βίντεο:

Στίχοι βγαλμένοι από τη ζωή

Ο Μικρός Νικόλας λοιπόν, μετά από τις φοβερές επιτυχίες "Νόμιζες πως τα δες όλα" και "Θα γαμηθεί ο Δίας", τη συνεργασία με τον X-Ray, τις εντυπωσιακές εμφανίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, θα μου κάνει τη χάρη να τραγουδήσει στο SporoBirthday Party!!! Volume4 στις 22 Αυγούστου, ένεκα των γενεθλίων μου...(https://www.facebook.com/events/150060668529738/?fref=tck).. Μαζί του ο εξαιρετικός Dj Microstar (για να πάρεις γεύση από τη δουλειά του αναγνώστη θα σου πρότεινα να ανατρέξεις στο "κουμπάκια και μπλιμπλίκια") καθώς και άλλοι σπουδαίοι καλλιτέχνες, που δεν είναι ανακοινώσιμοι ακόμα...Το μόνο που μπορώ να αποκαλύψω είναι ότι καταβάλλονται προσπάθειες να κλείσουμε έναν τύπο που το μικρό του είναι Αλέξανδρος και το επίθετό του αρχίζει από Κ και τελειώνει σε -ίδης. Όσοι ξέρουν κατάλαβαν. Πάρε, αναγνώστη μου, και το επίσημο banner του πάρτυ. 

Φτιαγμένο από τον Microstar - έγραψες Παναγιώτη

Πραγματικά θα είναι από τις συντομότερες αναρτήσεις μου γιατί νιώθω πολύ συγκινημένος (και γιατί σκάει ο τζίτζικας και θέλω να πάω για μπάνιο). 

Ανταπόκριση από τη West Coast

Κοίτα να δεις αναγνώστη, το ποδήλατο από μόνο του δεν είναι χιπστεριά. Αν δεν έχεις μουστάκι, αν δεν έχεις αγαπημένο προορισμό το Βερολίνο και τη Βαρκελώνη, αν δεν είσαι στους Ατενίστας, αν δεν το έχεις στην Αθήνα παρά στην επαρχία, αν ισχύει ΕΝΑ από τα παραπάνω τουλάχιστον τέλος πάντων, δεν είσαι τελειωμένο ποζέρι που κάνει σερφ πάνω στο κύμα της νέας μόδας αλλά συνειδητοποιημένος αγωνιστής της βιώσιμης κινητικότητας. Για μένα που ισχύουν όλα τα προηγούμενα νιώθω σαν τον Τσε Γκεβάρα των ποδηλάτων οπότε δεν έχω καμία τύψη που στη Ζαχάρω έχω ένα υπέροχο mountain 21 ταχυτήτων και ανεβοκατεβαίνω με αυτό στην παραλία.

Ναι, ΑΥΤΗ την παραλία

Και τώρα που είπα παραλία, φτάνω στο ζουμί. Μην ανησυχείς, αναγνώστη, αν ψήνεσαι στην Αθήνα δε θα σου κάνω περαιτέρω ψυχολογικό πόλεμο. Η φωτογραφία άρκεσε για να με σιχτιρίσεις πιστεύω. Θέλω απλά να εστιάσω στις φυλές της παραλίας (αν αναγνωρίσεις τον εαυτό σου κάπου, πες το μας στα σχόλια από κάτω):

1) Κλαρινογκόμενος-ρακετίστας. Σταυρός στο λαιμό (γιατί με τη βοήθεια του Θεού τους γ@#αει την Παναγία στα καρφιά), ροζ μαγιό (γιατί είναι της μόδας), απαραίτητο τατουάζ, γυαλάδα από το πολύ λάδι, περπάτημα με ανοιχτά πόδια γιατί έχει τόσο βαριά «καρύδια» που σέρνονται στην άμμο. Κινείται σε ομάδες των δύο ή των τεσσάρων - πάντα ζυγός αριθμός για να μπορεί να έχει ταίρι στις ρακέτες. Τον αναγνωρίζεις από τη γραμμή που αφήνει πίσω του από το προαναφερθέν σούρσιμο.

Ηλικία: 18 – 50

Μουσική: Μπιτάκια – Σκυλάδικα
Καφές: Φρέντο 
Ποτό: Breezer 

Υδροβιότοποι: Χανιά, Πόρτο Ράφτη, Ζαχάρω (στο Παρά Θιν Αλός)

Ο Κηπουρός και ο άντρας της Μαστροκώστα, 

τυπικά δείγματα πρώτης κατηγορίας

2) Κλαρινογκόμενα-τρέντυ. Βαμμένα νύχια στα χέρια και στα πόδια, τσαντάκια και παρατσαντάκια (για να χωράνε καλλυντικά, κινητό, αντηλιακό, mp3 player, κι άλλα καλλυντικά), τσιγάρα λεπτά και μακριά και άνοστα, μαγιό διαφορετικό κάθε μέρα αλλά πάντα μικροσκοπικό, παίζει ρακέτες με αυτούς που ανήκουν στην πρώτη κατηγορία αλλά με πενιχρά αποτελέσματα (στις ρακέτες, όχι στα κοννέ), κάνει duckface όταν ακούει κάποιο χιτάκι, θάβει όλες τις υπόλοιπες κλαρινογκόμενες της παραλίας με την κολλητή της, πίνει τζάμπα σφηνάκια, για αυτήν είναι η ζωή (καλά, όχι η ζωή, το καλοκαίρι, γιατί τον υπόλοιπο χρόνο νιώθει κάπως ελαφριά στο κεφάλι αλλά δεν μπορεί να το αποδώσει κάπου, καθώς λείπει το ζωτικό όργανο της σκέψης από εκεί μέσα, και αγχώνεται). Την αναγνωρίζεις από τη Λένα Μαντά η τη Χρυσηίδα Δημουλίδου ή τον Πάολο Κοέλιο που διαβάζει.

Ηλικία:16-40

Μουσική: Μπιτάκια-Σκυλάδικα
Καφές: Φρεντο (αν δεν έχει φρεντοτσίνο ή φρεντοτσέλι ή φρεντο-καποια-περίεργη-κατάληξη το μαγαζί)
Ποτό: Σφηνάκια (κερασμένα)

Υδροβιότοποι: Όπως παραπάνω, συν όλη την υπόλοιπη Ελλάδα πλην κάποιων νεοχίπικων νησιών.

Ναι, η Έλενα Παπαβασιλείου είναι. Έτυχε, αναγνώστη.

3) Ελληναράς - κάγκουρας. Προσοχή αναγνώστη, μην γίνει σύγχυση με την πρώτη κατηγορία. Υπάρχει και εδώ ο σταυρός (ασημένιος ή χρυσός όμως και όχι ξύλινος-πλαστικός) αλλά οι ομοιότητες σταματάνε εκεί. Το μαγιό δεν είναι ποτέ ροζ, τατουάζ "κάνουν όσοι δεν είναι άντρες" κλπ. Εδώ έχουμε συζητήσεις για φτιαγμένα αυτοκίνητα ή/και μηχανάκια, ανελέητο τσεκάρισμα της κατηγορίας 2, ύφος βαρύ και ασήκωτο και έτοιμο για τσαμπουκά και τέτοια.
Ηλικία:15-70
Μουσική:Σκυλάδικα. Μόνο.
Καφές: Φραπόγαλο
Ποτό: Μπύρες
Υδροβιότοποι: Παντού

Έπιασα μεγάλο θέμα, αναγνώστη, και ξέφυγα και από το ύφος και το ήθος του blog. Υπόσχομαι να επανέλθω με τις υπόλοιπες κατηγορίες σε πιο σπορίσιο ύφος. 

Πρελούδιο διακοπών

Παντομίμα με το Ν. να δίνει ρέστα. Παιχνίδι με συγκροτήματα* για ώρες. Βουτιά. Μπύρα. Εφημερίδες, πολλές την Κυριακή, κι αγορασμένες νωρίς, για να προλάβεις το ένα από τα δύο Πριν που έρχεται στο πρακτορείο Τύπου. Καφέδες. Βάφλες. Βιβλία. Ποδήλατο. "Να ενώσουμε 8 τραπέζια για να χωρέσουμε". Ο Δ. να λέει για το Αιγάλεω και τους "φλώρους τους Τρεχαντιν τους Αντύπα".  Κι άλλοι καφέδες. Κι άλλες μπύρες. "Ναι, Ζαχάρω είμαι, πότε έρχεσαι εσύ ρε φίλε;" Ο Μπ. να κανονίζει "ένα μπουκάλι για το καλό". Να παίρνουμε μετά άλλα δύο για το κακό (του συκωτιού, του πορτοφολιού μας, γενικότερα) και να μην έχει καν νυχτώσει ακόμα. Σουβλάκια στον Κώτσαλο με θέα - "Κοίτα πως πρασίνισε ο Καϊάφας, ναι ρε αλλά θυμάσαι πως ήταν πριν, άστα. δε θα τους βρούμε ποτέ;δε θα τους βρούμε ποτέ, μη χαίρεσαι, α ήρθε το φαΐ". Πανηγύρια. ΓΟΥΡΝΟΠΟΥΛΑ. Δε χρειάζεται να υπάρχει άλλο φαί. Άντε και λίγο τσιγαρίδα στο Ανήλιο. Μπύρες στα πανηγύρια. Μπάτσοι που πίνουν μπύρες εν ώρα υπηρεσίας στα πανηγύρια.

Ακοίμητοι φρουροί του Νόμου, της Τάξης 

και της Amstel

Βουτιά. Τσιγάρο που στρίβεται με κόκκους άμμου μέσα γιατί φυσάει. Παγωτό από το γωνιακό ή το δίπλα. Πάμφθηνο και στα δύο. Τυρόπιτες στο φούρνο στις έξι το πρωί. "Κανένα μπουκάλι δεν έχουμε πάρει (το τελευταίο διήμερο)...".Κουβέντα για αθλητικά. Λίγο για πολιτικά, τινάζεται στον αέρα γρήγορα, όταν ο John John αρχίζει να βρίζει χυδαία τους πασόκους (σε 10 λεπτά το πολύ από την έναρξή της). Καλύτερα για αθλητικά, είναι πιο ασφαλές. Αν και οι πασόκοι της παρέας έχουν γίνει Σύριζα τώρα πια. Ο Βαρώνος που παντρεύεται και θέλουμε να τον χαρούμε στο μεγαλείο του για στερνή φορά. "Καφέ έχεις πιει; Ναι, τρεις. Μόνο;Να σου παραγγείλω άλλο έναν; Ναι". Περπάτημα μέχρι το Γυμνάσιο, μέχρι τις γραμμές του τρένου για τους πιο αθλητικούς, Βάφλα μετά γιατί "κάψαμε θερμίδες". Μπάσκετ αλλά αυστηρά 7-9 και αυστηρά μία-δύο φορές σε όλο το διάστημα παραμονής.

Αποκλειστικά στιγμιότυπα 

από περασμένα καλοκαίρια 

Ο Αρχηγός να αποφασίζει που θα πάμε για μπάνιο και που θα βγούμε το βράδυ. Κατανομή σε αυτοκίνητα. Ο Δ. και ο Γ. πάντα συνοδηγοί αλλά υπεραπαραίτητοι στην παρέα. "Καήκαμε πάλι φέτος. Ναι, αλλά πέρσι ήταν καλύτερα. Ρε, μήπως γεράσαμε; Όχι ρε, ακόμα 2003 έχουμε. Τι θα λέμε σε δέκα χρόνια; Δίκιο έχεις". Κυπαρισσία στο "ροκάδικο" που τελικά είναι γεμάτο τρέντυ τυπάκια και χίπστερ. Από τότε που έκλεισε το Sunset η Κυπαρισσία δεν είναι για τίποτα. Εκτός από όταν κάνει συναυλία ο Θανάσης. Ή ο Μάλαμας. Αυτοί που έρχονται σαν φίλοι - συγγενείς - σχέσεις και ξαναέρχονται. Και ξαναέρχονται. "Κανένα μπουκάλι θα πάρουμε; Τι θα γίνει; Αμέ, μόνο κράτα το κόντρα στον ήλιο που δύει να το βγάλω μια καλλιτεχνική φώτο". 

Δεν δύει ακόμα, αλλά θα δύσει. 

Κάθε μέρα τα ίδια έχουμε - δύει.

Μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα είμαι εκεί. Μέχρι τέλος Αυγούστου. 

* Για το παιχνίδι με τα συγκροτήματα, αναγνώστη, τσέκαρε το κουμπάκια και μπλιμπλίκια

έγκλημα χωρίς τιμωρία (part 2)

Μετά - το πρώτο στην ιστορία του blog - επιτυχημένο cliffhanger, συνεχίζω, αναγνώστη μου, τη συναρπαστική ιστορία της ληστείας με θύτες τον Ψηλό, τον Κοντό και τον Αρχηγό με το μαχαίρι-καθαριστή νυχιών και θύμα εμένα. Σου θυμίζω ότι το πρώτο μέρος της αφήγησης αυτού του αγωνιώδους περιστατικού μπορείς να το (ξανά)διαβάσεις εδώ.

Λαμπιριζούσης και σελαγιζούσης της σελήνης 

παρά της Λεωφόρου Μεσογείων εώρακα τους ληστάς

Αφού καθάρισε ενδελεχώς τα νύχια του με το μαχαίρι ο Αρχηγός είπε μια λέξη μόνο: "Ταγάρι". (Ναι, αναγνώστη, οφείλω να ομολογήσω ότι φορούσα σαλβάρι και είχα ταγάρι, γεγονός που, τώρα που το σκέφτομαι αναδρομικά, δικαιολογεί απόλυτα την κλοπή. Εγώ στη θέση τους θα μου έριχνα και καμία μπούφλα για να μάθω να είμαι νεοχίπης). Το περιεχόμενο του ταγαριού αδειάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες στο πεζοδρόμιο, το οποίο γέμισε με χαρτιά, καθώς είχα πάει την προηγούμενη στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ και κουβαλούσα πάνω μου μια μίνι οικολογική καταστροφή από άποψη κομμένων δέντρων για παραγωγή χαρτιού. Τα χαρτιά αυτά δεν τους ενδιέφεραν, λεφτά στο πορτοφόλι μου δεν είχα καθόλου, οπότε συμβιβάστηκαν με το κινητό μου. Μετά από διαπραγματεύσεις (κατά τη διάρκεια των οποίων ο Κοντός μου έριχνε ύπουλες μπουνιές στα πλευρά, μη μπορώντας να χωνέψει ότι τον έσπρωξα και ο Ψηλός είχε φανερά βαρεθεί) με τον Αρχηγό, μου άφησαν την κάρτα του κινητού, όπως και το ρολόι μου. Σε αυτή τη δεύτερη επιτυχία συνετέλεσε και το ότι είχα ανοίξει τα δάχτυλα μου και δεν έβγαινε, έτσι μου το αφήσανε, παρά τις προτροπές του Κοντού στον Αρχηγό "Κόψτον! Κόψτον!".


Δε φοβήθηκα αναγνώστη. Όχι γιατί είμαι ατρόμητος, αλλά γιατί η θέση του Κοντού στην εσωτερική ιεραρχία της ομάδας ήταν ολοφάνερα αντίστοιχη του ύψους του: χαμηλή. Αφού ολοκληρώσαμε τις ανταλλαγές μας λοιπόν (αυτοί οι τρεις πήραν μια παλιά συσκευή Nokia κι εγώ μια τρομάρα και μια ξενέρα), μου λέει ο Ψηλός: "Μάζεψε τα χαρτιά σου". Εγώ από την άλλη, μην έχοντας καμία όρεξη να φάω μια κλωτσιά στα μούτρα του λέω "μετά", μου λέει "όχι τώρα" και συνεχίζουμε έτσι για κανένα δίλεπτο. Μπροστά στο εμφανές communiction breakdown, ο Αρχηγός δικαιολόγησε για άλλη μια φορά την ηγετική του θέση και έδωσε λύση λέγοντας "Πάμε". Και αποχώρησαν ατάραχοι και με εκνευριστική χαλαρότητα. Πρώτη μου παρόρμηση, αναγνώστη, ήταν να τρέξω πίσω τους. Δεύτερη, να μαζέψω τα χαρτιά μου και να πάω από την άλλη, προς Μεσογείων. Την οποία και ακολούθησα.

Και μετά έκανα ένα από τα πιο ηλίθια πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου.

Πήγα στο τμήμα στη Σεβαστουπόλεως. Ο φρουρός στην πόρτα είδε ένα λαχανιασμένο τυπάκι (έτρεχα κιόλας τρομάρα μου) με μακριά μαλλιά, σκουλαρίκι, σαλβάρι, ταγάρι κλπ να του λέει "ληστεία". Και με κοίταξε με ύφος "ήρθες να παραδοθείς;" Με τα πολλά με πέρασε μέσα στον αγουροξυπνημένο αξιωματικό υπηρεσίας, ο οποίος παρήγγειλε ελληνικό καφέ, ΣΑΛΙΩΣΕ (στο λόγο μου αναγνώστη) ένα μολύβι και με ρώτησε την κρίσιμη ερώτηση που θα βοηθούσε στην άμεση εξιχνίαση του εγκλήματος: "Έλληνες ή ξένοι;". Όπου φυσικά (ενώ οι άνθρωποι ήταν μετανάστες) εγώ απάντησα "Έλληνες", βλαστημώντας ήδη από μέσα μου για τα κατάλοιπα που λειτουργούν αντανακλαστικά σε τέτοιες περιπτώσεις και με είχαν οδηγήσει εκεί όπου θα έχανα μισή ώρα από τη ζωή μου αντί να κοιμάμαι στο σπίτι μου.

Μην στα πολυλογώ αναγνώστη, με ενημέρωσαν ότι θα πάω στη ΓΑΔΑ να δω φωτογραφίες από 2000 άτομα που είχαν στην data base τους, τους είπα ότι θα το σκεφτώ, με πήραν 3-4 τηλέφωνα να μου το θυμίσουν κι εγώ έβρισκα δικαιολογίες, μέχρι που έβαλα τη δικηγόρο αδερφή μου να τους πει ότι "ο πελάτης μου έχει ψυχολογικά προβλήματα από εκείνο το βράδυ και δεν επιθυμεί τη συνέχιση της δίωξης" και ησυχάσαμε. To protect and to serve οι μπάτσοι. Με έχουν σταματήσει για εξακρίβωση δεκάδες φορές και μια φορά που έπρεπε να είναι κάπου εκεί γύρω, δεν ήταν. Αλλά εντάξει, τώρα έχουν φτιαχτεί οι ΔΙΑΣ και νιώθω πιο ασφαλής. Ακούς το μηχανάκι από νωρίς και στρίβεις.

Αφιερωμένο στα τρία παιδιά που χορέψαμε το βαλς.

Ελπίζω να βγάλανε κάτι από τη μπακατέλα κινητό μου.