Έγραψε λοιπόν ο Συγγραφέας ένα στάτους στο φεισμπουκ, αναγνώστη, με το οποίο κατακεραύνωσε έναν ατυχή "τυπάκο με αντιεξουσιαστική εμφάνιση", ο οποίος τόλμησε να αντιμιλήσει στον Συγγραφέα στα Μαρμαρένια Αλώνια της Σόλωνος. Ο Συγγραφέας δεν μάσησε όμως, του υπέδειξε ότι αυτός σύχναζε στα Εξάρχεια προτού το μειράκιο αντίπαλός του γεννηθεί και τον προέτρεψε να "του κλάσει τα αρχίδια". Αλλά να μη στα λέω εγώ, διάβασε μόνος σου και θαύμασε:
"Προ ολίγου στην οδό Σόλωνος, τυπάκος με αντιεξουσιαστική εμφάνιση, ο οποίος δεν ήξερε το όνομα μου και με αποκαλούσε "δημοσιογράφο", με προειδοποίησε να μην ξαναπατήσω στα Εξάρχεια. Προφανώς τον προέτρεψα να μου κλάσει τα αρχίδια (πρώτη φορά γράφω αυτή τη λέξη στο μπλογκ, αναγνώστη, μετά από 123 αναρτήσεις, είδες για να είσαι άνθρωπος του πνεύματος ΚΑΙ σκληρός motherfucker ταυτόχρονα, μιλάς και γράφεις όπως δεν τολμούν οι ψοφοδεείς μπλόγκερ), τον πληροφόρησα ότι στα Εξάρχεια σύχναζα προτού ο ίδιος γεννηθεί και τον κάλεσα να με πλησιάσει και να επαναλάβει ό,τι μου είπε από απόσταση αναπνοής. Προφανώς απομακρύνθηκε με ταχύ βήμα αφού με απείλησε ότι θα θυμάται τη φάτσα μου".
Ανατριχίλα.
Σκέφτηκα λοιπόν, αναγνώστη, διάφορες περιστάσεις στην Παγκόσμια Ιστορία όπου θα μπορούσε να αναπαραχθεί αυτή η Σύγκρουση του Καλού με το Κακό, του Γνώστη με τον Αμύητο, του Σοφού με τον Αδαή. Μπορείς να προσθέσεις παρόμοια περιστατικά στα σχόλια, φυσικά:
- Προ ολίγου περπάταγα στη Μόρντορ και έρχεται ένας δαίμονας με εμφάνιση ματιού και μου λέει "σε έχω δει στη γυάλινη σφαίρα μου, μην ξαναπερπατήσεις δώθε από τη Μίνας Τίριθ". Προφανώς του απάντησα "Ίσα ρε Σόρον, τσιράκι του Μόργκοθ, εγώ περιπλανιόμουν σε όλη τη Μέση Γη από τότε που είχες σώμα ακόμα. Θα μου κλάσεις μια μάντρα". Προφανώς απομακρύνθηκε με ταχύ βήμα αφού με απείλησε ότι θα θυμάται τη φάτσα μου.
Που πας ρε γατάκι;
- Προ ολίγου περπάταγα στην Κόλαση (του Δάντη) κι έρχεται ένας τυπάκος με εμφάνιση ποιητή και με προειδοποίησε να μην ξαναπατήσω εκεί γιατί την έγραψε αυτός, λέει. Προφανώς του είπα "Ίσα ρε Αλιγκέρι, σκατόφλωρε Φλωρεντινέ, όταν εγώ έκανα μπάρμπεκιου στην Κόλαση εσύ δεν είχες γεννηθεί ακόμα. Πάρε φόρα κι έλα με την όπισθεν". Προφανώς απομακρύνθηκε με ταχύ βήμα αφού με απείλησε ότι θα θυμάται τη φάτσα μου.
- Προ ολίγου περιδιάβαινα ανέμελος στο Νταχάου, μέχρι που εμφανίστηκε ένας υστερικός τυπάκος με χάλια κούρεμα και μισό μουστάκι και άρχισε να ωρύεται ότι δικιά του ιδέα ήταν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ράους και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Προφανώς του απάντησα "Μικρέ Αυστριακέ δικτάτορα, άραξε την πέτσα σου. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι γέννημα του Νεωτερισμού και εφαρμόστηκαν πρώτη φορά στην Κούβα από τους Ισπανούς το 1895, και αμέσως μετά από τους Άγγλους στον πόλεμο των Μπόερς στη Ν. Αφρική. Ιδέα της αστικής δημοκρατίας είναι λοιπόν και σε έχω γραμμένο εκεί που δεν πιάνει μελάνι". Προφανώς απομακρύνθηκε με ταχύ βήμα αφού με απείλησε ότι θα θυμάται τη φάτσα μου.
- Προ ολίγου περπάταγα Βόρεια του Τείχους και σκάει ένα τυπάκι με μπλε μάτια και μου λέει ότι είναι ο Βασιλιάς της Νύχτας και να σηκωθώ να φύγω και τέτοια. Προφανώς του απάντησα "Σιγά μην είσαι και η Βασίλισσα της Νύχτας που ντύνονται τα κοριτσάκια στα παιδικά αποκριάτικα πάρτυ, μωρή λουλού. ΕΓΩ έφτιαξα το Τείχος, πέτρα πέτρα, κι όποτε μου γουστάρει θα περπατάω και πέρα από αυτό. Πρόσεξε μην σκίσεις κανένα καλσόν". Προφανώς απομακρύνθηκε με ταχύ βήμα αφού με απείλησε ότι θα θυμάται τη φάτσα μου.
- Προ ολίγου περπάταγα στις Άλπεις και σκάει ένας μελαμψός με κάτι ελέφαντες και αρχίζει να γκρινιάζει ότι δεν χωράει να περάσει το ζωντανό, είναι που είναι στενά, να και οι άσχετοι ορειβάτες μέσα στη μέση του δρόμου. Προφανώς του απάντησα "Έλα ρε Αννίβα τώρα, μέσα στη γκρίνια μια ζωή, εγώ σου φταίω που κουβάλησες ελέφαντες στα χιόνια, ξεκόλλα το κεφάλι σου. Θα περπατάω όπου θέλω και εις τους όρχεις μου" Προφανώς απομακρύνθηκε με ταχύ βήμα (αυτός, ο ελέφαντας λίγο πιο σιγά) αφού με απείλησε ότι θα θυμάται τη φάτσα μου.
Έχω σκεφτεί και άλλες 2-3 παραλλαγές αλλά νομίζω το έπιασες το νόημα, αναγνώστη. Να εύχεσαι μόνο να μη βρεθείς στο δρόμο αυτού του Σκληρού Άντρα και σε κατατροπώσει με την ευφράδειά του. Το νου σου.
Υ.Γ. Η καλύτερη παραλία του κόσμου δυτικά του Ναυπλίου και ανατολικά της Σικελίας, η Ζαχάρω, έχει την τιμή να δονείται στους μουσικούς ρυθμούς που εγώ της υπαγορεύω κάθε Παρασκευή και Σάββατο. Απέχει 2,5 ώρες από την Αθήνα με αυτοκίνητο και 3 με ΚΤΕΛ. Ψήσου.
