Τραγούδια της ασφάλτου (3)



Και καθώς συνεχίζεται γλυκά η περιπλάνηση στους δρόμους της μητρόπολης, συνεχίζεται η (όχι πρωταρχική) συσσώρευση "τραγουδιών της ημέρας" στο προφίλ μου στο φουμπου, και η εν συνεχεία μεταφορά τους κατά ομάδες σε αυτό το μπλογκ. Τα προηγούμενα μέρη μπορείς να τα βρεις εδώ και εδώ, αναγνώστη, 

Για πάμε...

Παρασκευή 22 Δεκέμβρη

Κομμάτι: Creep / Radiohead 
Σταθμός: Ατλαντις 
Δρομολόγιο: Από Αγ. Ιωάννη Ρέντη προς Περιστέρι 
Ώρα: 1:30 
Ακριβές σημείο: Οδός Στέφανου Σαραφη, Αιγάλεω 
Συνυποδηλουμενο: Σκεφτόμουν όσο ήμουν κολλημένος στην κίνηση ότι εγώ γκρινιάζω που κρυώνω, βρέχομαι, οδηγώ με τις ώρες μέσα στην κίνηση και κουβαλάω (πολύ νόστιμα και υγιεινά αλλά ασήκωτα) δέματα με πίτουρο, βρώμη, δικοκκο σιτάρι κλπ. και ο αρχηγός του ΕΛΑΣ με τους υπόλοιπους αντάρτες ήταν ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ και στο πρώτο και στο δεύτερο αντάρτικο και πολεμούσαν για ένα καλύτερο μέλλον. Και καπάκια θυμήθηκα τον τύπο που δουλεύει σε μια μεταφορική και μου έδωσε χτες ένα δέμα βάρους 35 κιλών που περιείχε γραβιερες με την ατάκα "πρόσεχε, είναι βαρύ, έχει τον μικρό Αλέξη μέσα". Επειδή προφανώς είδε σε εμένα μαλλιά μουσια και με έκοψε και επειδή ακόμα πιο προφανώς είναι φασιστακι. Εγώ δεν κατάλαβα ότι εννοούσε τον Γρηγοροπουλο παρα μόνο όταν μπήκα στο αμάξι κι έφυγα. Γι αυτό σου λέω, πρέπει να αναστηθούν και ο Σαραφης και ο Αρης και ο Περδικας και να μη μας φτάνουν οι πηγαδες. Αστοδιαλο με τον κάθε φασιστα. 
Αξίωμα: What the hell am I doing here?
I don't belong here.

Επιμυθιο: Όχι τόση γκρίνια, πιότερη αισιοδοξία, σκατα στους νεοναζι.





Πέμπτη 28 Δεκέμβρη
Κομμάτι: Killing in the name / Rage Against the Machine.
Σταθμός: Ρεντ Εφ Εμ
Δρομολόγιο: Από Πανόρμου προς Άνω Πατήσια.
Ώρα: 4:30
Ακριβές σημείο: Πύργος Απόλλων.
Συνυποδηλούμενο: Αυτή τη φορά, κάτι που έγινε ΕΞΩ από το αυτοκίνητο. Έχουμε που λες έναν πελάτη που μένει στον Πύργο Απόλλων στην Πανόρμου (ο οποίος, προφανώς για λόγους γρουσουζιάς, δεν έχει δέκατο τρίτο όροφο, από τον 12ο πάει κατευθείαν στον 14ο - ο Πύργος, όχι ο πελάτης). Μπαίνω εγώ με τα πράγματα στην είσοδο του Πύργου και περιμένω το ασανσέρ, φορώντας t-shirt (ζεσταίνομαι από το κουβάλημα). Ο θυρωρός μιλάει με ένα ζευγάρι ενοίκων του Πύργου, πενηντάρηδων, ο κύριος σακάκι και παλτό, η κυρία γούνα. Και ακολουθεί ο εξής εκπληκτικός διάλογος:
Κυρία: Μόνο κοντομάνικο φοράς;
Εγώ: Ζεσταίνομαι από το κουβάλημα
Κυρία (απευθυνόμενη πλέον όχι σε εμένα, αλλά στους άλλους 2):
Όταν τον είδα να μπαίνει με το κοντομάνικο μόνο, σκέφτηκα ότι ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΑΛΛΗ ΕΠΟΧΗ ΑΥΤΟΣ.
Εγώ (νοητικά): Ακόμα δίπλα σου είμαι ηλίθια, περιμένω το ασανσερ, δεν με βλέπεις; Τι φάση, μιλάς για εμένα μπροστά μου και ΟΧΙ σε εμένα; Δεν με έβλεπε πια.
Και μετά, όσο ανέβαινα τους ατελείωτους ορόφους με το ασανσέρ, σκεφτόμουν ότι με έναν περίεργο τρόπο είχε δίκιο η Πυργοδέσποινα: ΗΤΑΝ άχρονη η συνάντησή μας, γιατί και στις χρυσές φεουδαρχικές εποχές που ΑΥΤΗ αναπολεί, η ίδια πάλι θα φορούσε γούνα και ο μουζίκος, ο δουλοπάροικος, ο κολλίγος που θα έφερνε αγαθά στον Πύργο θα ήταν ελαφρά ντυμένος.
Αξίωμα: Fuck you, I won't do what you tell me!
Motherfucker!
Επιμύθιο: Στο λόγο μου, όταν ξαναμπήκα στο αυτοκίνητο και έβαλα μπροστά, ΑΥΤΟ το τραγούδι έπαιζε. Έλα πες μου εσύ μετά.




Παρασκευή 29 Δεκέμβρη

Κομμάτι: It's no good/ Depeche Mode
Σταθμός: Ατλαντίς
Δρομολόγιο: Από Καλλιθέα προς Μοσχάτο.
Ώρα: 1:30
Ακριβές σημείο: Δημοσθένους και Σκρα.
Συνυποδηλούμενο: Τίποτα βαθύ κοινωνικοπολιτικοπολεοδομικό αυτή τη φορά. Είναι Παρασκευή, τελευταία εργάσιμη του χρόνου (για την πρωινή δουλειά), με κερνάω ένα τραγούδι της ημέρας που άγγιξε μόνο εμένα. Ξαναδιάβασε το χτεσινό με την Πυργοδέσποινα για κάτι πιο ταξικό.
Αξίωμα: You'll be right here by my side
Right next to me
Επιμύθιο: Κάποτε κατέβαινα την Σκρα με παρέα...



Αυτά μέχρι τώρα, αναγνώστη. Από αύριο ξαναρχίζει η δουλειά, άρα και τα καινούργια τραγούδια της ημέρας. Στέι τιουντ. 

Υ.Γ. Ευχαριστώ όσους ήρθατε στο αγωνιστικό τριήμερο σε Σέλας, Βα Μπένε και Jarmusch. Ανανεώνουμε το ραντεβού μας για το Jarmusch στις 5/1!