Καζαμίας 2015 (Part 1)




Ω ναι, αναγνώστη, μετά την σαρωτική επιτυχία του Καζαμία 2014, θα έχεις την τύχη να μάθεις πρώτος τι θα γίνει ΚΑΙ το 2015. Ξεκινάμε...


Ιανουάριος: Όλος ο μήνας κυλάει σε προεκλογικούς ρυθμούς, γιατί μπορεί οι χρυσαυγίτες να ψήφισαν τον Δήμα για πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά ο μαγικός αριθμός 180 δεν συμπληρώθηκε καθώς είχαμε διάφορες εκπλήξεις στην τρίτη και τελευταία ψηφοφορία. Ο Ταμήλος π.χ. άρχισε να ωρύεται "θα πληρωνόμαστε μια φορά τον μήνα και θα ερχόμαστε κάθε εβδομάδα να ψηφίζουμε τον Δήμα;", και αποχώρησε από την αίθουσα πριν προλάβει να ψηφίσει, ο Ψαριανός με τον Τατσόπουλο είχαν εξαφανιστεί και βρέθηκαν την επόμενη μέρα από τις καθαρίστριες της Βουλής στις τουαλέτες αγκαλιά με το παλτό της Άννας Παναγιωταρέα, ο Κυριάκος και η Ντόρα αποστάτησαν τελευταία στιγμή λόγω DNA, ο Βενιζέλος ψήφισε "παρών" γιατί ο Γιωργάκης ψήφισε Δήμα και δε γινόταν να ψηφίσει το ίδιο με αυτόν, τέτοια πράγματα. Η πιο τραγική ιστορία όμως ήταν αυτή του Αδώνιδος του Γεωργιάδη, ο οποίος είχε αποκοιμηθεί κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας και έβλεπε το αγαπημένο του όνειρο: Ήταν, λέει, ντυμένος με χλαμύδα (συγγνώμη αναγνώστη για την εικόνα που μόλις σχηματίστηκε στο μυαλό σου), και ήταν παραταγμένος μαζί με τους υπόλοιπους στο τάγμα τρελών της Αρχαίας Αθήνας, στον Μαραθώνα, έτοιμοι να αναχαιτίσουν τους εφορμούντες Πέρσες κομμουνιστές. Έκανε έναν τελευταίο έλεγχο για τα όπλα του - ήταν όλα εκεί. Τάμπλετ στο αριστερό χέρι με μόνιμη σύνδεση στο twitter και κάμερα χειρός στο δεξί για selfie πλάνα. Εκείνη την ώρα (στο όνειρο πάντα) πέρναγε από μπροστά του ο δεκανέας Πλεύρης (πατήρ προφανώς) και έδινε τον λόγο της ενθάρρυνσης πριν τη μάχη: "Οι κομμουνισταί αυτοί Πέρσαι, συνεπικουρούμενοι από τους αναρχικούς Μήδους και φυσικά τους Εβραίους, έχουν έρθει να σας πάρουν τα σπίτια, τις γυναίκες, το Da Capo. Δεν πρέπει να αποβιβαστούν αναίμακτα. Τώρα έφτασεν η ώρα, αγαπητοί μου παράφρονες, εσάς που σας μαζέψαμε όλους σε ένα τάγμα που δε μας νοιάζει να χάσουμε όλους τους άντρες που το απαρτίζουν, να αποδείξετε αν είσθε άντρες Αθηναίοι ή Βοιωτοί γιδοβοσκοί. Τώρα ήρθε η ώρα να δώσετε το ΠΑΡΩΝ στη μεγαλειώδη αυτή μάχη! Εσύ, Άδωνη, αγαπημένε μου τρελέ, θα φωνάξεις παρών αυτή την κρίσιμη ώρα ή θα κρυφτείς πάλι στα φουστάνια της μελίρρυτου γυναικός σου;Ε Άδωνη; ΑΔΩΝΗ;". Το "Παρών" που βροντοφώναξε ο αλαφιασμένος και αγουροξυπνημένος βουλευτής ακούστηκε μέχρι το Θησείο...

Με αυτά και με αυτά, συμπληρώθηκαν 178 ΝΑΙ και προκηρύχτηκαν εκλογές για την πρώτη του Φλεβάρη. Πιο δραστήρια στη μεταγραφική περίοδο κινήθηκε το Ποτάμι, που αρχικά έδεσε τα μετόπισθεν με την προσθήκη του Κωλοτούμπα Λυκούδη, μετά ενισχύθηκε στα άκρα με την απόκτηση δύο θανατηφόρων εξτρέμ, του Πέτρου Λιγουροτατσόπουλου και του Γρηγόρη Ξεφτιλοψαριανού και ολοκλήρωσε τις μεταγραφές του με το βαρύ πυροβολικό στην επίθεση, τον σεντερ φορ που θα σκίσει τα δίχτυα, την υπερπαικτούρα που θα γκρεμίσει και τα τσιμέντα στη Βουλή, το αστέρι για το οποίο μαζεύτηκαν ίσα με 3 άτομα στο αεροδρόμιο για να τον υποδεχτούν, αλλά αυτός έφτασε στα γραφεία για να υπογράψει με αυτοκίνητο, γιατί ήταν ήδη στην Αθήνα, τον Γιάννη τον Πρετεντέρη τον καραμπουζουκλή. Οι υπόλοιποι κινήθηκαν φτωχά στο μεταγραφικό παζάρι: ο ΣΥΡΙΖΑ βολεύτηκε με κάτι ξέφτια από ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ, παίκτες πάγκου κυρίως, η ΝΔ με μερικούς "μεταμεληθέντες" χρυσαυγίτες, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τον Αλαβάνο (με έντονες αντιδράσεις από τους οπαδούς όμως) και το ΚΚΕ -όπως πάντα- αποφάσισε να δώσει βάρος στα φυτώρια και να ανεβάσει στην πρώτη ομάδα άγευστους και άνοστους γραφειοκράτες με ρεαλιστικό στόχο να αποφύγει τον υποβιβασμό κάτω του 3%, αφήνοντας για άλλη μια φορά τον πιο φαντεζί και ντριμπλαδόρο παίχτη της ομάδας, τον Μπογιόπουλο.  στον πάγκο.

Αυτό που ταράζει τα νερά αυτό τον μήνα είναι η ίδρυση κόμματος από τον Γιωργάκη με τίτλο Κίνημα Αλλαγή Βουλή Λαϊκή Ικανοποίηση (Κ.Α.Β.Λ.Ι). Οι συνεργάτες του προσπαθούν μέχρι την τελευταία στιγμή να τον αποτρέψουν από την επιλογή του συγκεκριμένου αρκτικόλεξου αλλά ο ΓΑΠ απορεί με τις αντιδράσεις τους και ισχυρίζεται ότι δεν καταλαβαίνει που είναι το πρόβλημα. "Κίνημα είπε και ο daddy το κόμμα, με την Αλλαγή στείλαμε την Δεξιά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, στη Βουλή θέλουμε να μπούμε, με τον Λαό είμαστε, τι πρόβλημα έχετε; Έχω ήδη σκεφτεί και τα πρώτα τηλεοπτικά σποτάκια - Το ΚΑΒΛΙ σε χρειάζεται, Αν μας ψηφίσεις θα μας πάρεις (you vote us-you get us), σλόγκαν που θα υπενθυμίζει στον κόσμο ότι είμαστε ειλικρινείς και δε μας στηρίζουν συμφέροντα, κλπ". Οι σύμβουλοι τρελάθηκαν, παραιτήθηκαν και αυτοκτόνησαν (όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά) και ο Γιωργάκης ανακοίνωσε περιχαρής στους δημοσιογράφους το όνομα του νέου κόμματος, καθώς και το σύμβολό του, το οποίο είναι μια όρθια ρακέτα του τένις, που τόσο αγαπά ο πρόεδρος, με δύο μπαλάκια από κάτω. Σοκαρισμένος, και μονολογώντας συνέχεια "είναι απίστευτο, δεν έχει ιδέα τι έχει κάνει", ο Τζίμης Πανούσης συστρατεύεται αμέσως στο νέο εγχείρημα και κάνει επίθεση φιλίας στον Γιώργο Νταλάρα, τυπώνοντας με δικά του έξοδα αφίσες με το όνομα και το σήμα του νέου κόμματος και δίπλα τη φάτσα του πασίγνωστου Κύπριου τραγουδιστή. αφίσες με τις οποίες πλημμυρίζει την Αθήνα.

Στην έξαψη της προεκλογικής περιόδου, περνάει σχετικά απαρατήρητο ότι πλέον πρέπει να έχεις μέσο για να μπεις στον Σχοινοβάτη τις Παρασκευές, λόγω κόσμου, και ότι ο Μαραβέγιας βγάζει καινούργιο δίσκο με τίτλο "Έχω παγκάκι - θες να φασωθούμε ή έχεις διάβασμα για αύριο;" ο οποίος πάει άπατος γιατί...η μουσική και οι στίχοι είναι χάλια και κλεμμένοι. Ο μήνας κλείνει με όλη την Ελλάδα να βρίσκεται σε αγωνία και τον Τζίμη Πανούση να μονολογεί "ΔΕΝ το βλέπει, είναι υπέροχος, τον αγαπώ".

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...)


Υ.Γ.1 Αν ο περσινός Καζαμίας ολοκληρώθηκε σε 4 μέρη, ο φετινός πάει για παραπάνω. Έχε υπομονή, αναγνώστη. Α, και χρόνια πολλά...






Καζαμίας 2014 (reloaded)



Έφτασαν πάλι οι γιορτές...Η εποχή του χρόνου με τα μελομακάρονα, τους κουραμπιέδες, τις ευχές, τα ξενύχτια, τους εμετούς, τα κερατώματα, τις βαρετές οικογενειακές μαζώξεις, την ψυχαναγκαστικά καλή διάθεση και...τους Καζαμίες του Σπόρου! Εν αναμονή του Καζαμία 2015, αναγνώστη, ορίστε για άλλη μια φορά ο Καζαμίας 2014, ενοποιημένος και απαλλαγμένος από φώτο, τραγούδια, κλπ. Νομίζω ότι έπεσα μέσα στο 95% (σύμφωνα με έγκυρη δημοσκόπηση του Πρετεντέρη στην "Ανατροπή").


Ιανουάριος: Ο μήνας ξεκινάει κανονικά, παρά την απαγόρευση της κυβέρνησης να μπει το 2014 γιατί θα έχει ευρωεκλογές και δημοτικές εκλογές και δε θέλει να υποκύψει σε αυτούς που θέλουν το κακό της χώρας, όπως ο χρόνος που περνάει. Ο Τσίπρας λέει "καμία θυσία για τη ρουπία", αποκλείοντας την πρόταση του Αριστερού Ρεύματος να υιοθετήσει η Ελλάδα το νόμισμα της Ινδίας, ξεφεύγοντας έτσι από το ψευτοδίλλημα "ευρώ ή δραχμή". Οι Locomondo εκμεταλλεύονται την απρόσμενη ομοιοκαταληξία της δήλωσης και συνθέτουν το ομώνυμο τραγούδι το οποίο ανεβαίνει αμέσως στην κορυφή των τσαρτς. Ο Μουζουράκης αηδιασμένος εγκαταλείπει το τραγούδι και γίνεται μοναχός - η Σολωμού τσαντίζεται και αγοράζει μπλουζάκι Locomondo. Ο Πλατανιάς με προπονητή τον Νίκο Αναστόπουλο μένει αήττητος όλο τον μήνα με γκολ 38 υπέρ, 3 κατά. Σε δημοσκόπηση που παρουσιάζεται στην "Ανατροπή" το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει 48% και ο Βενιζέλος ποσοστό δημοφιλίας  88%. Οι Ατενίστας πλέκουν σεμεδάκια για τα αγάλματα του κέντρου και στρώνουν την Αβραμιώτου με καραμέλες Halls.


Φεβρουάριος: Ο μήνας  θα έχει τελικά 28 μέρες, καθώς η πρόταση νόμου της κυβέρνησης να έχει 32 για να αυξηθεί η παραγωγικότητα της χώρας παίρνει μόνο μία ψήφο στη \βουλή, αυτή του Τατσόπουλου. Ο Τσίπρας δηλώνει "Ο Πέτρος είναι ιδιαίτερο παιδί, μη μου το μαλώνετε". Οι Locomondo καταγγέλλουν την έλλειψη ομοιοκαταληξίας στη δήλωση, ενώ παράλληλα ετοιμάζονται για την πρώτη πανευρωπαϊκή τους περιοδεία. Ο Μουζουράκης στην πρώτη του μεγάλη συνέντευξη μέσα από το μοναστήρι δηλώνει "Δε μου λείπει τίποτα από την προηγούμενη ζωή μου". Η Σολωμού τσαντίζεται και γίνεται βουδίστρια από αντίδραση. Στο ποδόσφαιρο για τους 16 του Champions League ο Ολυμπιακός με 2 πέναλτι και 3 αποβολές παιχτών της Μάντσεστερ κερδίζει με το εμφατικό 1-0, αλλά στην Ελλάδα πετάει βαθμούς και αρχίζει να νιώθει την καυτή ανάσα του Πλατανιά. Ο Παναθηναϊκός κερδίζει τον Ολυμπιακό στη Euroleague με 154-32, αλλά μετά από έρευνα που διεξάγει η διοργανώτρια αρχή αποκαλύπτεται ότι οπαδοί του Παναθηναϊκού κλείδωσαν στα αποδυτήρια τον κόουτς Μπαρτζώκα και στον πάγκο των φιλοξενούμενων κάθισε ο Mr \Bean, οπότε ο αγώνας ακυρώνεται και θα επαναληφθεί. Οι Ατενίστας ατενίζουν γενικώς ενώ οι χίπστερ κλέβουν τις Halls μία μία και ποστάρουν φωτογραφίες για να το αποδείξουν στο Instagram, το οποίο γεμίζει έτσι με καραμέλες και μουστάκια.


Μάρτιος: Ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς προβαίνει σε μια βαρυσήμαντη κίνηση αλλάζοντας το όνομά του σε Κώστας Σαμαράς δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι δεν αναλαμβάνει καμία νομική ευθύνη για τις μέχρι τότε αποφάσεις "αυτού του Αντώνη που μου λέτε εσείς οι δημοσιογράφοι, αλλά εγώ δεν τον ξέρω τον κύριο". Ο Βενιζέλος σπεύδει να τον υπερασπιστεί, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα τις κατασκευάστριες εταιρείες ελικοπτέρων ότι τα κοκπιτ όλων των μοντέλων τους είναι πολύ μικρά και δεν τον χωράνε, διαβλέποντας παράλληλα δάκτυλο ΣΥΡΙΖΑ πίσω από αυτή την πλεκτάνη. Ο Μουζουράκης εκλέγεται αρχιεπίσκοπος Αθηνών και το γιορτάζει με μια συναυλία με βυζαντινή μουσική, με special guest star τον Πέτρο Γαϊτάνο. Η Σολωμού δεν παίρνει πρόσκληση VIP για τη συναυλία, τσαντίζεται υπερβολικά και κρατάει την αναπνοή της μέχρι να σκάσει, χωρίς να το πετύχει, κάτι που την τσαντίζει περισσότερο. Οι Locomondo δίνουν μεγάλη συνέντευξη στο MTV και λένε ότι αν δεν ήταν απολιτίκ νεοχίπηδες και ψήφιζαν, θα ψήφιζαν οπωσδήποτε ΣΥΡΙΖΑ για χάρη του ακούσιου στιχουργού τους. Η "Ανατροπή" με κυβερνητική απόφαση γίνεται καθημερινή εκπομπή και θα προβάλλεται καθημερινά από όλα τα κανάλια, αμέσως πριν τα τούρκικα σίριαλ. Οι Ατενίστας με μια καταδρομική επιχείρηση αποπειρώνται να βάλουν πολύχρωμα παγκάκια στη Βαλτετσίου αλλά αποκρούονται επιτυχώς από τρεις νεοχίπηδες που άραζαν τυχαία εκεί τη συγκεκριμένη στιγμή. Την επόμενη μέρα οι τοίχοι των Εξαρχείων γεμίζουν από το σύνθημα "Το παγκάκι όλο, στου Ατενίστα τον κώλο". Οι Locomondo σε συνέντευξή τους στο CNN αποκαλύπτουν ότι αυτό το σύνθημα θα είναι ο τίτλος του επόμενου δίσκου τους. Στη ρεβάνς του 1-0 του Πειραιά, ο Ολυμπιακός μάχεται γενναία κι έχει σκορ πρόκρισης για 3,5 λεπτά, μέχρι να δεχτεί το πρώτο γκολ δηλαδή. Τελικά χάνει 6-3 και αποκλείεται, με τον Ρομπέρτο να πιάνει 34 τετ α τετ και τον Μήτρογλου να κάνει χατ τρικ και να μένει στην Αγγλία, καθώς τον κλείνει ο Αμπράμοβιτς για την Τσέλσι για το καλοκαίρι με 35 εκατομμύρια (ευρώ, όχι ρουπίες) αλλά δίνει στον Μαρινάκη άλλα 5 εκατομμύρια για να  επιτρέψει στον παίκτη να εγκατασταθεί άμεσα στο Λονδίνο και να αρχίσει να εξασκείται σε σούζες με το παπί στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας.  


Απρίλιος: Ο μήνας ξεκινάει με την ψήφιση στη Βουλή του "τελευταίου (μέχρι τον επόμενο) φόρου για τα ακίνητα", που συνίσταται στην εφάπαξ καταβολή του ποσού των 10.000 ευρώ αν έχεις πόρτα ασφαλείας στο σπίτι σου (το ποσό διπλασιάζεται αν ΔΕΝ έχεις πόρτα ασφαλείας). Μετά την κατακραυγή ο Στουρνάρας αναγκάζεται να παραχωρήσει αυθημερόν συνέντευξη τύπου στην οποία δηλώνει: "Που πήγε το χιούμορ σας Έλληνες; Πρωταπριλιά! Η αλήθεια είναι ότι τα ποσά είναι 9.000 και 19.000 ευρώ αντίστοιχα και θα καταβληθούν σε 2 δόσεις". Η είσπραξη θα γίνει μέσω του λογαριασμού της ΕΥΔΑΠ, κάτι που οδηγεί σε κατακόρυφη αύξηση των πωλήσεων εμφιαλωμένων νερών, χωρίς κάποιο προφανή λόγο. Ο Μανώλης Καψής ομολογεί ότι δεν καταλαβαίνει. Ο Αρχιεπίσκοπος Μουζουράκης συναντάται με τον Πάπα και κηρύσσει την ένωση των δύο Εκκλησιών γιατί "καλό παιδί είναι ρε φίλε, ξήγα κι έτσι". Η Σολωμού τσαντίζεται, σφίγγεται και καταφεύγει στη Μονή Εσφιγμένου, από όπου ξεκινάει παλαιοημερολογίτικο αντάρτικο. Ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια έξυπνη κίνηση προτείνει τον τραγουδιστή των Locomondo σαν υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας σε άλλες μεγάλες πόλεις. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κάνει ρελάνς με τον Αργύρη από τους Nightstalker στην Αθήνα, τον Αντρέα από την ίδια μπάντα στον Πύργο και τον Σπύρο Γραμμένο στα Γιάννενα. Στο ποδόσφαιρο ο Πλατανιάς εξασφαλίζει τον τίτλο 2 αγωνιστικές πριν το τέλος, οπότε ο Μαρινάκης αγοράζει την ομάδα, μετονομάζει τον ΟΣΦΠ ΣΕ ΟΣΦΧ (Χ=Χανίων) και γιορτάζει τον 41ο τίτλο. Ο Δ. Γιαννακόπουλος εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Στο μπάσκετ ο Ολυμπιακός Πειραιά κερδίζει όλους τους αγώνες στην Ευρωλίγκα και προκρίνεται στο Final Four. Ο Παναθηναϊκός αποκλείεται στους 8 από την  CSKA γιατί στο τελευταίο τάιμ άουτ ο Πεδουλάκης δείχνει σύστημα για να αναλάβει την επίθεση ο "Μποχού", ο οποίος δεν υπάρχει στο ρόστερ.


Μάιος: Η εργατική Πρωτομαγιά γιορτάζεται με ογκώδεις διαδηλώσεις πολλών εκατομμυρίων (στην Αθήνα) και ενός εκατομμυρίου (στη Θεσσαλονίκη, ήρθαν πούλμαν κι από αλλού, μην τρελαίνεσαι, αναγνώστη). Το MEGA δίνει τους αριθμούς που παίρνει από τη ΓΑΔΑ, όπως πάντα, οπότε η συμμετοχή περιορίζεται σε 5.000 στην Αθήνα και 387 στη Θεσσαλονίκη. Μετά το πέρας της πορείας πολιορκείται η Βουλή και διάφορα κυβερνητικά κτίρια και η κατάσταση είναι έκρυθμη μέχρι τη στιγμή που σπάει ένα τζάμι (οπότε αποχωρεί το ΚΚΕ), ξεκινάει το φεστιβάλ χρωμάτων στο Γκάζι (οπότε αποχωρεί ο ΣΥΡΙΖΑ, τραγουδώντας παράλληλα), και ο Άδωνης σε μια κίνηση-ματ ανοίγει μεταμφιεσμένος πάγκο στην πλατεία Εξαρχείων όπου πουλάει βενζίνη και άδεια μπουκάλια μπύρας σε απίστευτα χαμηλές τιμές (οπότε αποχωρούν και τα "παιδιά"). Οι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μένουν μόνοι τους και αριθμητικά φτάνουν μόνο για να καταλάβουν το υπουργείο Τουρισμού, το οποίο και κάνουν. Η Όλγα μεταστρέφεται και μένει γνωστή στην Ιστορία σαν η "Κόκκινη Όλγα" όταν βγαίνει μόνη της να προϋπαντήσει τα τανκ. Ο SKAI μιλάει για "ασήμαντα κυκλοφοριακά προβλήματα" έξω από το Υπουργείο. Τελικά η εξέγερση λήγει αναίμακτα (και αποτυχημένα) και ακολουθεί χαρτοπόλεμος ανακοινώσεων μεταξύ των κομμάτων και των οργανώσεων της Αριστεράς που επιρρίπτουν την ευθύνη ο ένας στον άλλο. Οι βουλευτές βγαίνουν κάτω από τα έδρανα όπου είχαν κρυφτεί και ψηφίζουν μάνι - μάνι ένα φόρο για τα ακίνητα για να το γιορτάσουν. Οι δημοτικές εκλογές γίνονται κανονικά, ο τραγουδιστής των Locomondo βγαίνει δήμαρχος Αθηναίων και ανακοινώνει ότι θα εγκαταστήσει δημόσια Playstation και δημόσιους ναργιλέδες σε όλες τις πλατείες και τα πάρκα της πόλης. Ο Γραμμένος σαρώνει στα Γιάννενα αλλά παραιτείται την επόμενη μέρα των εκλογών με τη μνημειώδη ατάκα "δε σφάξανε". Ο Μουζουράκης εκλέγεται πρόεδρος της Κομισιόν και όταν ερωτάται πως θα συμβιβάσει τις δύο ιδιότητές του απαντά αγέρωχα: "Μακάριος. Enough said, γατάκια". Η Σολωμού τσαντίζεται, φεύγει από το μοναστήρι και κηρύσσει αντί-ΕΕ αγώνα. Ο Ολυμπιακός κατακτά την τρίτη σερί ευρωλίγκα στο μπάσκετ, αλλά στο ποδόσφαιρο ο Ολυμπιακός Πειραιώς, ορφανός από πρόεδρο, βγαίνει πέμπτος στα πλέυ-οφ. Τσαμπιονς Λιγκ βγαίνει ο ΠΑΟ και ο Δ. Γιαννακόπουλος εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο.

Ιούνιος: Οι Ατενίστας εμφανίζονται ξανά στο προσκήνιο (μετά από δίμηνη απουσία από τα "δρώμενα της πόλης") με μια δυναμική ενέργεια καθώς βάφουν το Λυκαβηττό ροζ. Η χαρά τους κρατάει μια μέρα καθώς ο αντιδήμαρχος για τα πολιτιστικά Argy (από τους Nightstalker, είπαμε) τοποθετεί κανόνια στο λόφο του Στρέφη και ισοπεδώνει το ροζ τερατούργημα, δηλώνοντας στους δημοσιογράφους "δεν είχαμε παίξει και ποτέ εκεί". Ο Ομπάμα συναντιέται με τον δήμαρχο Αθηναίων στην Ουάσιγκτον, και μετά από δέκα λεπτά φτάνουν στο Λευκό Οίκο φορτηγά γεμάτα Playstation και κιβώτια από την Μεσσηνία και την Ηλεία. Η συνάντηση διαρκεί συνολικά 3 μέρες. Ο Μουζουράκης τσαντίζεται που δεν τον κάλεσαν να παρευρεθεί και παραιτείται από την προεδρία της Κομισιόν. Η Σολωμού χαίρεται αλλά μετά τσαντίζεται που χάρηκε. Ο Κώστας (βλ. το part 1) Σαμαράς υπογράφει την εκ των προτέρων αμνηστία όλων των μελών της κυβέρνησής του για τις αποφάσεις τους. Από την απόφαση εξαιρούνται ο Ευάγγελος Βενιζέλος (ο οποίος διαβλέπει δάκτυλο ΣΥΡΙΖΑ) και ο Άδωνης Γεωργιάδης, για "να τσιρίξει λίγο και να σκάσει το πικραμένο μας χειλάκι", όπως δηλώνει ο Πρωθυπουργός περιχαρής. Ο Κασιδιάρης χτυπάει στο κούτελο νέο τατουάζ που γράφει SS, και δηλώνει στους δημοσιογράφους "ήθελα να γράψω οι 7 νάνοι στο ss cyrenia γιατί μου αρέσει πολύ ο ΑΝΤΡΕΑΣ Μικρούτσικος και αυτός ο ποιητής ο ΚΑΒΕΔΑΣ αλλά δε χώραγε, όπως βλέπετε".  Στο μπάσκετ ο ΠΑΟ κερδίζει εύκολα 3-0 τον ΟΣΦΠ στους τελικούς της Α1 μετά την αλλαγή του ονόματος του Διαμαντίδη σε "Μποχού", οπότε ξαφνικά αποκτούν νόημα οι εντολές τους κόουτς Πεδουλάκη. Ο Δ. Γιαννακόπουλος εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Ο Βλάσης Τσάκας δίνει συνέντευξη Τύπου και τον καταγγέλλει για κωλυσιεργία, στο οποίο ο Τράκης απαντά με τη φράση "Μιλάνε όλοι, μιλήσανε και οι κώλοι". Ο Δήμαρχος Αθηναίων διακόπτει τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου για να μελοποιήσει τη φράση - ο Αργύρης του ρίχνει κάτι φάπες να ισιώσει.


Ιούλιος: Ο μήνας ξεκινάει με την επιβολή φόρου στα θαλάσσια μπάνια, ύψους 10 ευρώ για κάθε μακροβούτι και 20 για κάθε πατητή. Εξαγριωμένοι λουόμενοι καταδιώκουν τους φοροεισπράκτορες μέχρι το υπουργείο Οικονομικών, το οποίο και καταλαμβάνουν, και αφού παίξουν κανένα μισάωρο ρακέτες στο γραφείο του υπουργού, θυμούνται να στείλουν ένα παιδί με ένα κόκκινο κουβαδάκι στο Μέγαρο Μαξίμου να πει στον Κώστα (μην τα ξαναλέμε) Σαμαρά ότι τελεί υπό παραίτηση και να ξεκουμπιστεί μην τον αρχίσουν στα μπουγέλα. Ο -πρώην πλέον- Πρωθυπουργός δέχεται ευχαρίστως και ανεβαίνει στην ταράτσα όπου μήνες τον περιμένει το προσωπικό του ελικόπτερο, μόνο και μόνο για να δει τον Βενιζέλο να έχει φρακάρει στην είσοδο, προσπαθώντας απεγνωσμένα να μπει. Οι δυο τους λογομαχούν έντονα και την ήδη άσχημη κατάσταση χειροτερεύει η έλευση των Ατενίστας οι οποίοι, στο πλαίσιο της δράσης τους "Κάθε ταράτσα και μια παραλία, το ξέρουμε ότι μας δέρνει μεγάλη μαλακία", στρώνουν στο χώρο πλαστικές πισίνες, σεζ-λονγκ, ξύλινες καντίνες, χίπστερ μεταμφιεσμένους σε νεοχίπηδες κλπ. Τη λύση στην ομολογουμένως άβολη κατάσταση δίνει ο αντιδήμαρχος Αργύρης (ο τραγουδιστής των Nightstalker) βομβαρδίζοντας το Μέγαρο Μαξίμου και εξαλείφοντας κάθε ίχνος του. Ο πρώην επίτροπος και αρχιεπίσκοπος Μουζουράκης εμφανίζεται στους "επαναστάτες της σαγιονάρας" για να προσφέρει τις υπηρεσίες του αλλά αντιμετωπίζεται με χλεύη και ειρωνεία. Η Σολωμού τσαντίζεται που φέρονται έτσι στον πρώην της και αποφασίζει να αντισταθεί κυκλοφορώντας  με γούνα στους 40 βαθμούς, μετατρεπόμενη έτσι σε σύμβολο των οπαδών του Παλιού Καθεστώτος, οι οποίοι ανέρχονται σε 122 περίπου. Ο Τσίπρας προσπαθεί να ηγηθεί του κινήματος για να εισπράξει την απάντηση "Άσε ρε χαβαλέ, εδώ τα πράγματα είναι σοβαρά", από έναν 15χρονο μεταλλά με μακριά μαλλιά. Ο Τράκης υπό το φως των νέων δεδομένων αποσύρει το ενδιαφέρον του για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, την ίδια  ώρα που ο Μήτρογλου στα πρώτα φιλικά με την Τσέλσι πετυχαίνει τουλάχιστον 4 γκολ ανά αγώνα, αλλά εκνευρίζει τον Αμπράμοβιτς επιδή πανηγυρίζει πυροβολώντας, παρά τις περί του αντιθέτου υποδείξεις.


Αύγουστος: Οι "επαναστάτες της σαγιονάρας" ψηφίζουν μόνο δύο διατάγματα και προκηρύσσουν εκλογές. Το πρώτο αφορά στην υποχρεωτική παραχώρηση πληρωμένης άδειας για όλο τον Αύγουστο σε όλους, ακόμα και στους άνεργους (οι οποίοι έχουν φτάσει εν τω μεταξύ στο 72%), και το δεύτερο στην ακύρωση ενός μόνο εξοπλιστικού προγράμματος, ενέργεια η οποία αρκεί για να εξευρεθούν οι πόροι για την υλοποίηση του πρώτου. Οι εκλογές διεξάγονται μέσα σε κλίμα γιορτής και ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ παίρνουν αντίστοιχα 25%, 25% και 15%.  Οι δύο τελευταίοι κάνουν συγκυβέρνηση με την ψήφο ανοχής του πρώτου (αν και δεν τη χρειάζονται) και αρχίζουν την οικοδόμηση του κομμουνισμού. Ο Τζήμερος βγαίνει στα βουνά για αντάρτικο και πεθαίνει μετά από μια εβδομάδα από ασιτία γιατί δε βρίσκει πουθενά καπνιστό σολομό και αρνείται να τραφεί με οτιδήποτε άλλο. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Χρυσή Αυγή δεν μπαίνουν καν στη βουλή. Ο Κουβέλης είναι η αξιωματική αντιπολίτευση και μαζί με τον Καμμένο βυσσοδομούν ανελέητα κατά της κυβέρνησης με πενιχρά είναι η αλήθεια αποτελέσματα. Οι "58" αυτοαναφλέγονται ένας-ένας στην πλατεία Συντάγματος κάτω από τις επευφημίες του συγκεντρωμένου πλήθους, οι δε κραυγές γίνονται ουρανομήκεις όταν φτάνει η σειρά του Μπέζου και της Σώτης. Η εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων δε συναντά ιδιαίτερα προβλήματα, όπως και η φυλάκιση όσων πρώην υπουργών δεν πέθαναν στα "Μουστακιανά", όπως θα μείνει στην ιστορία ο βομβαρδισμός του Μεγάρου Μαξίμου λόγω της παρουσίας των Ατενίστας στο χώρο. Όσοι από τους τελευταίους έχουν επιζήσει, κηρύσσονται μέλη τρομοκρατικής οργάνωσης και υποχρεώνονται από το νόμο να φοράνε μονίμως μαύρα και να ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ να ξαναπειράξουν τίποτα στην πόλη. Σχεδόν όλοι πέφτουν σε κατάθλιψη και πολλοί αυτοκτονούν καταπίνοντας τις μπογιές τους. Το πλήθος συνεχίζει να επευφημεί. Οι εναπομείναντες Χρυσαυγίτες μεταναστεύουν ομαδικά στη Γερμανία, όπου κάθε μέρα  τρώνε ανηλεές ξύλο από τους εκεί ομοϊδεάτες τους καθώς το χρώμα του δέρματος τους δεν είναι αρκετά Άρειο. Απεγνωσμένοι, συνεχίζουν όλο και πιο βόρεια, ώσπου φτάνουν στο Αμβούργο και μπαίνουν στο γήπεδο της St Pauli για να κρυφτούν ανάμεσα στο πλήθος. Πρώτος είναι ο Κασιδιάρης με το φρέσκο τατουάζ SS στο μέτωπο να γυαλίζει στον απογευματινό ήλιο. Δεν μαθαίνει ποτέ κανείς τίποτα για την τύχη τους μετά από εκείνη την ημέρα. Η Σολωμού έχει βγάλει τη μπέμπελη αλλά δε βγάζει τη γούνα και τσαντίζεται με όσους την κοροϊδεύουν. Στους νεοχίπηδες δίνεται μια περίοδος χάριτος από τη νέα κυβέρνηση και πολλοί εγκαθίστανται μόνιμα στη Γαύδο, για να γλιτώσουν τις επερχόμενες (και ολόσωστες) διώξεις.

Σεπτέμβριος: Τα σχολεία ανοίγουν και για πρώτη φορά στην Ιστορία έχουν βιβλία και καθηγητές από την πρώτη μέρα. Η δε Ιστορία γίνεται το κύριο μάθημα στο πρόγραμμα σπουδών, παίρνοντας ώρες από τα καταργημένα Θρησκευτικά και Οικοκυρικά (υπάρχουν άραγε ακόμα Οικοκυρικά αναγνώστη; Δεν ξέρω). Η χώρα έχει φυσικά επιστρέψει στη δραχμή (μια υποδιαίρεση της οποίας ονομάζεται "ρουπία" προς τιμήν του Λαφαζάνη αλλά και του δημάρχου Αθηναίων), καθώς έχει αποχωρήσει από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ την επομένη των εκλογών. Σαν βόμβα πέφτει η είδηση ότι κάτω από τη Μύκονο ανακαλύπτεται το μεγαλύτερο κοίτασμα φυσικού αερίου στον κόσμο. Το νησί βομβαρδίζεται από τον Αργύρη (ο οποίος έχει γίνει υπουργός Ενέργειας όλως τυχαίως) και καταβυθίζεται "για να μην εμποδίζει στην άντληση", όπως δηλώνει ο Υπουργός. Η Ελλάδα γίνεται ενεργειακά αυτάρκης και αρχίζει να εξάγει φυσικό αέριο στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου σε χαμηλές τιμές, διπλάσιες όμως για τους Γερμανούς και τους Άγγλους. Η κοινωνική δυσαρέσκεια στα κέντρα του καπιταλισμού φουντώνει. Το Ζάζιουμ ξανανοίγει και μεγάφωνα τοποθετούνται στην ευρύτερη περιοχή για να καλύψουν τη ζήτηση (σε ευχαριστώ αναγνώστη για την ιδέα). Ο Μουζουράκης προσλαμβάνεται σαν κηπουρός από τον παλιό του φίλο και νυν δήμαρχο Αθηναίων τραγουδιστή των Locomondo, αλλά παραιτείται μετά από λίγο δηλώνοντας "βαριέμαι την μονοκαλλιέργεια". Η Σολωμού τσαντίζεται που ο πρώην της είναι άνεργος και τα ξαναφτιάχνει μαζί του για να τον ψέλνει όλη την ημέρα. Ο Μαρινάκης είναι στη φυλακή (όπως και ο Μελισσανίδης και ο Βαρδινογιάννης) οπότε το νέο πρωτάθλημα ξεκινά επί ίσοις όροις και στο ξεκίνημα εντυπωσιάζει ο Απόλλωνας Αθηνών. Ο Γιώργος Γεωργίου δηλώνει "πάμε μωρή ομαδάρα. Σας τα 'λεγα μάγκες".

Οκτώβριος: Η κυβέρνηση απαγορεύει το χιπστερισμό και το νεοχιπισμό. Η Αβραμιώτου υφίσταται ριζική ανάπλαση και γίνεται δρόμος κατοικίας, όπως θα έπρεπε να είναι από πάντα. Ένα γλυπτό που απεικονίζει ένα τεράστιο απολιτίκ μουστάκι τοποθετείται στο σημείο για να θυμίζει την παρακμή στην οποία είχε περιπέσει το μέρος. Κάθε βράδυ κάποιοι αφήνουν τιράντες και μενού από brunch, αλλά αποτελούν ασήμαντη μειονότητα, καθώς η κοινωνία σχεδόν στο σύνολό της χαίρεται που απαλλάχθηκε από τη μάστιγα. Αντίστοιχο γλυπτό, που απεικονίζει έναν τύπο από Βόρεια Προάστια με πανάκριβα ρούχα να κάθεται οκλαδόν και να έχει γεμίσει σκουπίδια τον κόσμο γύρω του τοποθετείται στη Βαλτετσίου. Τα μαγαζιά των Εξαρχείων έχουν κοινωνικοποιηθεί και τα δουλεύουν οι πρώην εργαζόμενοί τους με πολύ χαμηλές τιμές, αλλά οι νεοχίπηδες αρνούνται να κάτσουν σε καρέκλα και κάθονται κατάχαμα, κάτι που προκαλεί προβλήματα στη διέλευση και στο σκούπισμα. Κανείς δεν ασχολείται μαζί τους και μετά από λίγο καιρό αποσύρονται στα ακριβά προάστιά τους και κάθονται κατάχαμα στους κήπους  τους, ενώ οι γονείς τους τρέμουν για το άνοιγμα των καταθέσεών τους στην Ελβετία και είναι μέσα στα νεύρα. Στο Γκάζι τα μαγαζιά κλείνουν (λόγω έλλειψης χίπστερ) και μετατρέπονται σε ξενώνες φιλοξενίας αστέγων. Η αστυνομία σταματάει να πουλάει την ηρωίνη οπότε οι τοξικομανείς μειώνονται σημαντικά. Ο ΓΑΠ δίνει συνέντευξη στους New York Times και ισχυρίζεται ότι η είσοδος στο μνημόνιο ήταν το πρώτο βήμα ενός περίπλοκου σχεδίου που "οδήγησε τελικά στην ειρηνική Επανάσταση. Ας μην ξεχνάμε ότι ο πατέρας μου ήταν τροτσκιστής πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο". Ένας 12χρονος από την Καρδίτσα εμφανίζεται μαζί του σε πάνελ στο CNN και τον κατατροπώνει με ευκολία. Ο Μουζουράκης βγάζει δίσκο με πολυφωνικά ηπειρώτικα, στον οποίο συμμετέχει μόνο αυτός. Η Σολωμού τσαντίζεται και κυκλοφορεί πλέον με t-shirt "I'm with stupid".

Νοέμβριος: Η Επανάσταση διαχέεται στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, οι οποίες μία μία αποχωρούν από την ΕΕ, επιστρέφουν στα εθνικά νομίσματα και, παίρνοντας φυσικό αέριο σε απίστευτα χαμηλές τιμές από την Ελλάδα ρίχνουν την ανεργία στο 3%, κοινωνικοποιούν τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις, κλπ. Η πορεία του Πολυτεχνείου στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη χρονιά και καταλήγει στην ισοπέδωση της Αμερικάνικης Πρεσβείας, αφού πρώτα έχει ζητηθεί ευγενικά από τους υπαλλήλους να εκκενώσουν το κτίριο. Σε απάντηση των διαμαρτυριών του Ομπάμα, ο παλιόφιλός του δήμαρχος Αθηναίων του παραχωρεί το περίπτερο επί της Μαβίλη για να στεγαστεί ο πρέσβης, κάτι που γίνεται αμέσως δεκτό. Επί τη ευκαιρία η κυβέρνηση θεσπίζει νόμο να πληρώνει κάποιος 50 δραχμές (ή αλλιώς 100 "ρουπίες") κάθε φορά που αναφέρεται στην πλατεία σαν "πλατεία Μαβίλης", όχι επειδή χρειάζεται τα λεφτά, αλλά επειδή έχει μια δυσανεξία στους ηλίθιους. Ο Κουβέλης καταθέτει πρόταση μομφής στη βουλή, η οποία υποστηρίζεται από τη ΔΗΜΑΡ, τους ΑΝΕΛ και τον Τατσόπουλο και παίρνει 34 ψήφους. Ο Τσίπρας δεν διαγράφει τον Πέτρο γιατί "ο Συνασπισμός ήταν πάντα ανεκτικός στη διαφορετικότητα και στο χαμηλό IQ". Η  Ζαχάρω ανακηρύσσεται πολιτιστική πρωτεύουσα της χώρας για το 2015 και ανακοινώνεται πρόγραμμα συναυλιών των Pearl Jam, Monster Magnet, Viza κλπ. Ο Τζίμης Πανούσης εκλέγεται πρόεδρος της Δημοκρατίας και υπογράφει δύο διατάγματα: Με το πρώτο οι τουαλέτες στο στρατό μετονομάζονται επίσημα από "Καλλιόπες" σε "Νταλάρας" και με το δεύτερο παραιτείται και καταργεί τη θέση. Ανακαλύπτεται μια κρυφή οργάνωση η οποία αποτελείται από 6 κεντροαριστερούς οι οποίοι έχουν μαζέψει τις στάχτες της Σώτης και κάθε βράδυ μαζεύονται γύρω από αυτές και διαβάζουν αποσπάσματα από τα βιβλία της. Μετά από μια δίκη εξπρες καταδικάζονται να συνεχίσουν να το κάνουν εφ΄όρου ζωής.

Δεκέμβριος: Τα επαναστατικά συμβούλια των εργατών στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου ψηφίζουν τη δημιουργία των Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών Άτσα (ΕΣΠΑ), σε μια προσπάθεια αυτοσαρκασμού για το πρόσφατο παρελθόν τους. Η Γερμανία κάνει αίτηση να γίνει δεκτή, η οποία απορρίπτεται. Αρχαιολόγοι ανακαλύπτουν ένα λάθος στο ημερολόγιο των Μάγια, το οποίο έχει προκαλέσει μια απόκλιση στους υπολογισμούς τους κατά 2 χρόνια, αλλά κανείς δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία. Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, εξωγήινοι που έχουν παλιές (από το 2013) πληροφορίες για την κατάσταση του πλανήτη, τον εξαϋλώνουν για να σώσουν τους κατοίκους του από τη μιζέρια τους.

Ψιτ, facebook; Να σου πω λίγο...




Άκου, facebook. Το ξέρω ότι είσαι πλέον μια νομική οντότητα αλλά εγώ, σύμφωνα με το καταστατικό της Ρώμης, τη συνθήκη του Μάαστριχτ (φτου κακά) και τη Magna Carta είμαι πιο γαμάτος και έξυπνος από την κυρά Σούλα απέναντι (που αφήνει βορά στις ορέξεις σου τις φωτογραφίες των διακοπών της στην Τήνο με τις άλλες θεούσες της γειτονιάς) και ΣΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΩ ρητά και απαρέγκλιτα να με ξεφτιλίσεις παγκοσμίως χρησιμοποιώντας τις φωτογραφίες και τα στοιχεία που ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΩΣ ανέβασα. Το νοητικό μου επίπεδο μπορεί να είναι χαμηλό και να μην καταλαβαίνω ότι ένα ηλίθιο κείμενο στον τοίχο μου δεν έχει καμία νομική ισχύ, ειδικά από την ώρα που έχω συμφωνήσει στους Όρους και Προϋποθέσεις που εσύ, ω facebook, μου έχεις θέσει για να μπορώ να σε χρησιμοποιώ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να μου αφαιρεθεί το δικαίωμα ψήφου και να ευνουχιστώ χημικά, για να μην αναπαραχθεί η βλακεία που με δέρνει (αν και ακούγονται όλο και περισσότερες τέτοιες φωνές τελευταία). 


Επιπροσθέτως, facebook, ΑΠΑΙΤΩ, με αυτό το μεγαλειώδες μου κείμενο, να εμφανίζονται συχνότερα στο home των επαφών μου τα καταπληκτικά μου στάτους και κυρίως οι αναρτήσεις από το μπλογκ μου. Γιατί μπορεί να μην έχω βάλει διαφημίσεις - και δε θα βάλω ποτέ, τα έχουμε πει αυτά αναγνώστη - αλλά σύμφωνα με τη συνθήκη του Κλερμόν - Φεράν, το διάταγμα των Μεδιολάνων και τη Νίκειο Ειρήνη, έχω ΔΙΚΑΙΩΜΑ να με προωθείς και να με διαφημίζεις σαν Σπόρο, από τη στιγμή που σου κάνω τη χάρη και σε χρησιμοποιώ. Ακόμα, facebook, θα ήθελα να φτιάχνεις αυτόματα events για τις Παρασκευές που βάζω μουσική στον Σχοινοβάτη (τόσα έχω φτιάξει, ξέρεις πως να το κάνεις, ω ύπουλη και άτιμη πολυεθνική εταιρεία) και για όποια άλλη μέρα σε όποιο άλλο μαγαζί τύχει να δουλέψω. Και μη μου λες εμένα, facebook, ότι το υπόλοιπο πρόγραμμά μου δεν είναι σταθερό - εσύ έπρεπε να το ξέρεις, κι ας μην το ξέρω εγώ. Εσύ όλα τα ξέρεις (σύμφωνα με τη συνθήκη των Σεβρών και τη συμφωνία της Γιάλτας).




Κι όμως φίλε μου, ΕΙΝΑΙ.
Κι ακόμα περισσότερο.


Και μιας και τα λέμε, facebook, δηλώνω προς κάθε ενδιαφερόμενο ότι πραγματικά χαίρομαι πολύ που δεν υπάρχει όριο IQ κάτω από το οποίο να απαγορεύεται η χρήση σου, και θα πρέπει να χαίρεσαι κι ΕΣΥ, γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα έχανες το 80% των χρηστών σου. Η συνθήκη του Κιότο και η συμφωνία της Βάρκιζας, της Καζέρτας ΚΑΙ του Λιβάνου (δεν το περίμενες ΑΥΤΟ, ε facebook;;), με καλύπτουν στην περίπτωση που αποφασίσω να πάρω τα ψηφιακά όπλα και να σου κηρύξω τον ψηφιακό πόλεμο, σβήνοντας τον λογαριασμό μου, σε περίπτωση που δεν συμμορφωθείς ΑΜΕΣΑ στις υποδείξεις μου. Και, facebook, μην με υποτιμάς. Εγώ και οι όμοιοι μου βγάζουμε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ-ΝΔ εδώ και 40 χρόνια στην Ελλάδα. Είμαστε πολλοί. Είμαστε Ανώνυμοι. Είμαστε Λεγεώνα. Είμαστε χαζοί (σύμφωνα με τις συνθήκες του Αγίου Στεφάνου και των Βερσαλιών).


Υ.Γ. 1 Αναγνώστη, κάνε κόπυ πέιστ το λινκ για αυτή την ανάρτηση κάτω από κάθε φίλο σου που ποσταρει το ηλίθιο κείμενο που κυκλοφορεί αυτή την περίοδο στο facebook. (Η, εναλλακτικά, πόσταρε το στον τοίχο 5 τυχαίων φίλων σου με την παρότρυνση να το ποστάρουν σε άλλους 5 και με την απειλή ότι αν δεν το κάνουν θα τους χαλάσει το ψυγείο).

Υ.Γ. 2 Διαφημίσεις μπορεί να μη βάζω, για ιδεολογικούς λόγους, αλλά στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω τον μεγάλο μου χορηγό, Αργύρη Μπρασκαφούτα, Επισκευές Ψυγείων, Σούρμενα.

Κάθαρση και Γοητεία




Αναγνώστη, όχι μόνο σε έχω παρατήσει εδώ και ένα μήνα χωρίς ανάρτηση, έχω αφήσει και διάφορα "πρώτα μέρη" (όπως αυτό και αυτό) να εκκρεμούν - σαν τα ξέφτια από το σεμεδάκι της γιαγιάς μου που κάλυπτε πάντοτε το πάνω μέρος της τηλεόρασής της, αλλά μικρό το κακό γιατί δύο κανάλια είχαμε, την ΕΡΤ1 και την ΕΡΤ2 (όχι, αναγνώστη, δεν πρόλαβα την ΥΕΝΕΔ, δεν είμαι ΤΟΣΟ μεγάλος), ένα από τα δύο θα ήτανε, και κάτι για το ΠΑΣΟΚ θα λέγανε.


Η γιαγιά μου που λες είχε μια έμφυτη και ασίγαστη εχθρότητα στον Βασίλη Κόκκινο, τον πρόεδρο του Ειδικού Δικαστηρίου που δίκαζε τον μακαρίτη τον Αντρέα τον Παπανδρέου, εχθρότητα που εκφραζόταν με ένα ελαφρύ ανασήκωμα του κορμού της και μια περήφανη ανάποδη μούντζα προς την κατεύθυνση της τηλεόρασης όποτε άκουγε τη φωνή του εν λόγω (ω ναι, αναγνώστη, καλά κατάλαβες, αυτό σημαίνει ότι ήταν ξαπλωμένη σε κρεβάτι και κοίταγε από την άλλη μεριά του δωματίου από αυτή που ήταν η τηλεόραση, γιατί έτσι ήταν η γιαγιά μου, έτσι και της έμπαινε κάτι στο μυαλό δεν το ξεκούναγες από εκεί ούτε με γερανό, αφού η τηλεόραση ήταν εκτός του οπτικού της πεδίου, τόσο το χειρότερο για την τηλεόραση, σιγά μην χάλαγε τη βολή της για κάτι τόσο επουσιώδες, κι όταν λέω "βολή" εννοώ να ξάπλωνε ανάποδα, να βάλει δηλαδή το κεφάλι της εκεί που ήτανε τα πόδια της, αλλά δεν το έκανε τα 50 πρώτα χρόνια της ζωής της που δεν είχε τηλεόραση, σιγά μην άλλαζε συνήθειες στα στερνά της, είπαμε, είχε ειδωλοποιήσει τον Αντρέα αλλά δεν ήταν καμιά ξεπουλημένη, όλη η οικογένειά της είχε ανέβει στο βουνό και στο πρώτο και στο δεύτερο αντάρτικο.   




Ο Ακατανόμαστος αυτοπροσώπως 


Μεγαλειώδεις στιγμές πάντως στη Δίκη, αναγνώστη. Γατάκια Αμερικάνοι που γυρνάτε δικαστικά σίριαλ τώρα, εμείς πριν 25 χρόνια είχαμε καθημερινές, λάιβ και πολύωρες συνδέσεις με το πρώτο δικαστικό - πολιτικό reality στην ιστορία. Και με τι συγκινήσεις: Και ο Μένιος κατέρρευσε στην αίθουσα από τη συγκίνηση (τι εννοείς "ποιος Μένιος;" Όχι αυτός από τους Δύο Ξένους πάντως), και ο Τσοβόλας υπεράσπιζε μόνος του τον εαυτό του με τη βαριά αρτινή προφορά του γιατί ήταν δικηγοράρα, ο Έλληνας Matlock να πούμε (μη χέσω) και μετά ίδρυσε κόμμα που το έβγαλε ΔΗ.Κ.Κ.Ι. για να θυμούνται όλοι αυτή την δίκη (ασχολίαστο), και ο Αθανασόπουλος είχε μπλέξει με το ελληνικό και το γιουγκοσλάβικο καλαμπόκι (εγώ ήμουν με το γιουγκοσλάβικο φυσικά, οι κότες που θα το έτρωγαν θα έπαιζαν πολύ καλύτερο μπάσκετ), και ο Κωνσταντόπουλος υπεράσπιζε τους Πασόκους σαν να μην υπάρχει αύριο (αυτόν τον συμπαθούσε η προαναφερθείσα Ζαχαραία γιαγιά, γιατί ήταν κοντοχωριανός της, από την Κρέστενα), και τελικά για αυτόν τον ίδιο δεν υπήρχε αύριο, γιατί πως να νιώθει άραγε κάποιος που ήταν πρόεδρος ενός κόμματος στο 3,5% το οποίο τώρα παίρνει 35% ;; Για να μην αναφέρω την επιτυχημένη προεδρία του στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός...


Χαζεύαμε την ΔΙΚΗ λοιπόν με τις ώρες, περιμένοντας εναγωνίως να διακόψει κάποια στιγμή ο Ακατανόμαστος με τα γουνάκια για να βάλει η ΕΡΤ κανένα επεισόδιο "Τόλμη και Γοητεία" για να μάθουμε αν η Μπρουκ θα σταματήσει να τρώει σοκολάτες για να της φύγει η ακμή και να ρίξει επιτέλους το γκομενάκι τον Ριτζ. Αθώες εποχές, πριν βγει στο κλαρί κι αυτή και πάρει, εκτός από τον Ριτζ, και όλα τα υπόλοιπα αρσενικά μέλη της οικογένειας Φόρεστερ, ενώ η Στέφανι, που πάντα στο μυαλό μου ήταν η Θάτσερ της Αμερικής (τα ταγιέρ θα φταίγανε, αναγνώστη) παρακολουθούσε ανήμπορη, ενώ οι ραδιουργίες της έπεφταν η μία μετά την άλλη στο κενό. Σε αντίθεση με την ορίτζιναλ  Μάγκι, η οποία τσάκισε τον Σκάργκιλ και τους ανθρακωρύχους του, τροποποίησε όπως την βόλευε την έκθεση για το Χέιζελ, κήρυξε έναν πόλεμο στην Αργεντινή για τα Φώκλαντς χωρίς κανέναν προφανή λόγο, πέρα από την συσπείρωση των Άγγλων γύρω από πατριωτικές ανόητες υστερίες, σε γενικές γραμμές τα πήγε λίγο καλύτερα από την Στέφανι. 



Νεοφιλελεύθεροι αναγνώστες του μπλογκ, (ναι, όλοι εσείς, και οι τρεις) 
σας επιτρέπω να φαντασιωθείτε την Μάγκι ντυμένη έτσι. Άρρωστοι.


Τέλος πάντων, εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι πρώτον, σιγά μην δικαστούν οι τωρινοί υπεύθυνοι άρα η Δίκη θα μείνει για πάντα στην ιστορία σαν Η ΔΙΚΗ, και δεύτερον, χάρηκα που τα ξαναείπαμε γιατί μου είχες λείψει, αναγνώστη. Κλείνω για να μη με πάρουν τα ζουμιά.

Υ.Γ. 1 Η Τόλμη και Γοητεία ήταν βαθιά ταξική σειρά - θα επανέλθω.

Υ.Γ. 2 Αυτό που γίνεται τις Παρασκευές στον Σχοινοβάτη δεν περιγράφεται με λόγια. Πρέπει να το ζήσεις κάποια Παρασκευή από κοντά, αναγνώστη.


Παίζει κι αυτό πάντα (ευχαριστώ 
την Σ. που μου το έμαθε)



ΑΜΦΙΠΟΛΗ - Τι μας κρύβουν;;;;




Η μονοπρόσωπη συντακτική επιτροπή του μπλογκ, αναγνώστη, μετά από μια βαρυσήμαντη και πολύωρη συνεδρίαση, (και αφού κράτησε με νύχια και με δόντια έξω από τα γραφεία της συντακτικής ομάδας τον πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Φορτσάκη, ο οποίος συνοδευόμενος από τον Άδωνη Γεωργιάδη ωρυόταν στον διάδρομο "μειοψηφίες μας κρατάν αποκλεισμένους από τα κέντρα λήψης αποφάσεων" ενώ εγώ τους απάνταγα "τι λέτε ρε βόδια, ένας είμαι") αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέμα της Αμφίπολης. Θα σου αποκαλύψω λοιπόν, αναγνώστη, τι βρίσκεται μέσα στον τύμβο Καστά, πάντα με την εγκυρότητα και την αμεσότητα του μπλογκ:


1) Το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ το 1974. Αραχνιασμένο και μόνο του, περιμένει την αρχαιολογική σκαπάνη να τινάξει από πάνω του 40 χρόνια σκουριάς και να φέρει στο φως το νεομαρξιστικό αυτό ντοκουμέντο, που βάζει τα γυαλιά σε διάφορους Αλτουσέρ, Γκράμσι και λοιπούς "ανανεωτές της μαρξιστικής σκέψης". Γατάκια.


2) Το πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ το 1985. Αναπαύεται στη μακεδονική γη, προσμένοντας καρτερικά την ανακάλυψή του, φέτος που είναι και επίκαιρο, καθώς ο δικέφαλος αετός του Βορρά φτερουγίζει περήφανα στην κορυφή της βαθμολογίας - μέχρι να τον σφάξει ο διαιτητής σαν κόκκορα χωριάτικο στο Καραΐσκάκη, that is. (Το προηγούμενο του 1976 το βρήκε ο Ανδρόνικος στη Βεργίνα. Το κράταγε σφιχτά ο Φίλιππος).


3) Το "καμία θυσία για το ευρώ" του Αλέξη. Χρόνια και ζαμάνια.


4) Το μαρμαρένιο αηδόνι του Βασιλιά της Κίνας.


5) Ο Κώστας Λαλιώτης.



Μιας και είπα "Λαλιώτης"
Αφιερωμένο Κώστα


6) Ένα συγκλονιστικό γράμμα της Αλέκας Παπαρρήγα, γραμμένο τον Ιούνιο του 1989, στο οποίο προειδοποιεί την ηγεσία του τότε ενιαίου Συνασπισμού, (Φλωράκη - Κύρκο), για τις καταστροφικές συνέπειες της συγκυβέρνησης Τζαννετάκη και αποθεώνει τον Μίμη Ανδρουλάκη και τη Μαρία Δαμανάκη σαν "υποδείγματα κομμουνιστών που θα παίξουν βαρύνοντα ρόλο στις μελλοντικές εξελίξεις"


7) Τα σχέδια για το γήπεδο του ΠΑΟ στον Βοτανικό, κλεισμένα σε ένα ανοξείδωτο κουτί με την επιγραφή "Avin", ακουμπισμένο προσεκτικά σε έναν σκελετό κορμοράνου.


8) Ο Αλέκος Αλαβάνος.



9) Οι Scorpions, οι οποίοι παίζουν ακόμα και κάτω από τη γη, την "τελευταία συναυλία" τους αδιάκοπα εδώ και 20 χρόνια. Ανοίγουν οι Πυξ Λαξ.



10) Ο Dude, ο Λεμπόφσκι ντε, που ψάχνει το χαλί του περιτριγυρισμένος από μπουκάλια βότκας, καλούα και γάλακτος. 



Θεότητα απαράμιλλη.

Ορίστε λοιπόν, αναγνώστη. Για να μην έχεις πια καμία αγωνία (σιγά μην είχες) και γι να μην περιμένεις τις ψεύτικες ανακοινώσεις του Υπουργείου και της Πατρίτσια Περιστέρη - Μιλκ.


Υ.Γ. 1 Μπορείς να με ευχαριστήσεις από κοντά, αναγνώστη, στο Κούσκο (Μεσολογγίου και Κωλέττη) σήμερα ή στον Σχοινοβάτη στη Σουλτάνη αύριο. Εγώ μουσική θα βάζω και στα δύο πάντως.

Υ.Γ.2 Τιμή και δόξα στον δήμαρχο Χαλανδρίου.

Υ.Γ. 3 (Edit 20/11/2014) Λίγες μέρες ΑΦΟΥ έγραψα την ανάρτηση βγήκε στη δημοσιότητα βίντεο που παρουσιάζει τα αληθινά ευρήματα της ανασκαφής, ανάμεσα στα οποία είναι και φώτο του Κούδα. Ξαναδιάβασε το νούμερο 2 εύρημα, αναγνώστη. Ευχαριστώ.



Εντυπωσιακό.

Θυμάσαι VI



Κυλήσαμε λάστιχα στην κατηφόρα του Decadence.

Κλέψαμε σηματάκια Mercedes από παρκαρισμένα αυτοκίνητα στην αντιπροσωπεία.

Κάτσαμε μέχρι το ξημέρωμα πάνω από το κλειστό γυμναστήριο του μπάσκετ στο Λόφο του Στρέφη, πίνοντας και συζητώντας.

Βγήκαμε για "έναν καφέ" και γυρίσαμε σπίτι μας μετά από τρεις ημέρες.

Παίξαμε ξύλο μεταξύ μας για πλάκα.

Σου πέταξα ένα κλαδί δέντρου ενώ τρέχαμε και οι δυο μας ζιγκ - ζαγκ σε ένα δάσος στη Σαμοθράκη και απείχαμε τριάντα μέτρα.

Και σε πέτυχα.

Κέρασα στη "Γη" για το πτυχίο μου.

Τέσσερις φορές.



Χορεύαμε αυτό σε beach party
κλωτσώντας ανηλεώς την άμμο.


Πήγαμε φαντάροι. Απολυθήκαμε.

Δουλέψαμε. Απολυθήκαμε.

Χωρίσαμε (όχι μεταξύ μας) και μετά γίναμε λιώμα, ήπιαμε για τις άτιμες γυναίκες, τους άτιμους άντρες, την άτιμη την κοινωνία γενικά.

(Για μια περίοδο, εκεί γύρω στα 20 μας, νομίζω ότι χωρίζαμε μόνο και μόνο για να βρούμε αφορμή να πιούμε)

Διάολε, πίναμε για να γιορτάσουμε που είχαμε σκοτώσει μια κατσαρίδα.

Τότε που ζούσαμε.

Α, ρε Ασημάκη...

Υ.Γ. Τώρα δεν ζούμε απλά, μεγαλουργούμε. Απλά δεν το καταλαβαίνουμε, αναγνώστη.

Αμερικάνικες σειρές στην Ελλάδα (Παρτ Ουάν)





Βλέποντας (δυστυχώς) ένα επεισόδιο από την ελληνική μεταφορά του εξαιρετικού Modern Family [μα τι σκεφτόντουσαν; Αντώνης Καφετζόπουλος vs Ed O' Neil (aka Al Bundy);;; Αδύνατον] αναρωτήθηκα πως θα ήταν οι ξένες σειρές αν ήταν ελληνικές; Το έχει κάνει το luben.tv, αλλά τοποθετώντας τες στη δεκαετία του '80. Σε μια σύγχρονη βερσιόν λοιπόν, απλά τοποθετημένες στον νεοελληνικό κοινωνικό περίγυρο:




1) Newsroom (Νυχτερινό Δελτίο): Η Όλγα είναι απογοητευμένη - το τελευταίο μπότοξ δεν έπιασε και αναγκάζεται να κρατάει το πηγούνι της όσο εκφωνεί τις ειδήσεις. Ο Γιάννης πονάει καθώς η πλάτη του είναι όλο χαρακιές γιατί κάθε βράδυ αυτομαστιγώνεται, θεωρώντας εαυτόν υπεύθυνο για τα ιστορικά χαμηλά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ. Στην αίθουσα σύνταξης κάθε βράδυ τσακώνονται για το αν η σειρά παρουσίασης των θεμάτων θα είναι ΠΑΣΟΚ - ΣΑΜΑΡΑΣ - ΠΑΣΟΚ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΑΜΦΙΠΟΛΗ - ΠΑΣΟΚ - ΒΟΡΙΔΗΣ - ΑΔΩΝΗΣ - ΠΑΣΟΚ - ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ - ΑΘΛΗΤΙΚΑ - ΚΑΙΡΟΣ ή ΠΑΣΟΚ - ΠΑΣΟΚ - ΠΑΣΟΚ - ΣΑΜΑΡΑΣ - ΤΡΟΙΚΑ - ΠΑΣΟΚ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΝΔ -ΝΔ - ΝΔ - ΑΘΛΗΤΙΚΑ - ΚΑΙΡΟΣ. Στο απέναντι δέος, ο Μπάμπης έχει φτιάξει ένα μυστικό δωμάτιο στο στούντιο όπου κάνει βουντού στον Τσίπρα και λατρεύει ομοιώματα Τροικανών και Μνημονίων. Ο Πάσχος το ανακαλύπτει τυχαία αλλά δεν τον καταδίδει στη Σία, απλά προσχωρεί στη νέα θρησκεία. Στη ΝΕΡΙΤ κάνουν διαγωνισμό γλειψίματος (παγωτού) και κερδίζουν όλοι.


Απήχηση: 10/10 (θα το λατρέψει το δυναμικό κοινό 35-44)
Αλλαγή από το πρωτότυπο: 9/10 (το κοινό σημείο είναι ότι αφορούν σε τηλεοπτικά κανάλια)
Πράσινο φως: Εννοείται.



Το παπιγιόν θα το το φοράει ο Τσίμας, φυσικά




2) House of Cards (Ανίερες Συμμαχίες): Ο Μπαλτάκος ελίσσεται στους διαδρόμους της εξουσίας, συνάπτοντας ανίερες συμμαχίες με τους νεοναζί, για το καλό της παράταξης και σε πλήρη γνώση του Προέδρου. Όταν αποφασίζουν να τον πετάξουν σαν στυμμένη λεμονόκουπα, ραδιουργεί με τη βοήθεια του Καρατζαφέρη, του Ταμήλου και του Κικίλια για να ρίξει την κυβέρνηση. Οι καταστάσεις που προκύπτουν είναι ξεκαρδιστικές, καθώς το IQ όλων των εμπλεκόμενων δεν υπερβαίνει το 80 (αθροιστικά). 

Απήχηση: 6/10 (κάνει λίγο τζιζ το θέμα)
Αλλαγή από το πρωτότυπο: 10/10 (όπου έκλασε ο Spacey βγήκε ο Μπαλτάκος)
Πράσινο φως: Κάτσε ρε παιδί μου να το σκεφτούμε λίγο ακόμα. 



Τουλάχιστον έχει ίδιο σωματότυπο με τον Τάκη.




3) True Detective (Αληθινός Μπάτσος): Ο Σάκης και ο Μάκης είναι ένα ζευγάρι αστυνομικών που έχουν μια παράνομη σχέση. Προσπαθώντας να το κρύψουν από όλους, κυρίως από τους χριστιανοταλιμπάν παπάδες, ρίχνονται με τα μούτρα στην εξιχνίαση μιας δολοφονίας ενός μετανάστη. Το Σώμα τους κοροϊδεύει ανοιχτά, καθώς τέτοιες υποθέσεις δεν σπαταλούν συνήθως ούτε δέκα δευτερόλεπτα από τον πολύτιμο χρόνο της Ελληνικής Αστυνομίας. Όταν οι ατρόμητοι ντετέκτιβ ανακαλύπτουν ότι ένοχοι είναι νεοναζί που έχουν την κάλυψη της Αστυνομίας, τους φωνάζει ο διοικητής στο γραφείο του και τους λέει: "Σιγά το νέο, όλες οι δολοφονίες μεταναστών εκεί οφείλονται". Απογοητευμένοι, στρέφονται στο ΚΚΕ αλλά επειδή είναι ομοφυλόφιλοι βρίσκουν κλειστές πόρτες. Το ίδιο και στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς μετά την επίσκεψη στο Άγιο Όρος και την παραλίγο επίσκεψη στον Πάπα, ο Αλέξης δεν θέλει να τα χαλάσει με το παπαδαριό στο δρόμο για την εξουσία. 

Απήχηση: 7/10 (θα το θάψουν οι ηλικίες 65- 105)
Αλλαγή από το πρωτότυπο: 11/10 (καμία σχέση)
Πράσινο φως: Μάλλον (θα σταματήσει την προβολή η Ιερά Σύνοδος αμέσως μετά το πρώτο επεισόδιο, πιθανότατα).



Προτεινόμενο casting: Στο ρόλο του ξανθού ο Απόστολος
 Γκλέτσος και σε αυτόν του μελαχρινού ο Ηλίας Ψινάκης.



4) Fargo (Τρίκαλα). Στην ελληνική επαρχία κάτι ύπουλο και σκοτεινό κινείται στις σκιές. Είναι ο Ταμήλος (διπλοθεσίτης, αφού παίζει και στο "Ανίερες Συμμαχίες"), ο οποίος γυρνάει από χωριό σε χωριό της θεσσαλικής επαρχίας και κλέβει ζώα για να συμπληρώσει  το εισόδημά του καθώς "η συμμετοχή σε επιτροπές στη Βουλή δεν πληρώνεται, το κέρατό μου μέσα". Ατρόμητοι ντόπιοι βλαχόμπατσοι τον καταδιώκουν αλλά δεν τον πιάνουν ποτέ, καθώς είναι ακόμα πιο ηλίθιοι και από αυτόν. Μεγάλο σουξέ.

Απήχηση: 10/10 (Αθάνατη ελληνική επαρχία)
Αλλαγή από το πρωτότυπο: 9/10 (και οι δύο εκτυλίσσονται σε χωριά)
Πράσινο φως: Με τα χίλια.


Δεξιά ο Ταμήλος, αριστερά ένας άτυχος
βοσκός που έγινε συνεργός του άθελά του.


Τελικά, αναγνώστη, υπάρχουν πολλές σειρές που μπορούν να μεταφερθούν στα καθ' ημάς. Θα συνεχίσω σε άλλη ανάρτηση. Σε αφήνω με το τραγούδι τίτλων του "Αλήθινού Μπάτσου" που είναι ομολογουμένως εκπληκτικό.


The Handsome Family - Far from any road
Παίζει κάθε Παρασκευή στον Σχοινοβάτη.



Υ.Γ.1 Τώρα που είπα Σχοινοβάτης, αναγνώστη, μην ξεχνάς τα εβδομαδιαία ραντεβού μας εκεί κάθε Παρασκευή, όπου εγώ βάζω μουσική κι εσύ περνάς καλά.

Υ.Γ. 2 Ειδικά για αυτή την εβδομάδα, μπορείς να ακούσεις τις εξαίσιες μουσικές μου επιλογές ΚΑΙ την Πέμπτη 9/10 στο Κούσκο, Μεσολογγίου και Κωλέττη!

Σινεκριτική




Γράφει λοιπόν η φίλη Μ. σε ένα κινηματογραφικό σάιτ και αυτές τις μέρες κάνει κριτική στις ταινίες που είδε στις Νύχτες Πρεμιέρας (ή απλώς "Νύχτες", όπως κατάλαβα ότι τις αποκαλούν μεταξύ τους οι γνωρίζοντες). Εγώ πάλι, σε αντίθεση με άλλες χρονιές πήγα σε μια μόνο ταινία φέτος, την αργεντίνικη "Ιστορίες για αγρίους",(Relatos salvajes) κι όταν της ζήτησα να γράψει κάτι για αυτή, μου είπε ότι δεν την είδε και με προέτρεψε να γράψω κάτι εγώ. Ιδού λοιπόν (και το κρίμα στο λαιμό της):




"Όλοι μπορούμε να χάσουμε τον έλεγχο"
(και χωρίς να ξέρω ισπανικά, παρακαλώ)


Η ταινία είναι αργεντίνικη και παίζουν όλοι οι Αργεντίνοι που ξέρουμε (εκτός από τον Μέσι). Ανάμεσα τους και αυτός ο φοβερός μπάτσος/δικαστής/τι σκατά ήτανε στο "Μυστικό στα μάτια της" που τον πάω πολύ - και παίζει και συνάδελφο μηχανικό στο συγκεκριμένο. Στην παραγωγή είναι ο Πέδρο Αλμοδοβάρ, αλλά όχι και στη σκηνοθεσία, οπότε δεν υπάρχει καθόλου σεξ. Δηλαδή υπάρχει, αλλά είναι σε ταράτσα και με τα μισά ρούχα φορεμένα, οπότε δεν πιάνει, υποθέτω. Η ταινία αποτελείται από έξι ασύνδετες μεταξύ τους ιστορίες, με μοναδικό κοινό σημείο ότι σε όλες κάποια στιγμή οι πρωταγωνιστές χάνουν τον έλεγχο και κάνουν κάτι ακραίο, που οδηγεί σε φόνο/καταστροφή/έκρηξη ή και σε όλα μαζί. Εγώ πάντως, αναγνώστη, δεν τους κατηγορώ - ακόμα και οξύθυμος χαρακτήρας να μην είσαι, κάποια στιγμή θα σπάσεις, δεν γίνεται.


Η φωτογραφία είναι αυτό το πράγμα που δεν έχω καταλάβει τι σχέση έχει με το σινεμά, αλλά αν έχω καταλάβει σωστά τι είναι, είναι καλή, η μουσική είναι ωραίες νότες βαλμένες σε μια τυχαία σειρά, το παίξιμο είναι υποφερτό έως άψογο, το σενάριο εξαιρετικό. Ο σκηνοθέτης μας βάζει στο μυαλό (το παρακάτω απόσπασμα, αναγνώστη, παρακαλώ να διαβαστεί με φωνή Ηλία Φραγκούλη) "της σημερινής αρρωστημένης κοινωνίας, σαν σκουλήκι που περιδιαβαίνει στο σαπισμένο σώμα της μεταβιομηχανικής οργουελικής λαίλαπας που βιώνουμε όλοι μας άπαξ και βγούμε από το ζεστό καταφύγιο του σπιτιού, του καναπέ και της αφόρητης μοναξιάς μας. Αίμα κυλάει στην οθόνη, ζεστό και κόκκινο, σαν τα λάβαρα της Ρωσικής Επανάστασης, όχι αυτής του 1917, αλλά της κινηματογραφικής Ρωσικής Επανάστασης, όπως ενσαρκώθηκε από τον Σεργκέι τον Αϊζενστάιν, αν και η εν λόγω ταινία δεν έχει σχέση με τον Ιβάν τον Τρομερό, μάλλον με τον Θυμό τον Τρομερό που μας πιάνει όλους και δε μας αφήνει εύκολα πριν ολοκληρώσει το καταστροφικό του έργο, διαρρηγνύοντας τον αόρατο ιστό που χωρίζει τη λογική από την τρέλα και οδηγώντας μας σε δύσβατα και κακοτράχαλα μονοπάτια αυτογνωσίας και φονικής μανίας" κλπ κλπ.


Αυτά λοιπόν. Τελικά δεν είναι καθόλου δύσκολο να γράψεις μια κριτική για ταινία, δέκα λεπτά μου πήρε (και χωρίς spoiler, μπράβο μου). Θα το ξανακάνω. Α, η ταινία βγαίνει σύντομα στους κινηματογράφους για εσάς τους πληβείους που δεν την είδατε στις..."Νύχτες". Να πάτε.





Τσίμπα και το trailer, αναγνώστη



Υ.Γ. Οι Παρασκευές στον Σχοινοβάτη τείνουν να γίνουν θρυλικές. Ευχαριστώ για την αγάπη σου, αναγνώστη. Συνεχίζουμε με mashups και διασκευές σαν την εξής:


Το αφεντικό διασκευάζει Easybeats.
Like a Boss.

Λίστες, λίστες, λίστες...





Μετά τη μανία που κατέλαβε τα πλήθη των σόσιαλ των μίντια να φτιάχνουν λίστες με βιβλία, ταινίες κλπ που τους σημάδεψαν (και στην οποία, φυσικά υπέκυψα κι εγώ, μπορείς να τσεκάρεις τη λίστα μου εδώ, αναγνώστη), αποφάσισα να γράψω μια ανάρτηση που να αναφέρεται σε γεγονότα που με σημάδεψαν κατά τη διάρκεια της πολυτάραχης και θυελλώδους ζωής μου:


1) Το περιστατικό στο μάθημα παραδοσιακών χορών (1987). Η καλή μας δασκάλα χορού, χωρίς κανένα προφανή λόγο, με έβγαλε από την πρώτη θέση στο τσάμικο. Το αυτοκίνητο της βρέθηκε καμένο λίγες μέρες μετά.

2) Το τείχος του Βερολίνου (1989). Ο Έριχ ο Χόνεκερ δεν απάντησε στις κλήσεις μου. Λίγες μέρες μετά, δεν είχε χώρα.

3) Επιλογή πόλης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 (1990). Η Αθήνα μου φαινόταν άθλια. Λίγες μέρες μετά επιλέχτηκε η Ατλάντα.

4) Μουσικό διάλειμμα (1991). Ο φίλος μου δι' αλληλογραφίας Eddie Vedder μου ζήτησε "λίγα τραγούδια" για ένα συγκρότημα όπου είχε μόλις αναλάβει χρέη τραγουδιστή. Λίγες μέρες μετά, βγήκε το Ten.



Τι ψάχνετε τώρα, είχα τις μαύρες μου εκείνη την περίοδο.


5) Η πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη (1993). Ο Συμπιλίδης μου χρώσταγε χάρη από ένα παιχνίδι πόκερ. Λίγες μέρες μετά, είχαμε εκλογές.

6) Το φιάσκο στο Χρηματιστήριο Αθηνών (1999). Μια μέρα που χρειαζόμουν κάτι ψιλά για τσιγάρα πήρα τηλέφωνο το χρηματιστή μου και του είπα: "Πούλα τες. Και τις τρεις, ναι". Λίγες μέρες μετά. έγινε το κραχ.

7) Το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (2004). Μια μέρα που έπινα καφέ με τον Αλέφαντο με πήρε τηλέφωνο ο Ρεχάγκελ για να με συμβουλευτεί εν όψει Euro 2004. Του μετέφερα αυτολεξεί τις νουθεσίες του κυρ - Νικόλα. Λίγες μέρες μετά, το πήρε.

8) Εθνικές εκλογές (2009). Αράζω με τον ΓΑΠ και τα λέμε. Όταν έρχονται οι πίτσες πάει να πληρώσει και του λέω "σε παρακαλώ, Γιώργο. Λεφτά υπάρχουν". Λίγο μετά, κερδίζει τις εκλογές.

9) Αμερικάνικες εκλογές (2012). Ο Ομπάμα μου ζητάει βοήθεια. Επειδή μου τη δίνουν οι ακροδεξιοί του Tea Party, εκδίδω μια σύντομη ανακοίνωση για "στήριξη χωρίς αυταπάτες". Λίγες μέρες μετά, επανεκλέγεται.    

10) Η πρόκληση του Ο. (2014). Πρόσφατα προκλήθηκα από φίλο να γράψω μια λίστα με πράγματα που με σημάδεψαν. Προτίμησα να γράψω μια λίστα με πράγματα που σας σημάδεψαν. Λίγα λεπτά μετά, γράφτηκε αυτή η ανάρτηση.


Υ.Γ. 1 Η αγάπη σου, αναγνώστη, για το μουσικό μου γούστο οδήγησε σε δύο μεγαλειώδεις Παρασκευές στον Σχοινοβάτη (έλα, απέναντι από τους 5 δρόμους, δίπλα στο Νάνο, δίπλα στον Λάμπρο για την ακρίβεια), όπου έβαζα μουσική. Έλα την ερχόμενη Παρασκευή να τις κάνουμε τρεις.

Υ.Γ. 2 Ο. ελπίζω να σε κάλυψα...

Παραλίγο...




Ένα μήνα έχω να γράψω. Το μεγαλύτερο διάστημα από τότε που ξεκίνησε αυτή η περίεργη ιστορία με το μπλογκ. Μήπως αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κρεμάσω την πένα μου, να ρίξω καφέ στο πληκτρολόγιό μου, να τα μαζέψω γενικά;




- Ναι, γιατί στέρεψα από ιδέες.

- Όχι, γιατί σε αυτόν τον ενάμιση χρόνο το μπλογκ έχει 44.000+ views.

- Ναι, γιατί όλα τα μεγάλα θέματα που ταλανίζουν τον σύγχρονο μεταβιομηχανικό άνθρωπο έχουν αναλυθεί επαρκώς.

- Όχι, γιατί σε τρεις μήνες θα μπορώ να γράψω τον Καζαμία 2015, φιλοδοξώντας να διαδοθεί ακόμα περισσότερο κι από τον περσινό.

- Ναι, γιατί στην Ανάφη κανείς από τους 270 μόνιμους κατοίκους δεν ήξερε την ύπαρξή του και με πλήγωσαν.

- Όχι, γιατί τώρα που το έμαθαν, πρέπει να έχουν κάτι να διαβάζουν το χειμώνα που λείπουν οι τουρίσται.

- Ναι, γιατί δεν θέλω να καταλήξω σαν κάτι άλλους (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε) που γεμίζουν τα μπλογκ τους με αναδημοσιεύσεις. Οτιδήποτε έχεις διαβάσει εδώ, αναγνώστη, είναι δικό μου κι έχει γραφτεί για τα μάτια σου μόνο.

- Όχι, γιατί έχω χρέος απέναντί σου αναγνώστη, να συνεχίσω το μακρύ κι επίπονο έργο της διαπαιδαγώγησης σου πολιτικά, μουσικά, κοινωνικά κλπ.

- Όχι, γιατί θα χαρούν οι απανταχού χίπστερ, νεοχίπηδες, κλαρινογαμπροί, σκυλούδες, πασόκοι, κωστόπουλοι, μπογδάνοι, κάλπηδες.

- Όχι, γιατί πρέπει να γράψω τη συνέχεια του Ευρωμπάσκετ '87 κάποια στιγμή...

- Όχι, γιατί χρωστάω μια ανάρτηση στη λατρεμένη (NOT) Σώτη Τριανταφύλλου.

- Όχι, γιατί η Ελένη θα περιμένει κι άλλο "Θυμάσαι".

- Όχι, γιατί πως θα εκφραστώ αν γίνει κάτι συνταρακτικό;

- Όχι, γιατί που θα ακούς μετά τέτοιες κομματάρες, αναγνώστη;




Φετινό άλμπουμ από αγαπημένη μπάντα (που 
έχει παίξει και σε Αναιρέσεις, να τα λέμε αυτά)





- Όχι, γιατί όσο με διαβάζεις εσύ, θα γράφω.




Υ.Γ. Ωραία λοιπόν, αφού συνεχίζουμε, έλα την Παρασκευή στον Σχοινοβάτη, Σουλτάνη 4 στα Εξάρχεια, που θα βάζω μουσική να μου κάνεις παραγγελιές. Βάλε μου δύσκολα, αναγνώστη.

Ξέρω τι έκανες τα τελευταία 20 καλοκαίρια





Η μνήμη είναι περίεργο πράγμα. Δεν ξέρω αν επιστρέφει με λαστιχένια πέδιλα, όπως ισχυρίζεται ο Βασιλικός (ο Βασίλης, αναγνώστη, ο συγγραφέας, όχι αυτός από τους Raining Pleasure), πάντως επιστρέφει. Δεν είμαστε με την κυκλική αντίληψη της Ιστορίας αλλά με τη γραμμική, το ξέρω σύντροφε, αλλά να, η γραμμή διαγράφει σπείρες ενίοτε, να συμφωνήσουμε σε αυτό τουλάχιστον; Πάντα βέβαια υπάρχει κάτι καινούργιο, κάτι που σου δίνει την ψευδαίσθηση ότι όλα θα είναι διαφορετικά αυτή τη φορά, αλλά τελικά όλα στο ίδιο καταλήγουν. "Για τα αλλού - μη ελπίζεις - δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό" που λέει και ο Αλεξανδρινός. Και πιο πριν, " Καινούριους τόπους δε θα βρεις, δε θάβρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς και στα ίδια σπίτια αυτά θ'ασπρίζεις." Αυτός βέβαια το έβλεπε απαισιόδοξα, όπως φανερώνει η κατάληξη του ποιήματος, με τις ρημαγμένες και χαλασμένες ζωές και τα συναφή,  αλλά εγώ, αναγνώστη, συγκινούμαι όταν βλέπω άτομα που γνώρισα πριν 18 χρόνια να είναι και φέτος γύρω μου σε ένα (δύο, τρία, είμαστε και πολλοί πανάθεμά μας) τραπέζι (α). Δεν έχουν όλοι τα μαλλιά τους στη θέση τους, δεν είμαστε πια αδύνατοι και έφηβοι, μερικοί παντρεύτηκαν κι έκαναν και παιδιά, άλλοι παντρεύονται φέτος (να ζήσετε Σ.! ) αλλά όταν ο Δ. αρχίζει τον αδυσώπητο και ανελέητο χαβαλέ του, ο Βαρώνος να ωρύεται για κάτι ασήμαντο, ο Μπ. να γελάει συνεχώς και να λέει "σούπερ",  είναι ξαφνικά σαν να είμαστε ακόμα στον προηγούμενο αιώνα, με δραχμές στις τσέπες μας και τις εξεταστικές του Σεπτεμβρίου να είναι το μοναδικό άγχος στις ζωές μας.    



Έπαιζε και το Λόγω Τιμής την εποχή που γνωριστήκαμε
 οι περισσότεροι, φαντάσου. Λόγω τιμής στο λέω, αναγνώστη.




Τότε που είχαμε την ψευδαίσθηση ότι αν πάρουμε πτυχίο θα έχουμε δουλειά για 35 χρόνια, όπως οι γονείς μας.



Ναι, η θάλασσα έχει πέτρες φέτος. Ναι, οι μισοί είμαστε άνεργοι και οι άλλοι μισοί κακοπληρωμένοι. Αλλά είμαστε εδώ, και κάθε μέρα έρχονται κι άλλοι και τον Δεκαπενταύγουστο θα είμαστε όλοι στο πανηγύρι στην Αρήνη και στις 22 στο Βαρκό και μετά θα γιορτάσουμε τα γενέθλια μου και θα παίξω μουσική και θα είναι όλα όπως πρέπει. Κι ακόμα καλύτερα από άλλες χρονιές γιατί θα είσαι κι εσύ εκεί, που εδώ ήσουν δηλαδή όλους τους Δεκαπενταύγουστους του κόσμου, απλά όχι μαζί μας...Θα δεις, θα είναι ωραία. Και το περιμένω πως και πως.


Αλλά για να επιστρέψω στην εισαγωγή της ανάρτησης, όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, και ο Κούταβος δέκα χρόνια μετά, ΑΚΟΜΑ δεν έχει μάθει να φτιάχνει έναν φραπέ της προκοπής. Αλλά εκεί θα πηγαίνουμε. Γιατί μερικές φορές είμαστε δέσμιοι των αναμνήσεών μας. Κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.



Και γιατί φέτος έβαλε και ΑΙΩΡΕΣ ο μικρός θεούλης.


Υ.Γ. 1 Τις Κυριακές βάζω μουσική στην καντίνα, αναγνώστη, κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αν με ρώταγες θα σου έλεγα ότι αξίζει η μονοήμερη εκδρομή, 3 ώρες είναι από την Αθήνα μόλις. Αλλά και πάλι, δεν είμαι και πολύ αντικειμενικός στο συγκεκριμένο, οπότε μην δίνεις σημασία. 

Υ.Γ. 2 Θ., Σ., Β., Ν., ξέρω ότι δεν περιμένατε τη συγκεκριμένη ανάρτηση για να πειστείτε - σας περιμένω.

Υ.Γ. 3 Μέσα σε όλους αυτούς που ξέρω τόσα χρόνια, υπάρχουν και πασόκικα λαμόγια που τώρα που η πασοκάρα πνέει τα λοίσθια, το παίζουν συριζαίοι...Τι να κάνεις αναγνώστη, υπάρχουν και τέτοια ξεφτιλισμένα σκηνικά, ακόμα και στον επίγειο παράδεισο.



Χάπι Μπέρθντευ




Γιατί μπορώ. Γιατί έτσι αποφάσισα. Γιατί στη δίνει που χρησιμοποιώ τις εκφράσεις - σήμα κατατεθέν σου. Γιατί τουλάχιστον μια φορά σε ΚΑΘΕ μας έξοδο θα παρεξηγηθείς με κάτι που θα πω και θα μουτρώσεις και θα με αγριοκοιτάξεις και εγώ θα ψαρώσω και θα φοβηθώ ότι δε θα μου ξαναμιλήσεις ποτέ και τι θα κάνω εγώ χωρίς τη φίλη μου τη Β.; Γιατί έχεις γενέθλια και είμαι μακριά και δε μπορώ να σου δώσω δώρο και αντ' αυτού θα πάρεις μια ανάρτηση αφιερωμένη στο πολύπλοκο, κυκλοθυμικό, πανέξυπνο, αστείο τυπάκι που εσύ ονομάζεις "εαυτό" και οι γύρω σου "κουκουβάγια". Γιατί το γνωστό μαγαζί στη Μπενάκη δεν είναι το ίδιο από τότε που σταμάτησες να δουλεύεις εκεί. Γιατί αποκαλείς τα μαγαζιά των Εξαρχείων όχι με το κοινό, μπανάλ τους όνομα, όπως όλος ο λαουτζίκος, παρά με το μικρό του αφεντικού τους (ή του πιο εμβληματικού/ης σερβιτόρου/ας). Γιατί μπορείς. Γιατί έτσι αποφάσισες. Με αυτή τη λογική το καλοκαίρι του 2013 έπρεπε να λέμε "πάμε στη Β.", όχι "πάμε στον Τζ.". Γιατί δεν το κάναμε; Γιατί δεν είμαστε εσύ. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι εσύ, ακόμα και για σένα φαντάζομαι. Η ενέργεια που βγάζεις σε μια τυπική σου μέρα θα μπορούσε να ηλεκτροδοτήσει μια μικρή κωμόπολη - παραθαλάσσια, με τα ερ κοντίσιον να δουλεύουν στο φουλ. Και δεν είναι αρκετή αιτιολογία η ηλικία - τα 24 δεν είναι και 18!


(Το ξέρεις ότι κάπου μέσα στην ανάρτηση θα έγραφα το 24 γιατί περίμενα μήνες να αναφερθώ σε σένα ως η ΕΙΚΟΣΙΤΕΤΡΑΧΡΟΝΗ φίλη μου, έτσι δεν είναι;)


Γιατί κανονίζουμε μεγαλεπήβολα σχέδια εξόδων που μετά ακυρώνονται μέσα σε χρονικό διάστημα αντιστρόφως ανάλογο του χρόνου που σπαταλήσαμε να τα καταστρώσουμε. Όχι μόνο με δική σου υπαιτιότητα, να τα λέμε αυτά. Γιατί για μια περίοδο ανακηρύχτηκα επίτιμος δημότης Μπραχαμίου - Δάφνης - Αγίου Δημητρίου. Γιατί ήσουν εκεί όταν σε χρειάστηκα, κι όταν σε χρειάστηκα λίγο παραπάνω, ήσουν πιο πολύ εκεί. Γιατί ακόμα περιμένω το υπερτέλειο κείμενό σου που θα ανέβει σαν ανάρτηση σε αυτό εδώ το μπλογκ. Γιατί τον Σεπτέμβρη θα πάρεις πτυχίο αλλά δε θα αλλάξει τίποτα, μη φοβάσαι. Γιατί μου έμαθες αυτό:



Το μικρό είναι όντως πανίσχυρο,
είχες δίκιο. Όπως πάντα. Έχεις.


Γιατί πίνεις μόνο ούζο και κρασί και αβάνα κόλα, όπως η αγάπη μου. Ψέμματα - προτιμάς να πίνεις αυτά αλλά έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο να λιώσεις μέχρι και με τσέρυ. ΜΕ ΤΣΕΡΥ. Γιατί μπορείς. Γιατί έτσι αποφάσισες. Γιατί εκνευρίζεις τη Μουνάρα. Γιατί όποια φίλη σου τύχει να έχει ψυχολογικά, ξέρει σε ποια κουκουβάγια να απευθυνθεί για να της τα λύσει. Γιατί το "μμμμμμ" με ταυτόχρονη ανύψωση των χεριών σφιγμένων σε γροθιές στο ύψος του προσώπου είναι τόσο trademark που πρέπει να κατοχυρώσεις πατέντα. Γιατί γνωρίζεις κόσμο σε δέκατα δευτερολέπτου και όλοι σε συμπαθούν. Γιατί θα βρούμε ίδιο κόκκινο φουλάρι και θα στο πάρω δώρο, στο υπόσχομαι.


(Τώρα που το σκέφτομαι, αν ήμουν στην Αθήνα θα σου έπαιρνα για δώρο τον "Ερωτευμένο Φοιτητή". Με ιδιόχειρη αφιέρωση από τον συγγραφέα).    



Γιατί από πέρσι, που σε πήρα τηλέφωνο για χρόνια πολλά την ώρα που έστηνες σκηνή και με ξεπέταξες στο πεντάλεπτο, μέχρι φέτος έχουμε διανύσει πολύ δρόμο. Χρόνια πολλά Β.




We 've come a long long way together, through the hard times and the good
I have to celebrate you baby, I have to praise you like I should

The beach tribes (μέρος δεύτερο)



Αφού σε άφησα να περιμένεις επί ένα χρόνο, για να δοκιμάσω τα όρια της αντοχής σου και της αγάπης σου στο μπλογκ, αναγνώστη, συνεχίζω με τις φυλές της παραλίας. (Οι τρεις πρώτες κατηγορίες υπάρχουν εδώ, για τους ξεχασιάρηδες...). Πάμε λοιπόν.

4) Νεοχίπηδες. Τσίτσιδοι ή με ένα παρεό (για το εφέ και όχι για να καλύπτει κάτι), ελεύθερο camping, τζίβες, τζιβάνες, σε αέναη αναζήτηση της καλύτερης "καβάτζας" για να μην χτυπάει ήλιος τη σκηνή, πόσιμου νερού γιατί είναι απαραίτητο για την επιβίωση, και πολυάριθμης παρέας αντίθετου φύλου για να μην πάνε χαμένες τόσες κιθάρες που κουβάλησαν στο νησί.  Κοινό σημείο με τους κλαρινογκόμενους το τατουάζ, το οποίο όμως στην κατηγορία αυτή ενισχύεται με διάφορα piercing. Απαραίτητο αξεσουαρ το (πολιτικό) βιβλίο, το οποίο συνήθως παίρνει τον αέρα του στο νησί και γυρίζει αδιάβαστο στην Αθήνα.

Ηλικία: 18 - 50
Μουσική: Μάλαμας, Θανάσης, Χαρούλης, Ροκ, Μεταλ
Καφές: Ελληνικός (φτιαγμένος στο γκαζάκι)
Ποτό: Ρακή - Τσίπουρο - Μπύρες
Υδροβιότοποι: Γαύδος, Κάτω Κουφονήσι, Σχοινούσα, Δονούσα, Ανάφη (δυστυχώς)




Για να μην παρεξηγηθώ, το ελεύθερο κάμπινγκ τα σπάει,
με τα ποζέρια από τα Β.Π. που αφήνουν το μέρος χάλια τα έχω.



5) Οικογενειάρχης Ελληνάρας που έχει ζαλώσει τη γυναίκα του με την ομπρέλα, το ψυγείο, τα παιδιά, τη μάνα του, την αθλητική εφημερίδα, τα ταπεράκια με το φαγητό, τα καρεκλάκια και αυτός βαδίζει αρειμάνιος στην άμμο κρατώντας μόνο τα κλειδιά του αυτοκινήτου, που είναι Nissan αλλά έχουν μπρελοκ Mercedes, ψάχνοντας το κατάλληλο σημείο να "στήσουμε", το οποίο κατάλληλο σημείο κατά προτίμηση είναι δίπλα σε κοριτσοπαρέα, χωρίς κανένα προφανή λόγο. Καπνίζει συνέχεια και πετάει τα αποτσίγαρα στην άμμο, φωνάζει το beach boy "μικρέ", ψήφιζε ΠΑΣΟΚ και τώρα πια Χρυσή Αυγή, θάνατος.

Ηλικία: 35-70
Μουσική: Βαριά Σκυλάδικα
Καφές: Οτι φτιάξει η γυναίκα στο σέικερ.
Ποτό: Αν έχει φέρει από το σπίτι κάτι, αλλιώς τίποτα.
Υδροβιότοποι: Παντού όμως.  



Την αφίσα αυτή την έχει ακόμα 
στο σπίτι του ο άνθρωπος μας.


6) Γυμνασιολυκειόπαιδα. Κοίτα, αναγνώστη, σε αυτό το μπλογκ έχω γράψει για Ατενίστας, για χίπστερ, για μουστάκια, για εκμάθηση γιαπωνέζικων σε ένα χρόνο, για νεοχίπηδες (Βαλτετσίου και Γαύδου), για κάγκουρες, για ληστές κινητών, για πασοκονεοδημοκράτες, για τον Πέτρο Κωστόπουλο, για τζημερικούς, αλλά όλα τα πράγματα έχουν ένα όριο. Τη φρίκη αυτής της κατηγορίας δεν μπορώ να την αποτυπώσω γραπτά. Θα πω μόνο ότι αποτελούνται από 4 άτομα και πάνω ΠΑΝΤΑ, και ότι ο Φαραώ θα προτιμούσε τη βροχή από ακρίδες με κλειστά μάτια, αν του δινόταν η επιλογή.  

Ηλικία: 13-17
Μουσική: Κάτι σφίχτες ραπάρουν σαν να σφίγγονται στην τουαλέτα και κάτι τσόλια νιαουρίζουν. Mad Tv.
Καφές: Ναι
Ποτό: Ναι
Υδροβιότοποι: Σε όποια παραλία πάει λεωφορείο.

Συνεχίζεται (δεν ξέρω πότε, μπορεί του χρόνου τέτοιες μέρες..)

Περί Ντιέγκο και άλλων Αργεντίνων





Είναι Ιούνιος του 1986, είσαι 7 χρονών, και είσαι σε μια συγκέντρωση σε φιλικό σπίτι και οι "μεγάλοι" βλέπουν τελικό Μουντιάλ, Δυτική Γερμανία εναντίον Αργεντινής. Είναι όλοι με τη Δυτική Γερμανία, εκτός από τον πατέρα σου, ο οποίος δεν ασχολείται με μπάλα, αλλά από τη στιγμή που δεν είναι η Ανατολική Γερμανία στον τελικό και έχει προηγηθεί και η ιμπεριαλιστική επέμβαση της Μάγκι στα Φώκλαντς, είναι με την Αργεντινή φυσικά. Ένας εναντίον όλων, δύο δηλαδή, γιατί κι εσύ βλέπεις από τη μία μια ομάδα με μαλλιάδες και έναν κοντούλη που στριφογυρίζει σαν σβούρα και ζαλίζει τους Γερμανούς, ενώ στον προημιτελικό έχει βάλει στους υπερόπτες ιμπεριαλιστές Άγγλους δύο γκολ, ένα με το χέρι και ένα που έμεινε στην ιστορία σαν το "γκολ του αιώνα", και από την άλλη κάτι ξανθούς μαντράχαλους που έχουν πολλά ονόματα (Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε, Φέλερ, Βέλερ, Βόλερ, αλλιώς τον λέγανε κάθε φορά που έπαιρνε μπάλα κλπ) και σε μπερδεύουν. Προηγούνται λοιπόν τα αλάνια 2-0, ισοφαρίζουν οι γερμαναράδες 2-2 με 2 κόρνερ, και μετά, στο '86, γίνεται αυτό:



Είναι έκδηλη η απογοήτευση του 
γερμανόφιλου Διακογιάννη, αναγνώστη



Είναι Ιούλιος του 1990, είσαι 11 χρονών, το τείχος έχει πέσει (αλλά οι 2 Γερμανίες δεν έχουν ενοποιηθεί ακόμα), μαζεύεις μανιωδώς τα χαρτάκια της Panini, βλέπεις όλους τους αγώνες στην τηλεόραση, ο Ντιέγκο και ο Κανίγκια έχουν ξεπαστρέψει τους μισητούς Βραζιλιάνους στους 16, ο Γκοικοετσέα έχει πιάσει 2 πέναλτι στον ημιτελικό με τους Ιταλούς και έχουμε επανάληψη του τελικού του 86. Αλλά η FIFA έχει ξεκάθαρη προτίμηση για το ποιος πρέπει να το πάρει αυτή τη φορά, και ο μεξικάνος διαιτητής, αφού έχει αποβάλλει παίκτη της Αργεντινής, δίνει ένα πέναλτι που δε θα έδινε ούτε ο Μαρινάκης. Υπέρ του Ολυμπιακού. Στο Καραΐσκάκη. Στο '90 ενός ντέρμπυ που κρίνει πρωτάθλημα. Αλλά ο Μεξικάνος το έδωσε και οι Γερμανοί κέρδισαν 1-0 κι εσύ δεν έτρωγες 2 μέρες από τη στενοχώρια.




Καταραμένε Μεξικάνε 


Εκτός όλων των άλλων, αναγνώστη, ο Ντιέγκο απέκλεισε την Ιταλία στον ημιτελικό σε αγώνα που έγινε στη Νάπολη και πάνω από τους μισούς Ιταλούς στις κερκίδες ήταν μαζί του, οπότε μετά, εντελώς τυχαία, ήρθαν στην επιφάνεια "σκάνδαλα" που τον αφορούσαν, χρήση κόκας δηλαδή και πάρτι με μοντέλα, πράγματα που στην Ιταλία θεωρούνται ανεπίτρεπτα, αν είσαι ποδοσφαιριστής τουλάχιστον και αν εκπροσωπείς το φτωχό Νότο απέναντι στον πλούσιο Βορρά, γιατί αν είσαι καναλάρχης και κάνεις ακριβώς τα ίδια γίνεσαι πρωθυπουργός. Πάνω από μια φορά. (Τι γίνεται Σίλβιο, όλα καλά;).


Ακολούθησαν και άλλα Μουντιάλ, πήρε 2 και η "επιθετική, φαντασμαγορική, θεαματική" εθνική ομάδα της χώρας που αρχίζει από Β. (το ένα στα πέναλτι και το άλλο με 2-0, τόσο επιθετικά, φαντασμαγορικά, θεαματικά), σε άλλα 2 ξεφτιλίστηκε απ΄τους Γάλλους και τον μέγα Ζιζού, πήρε κι ένα η Ισπανία αλλάζοντας τόσες πάσες που οι αντίπαλοι βαρέθηκαν να παίζουν και είχαν ψιλοαράξει και το έτρωγαν στο τέλος, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με τη σημερινή επανάληψη του έπους του '86 και της ντροπής του '90. 


Ένα είναι σίγουρο - οι Αργεντίνοι δε θα φάνε 7 όπως οι άλλοι στον ημιτελικό.



Στο 2-0 θα αρχίσουν τα τάκλιν στην καρωτίδα. Και 7 παίκτες να μείνουν από τις κόκκινες, 2-0 θα το χάσουν στα χαρτιά.  



Δείχνει στον Φιντέλ το τατού "Φιντέλ"
Πόσο μα πόσο θεός; Πάρτε το γι' αυτόν.


Υ.Γ.1 Στις προβλέψεις μου στο "Αυτό το Μουντιάλ είναι δικό τους και δικό μας"  έπεσα μέσα σε όλες, εκτός από τον ημιτελικό Γερμανία - Βραζιλία. Αλλά δεν πρόλαβε να βοηθήσει και ο διαιτητής τους Βραζιλιάνους, σαν στραγάλια τα έτρωγαν οι άχρηστοι ζογκλέρ τα γκολ.

Υ.Γ. 2 Παρά τη ζέστη και τη γενικότερη συγκυρία, η Παρασκευή στο Βα Μπένε ήταν ένας θρίαμβος. Ανανεώνουμε το ραντεβού, αναγνώστη, για την Τρίτη 15/7 στο ίδιο μέρος και ώρα, και με κάποια γενέθλια-έκπληξη...


Έλα και θα ανακαλύψεις ποιος/α έχει 
γενέθλια, δεν μπορώ να στο πω από εδώ..

Αυτό το Μουντιάλ είναι δικό τους και δικό μας




Τώρα που (επιτέλους) αποκλείστηκε η Εθνική Ελλάδας από το Μουντιάλ, η μονοπρόσωπη συντακτική ομάδα του μπλογκ αποφάσισε να ασχοληθεί για λίγο με τη διοργάνωση αυτή, αίροντας το σκληρό εμπάργκο που είχε επιβάλλει, για καθαρά ιδεολογικούς λόγους, στο σχολιασμό της, . Οι ενστάσεις παραμένουν βέβαια, οπότε δεν θα αποδοθεί στο γεγονός σημασία μεγαλύτερη της μιας ανάρτησης (ανάρτηση η οποία θα εξηγήσει λιτά και περιεκτικά τους λόγους που θα το πάρει η ...)



Οι 8 ομάδες των προημιτελικών είναι γνωστές. Από αυτές, οι Γερμανοί κατεβαίνουν στο πεδίο της μάχης οπλισμένοι με το κύριο χαρακτηριστικό τους, το οποίο είναι ότι σπάνε τα νεύρα των αντιπάλων κερδίζοντας in extremis, στα πέναλτι, στην παράταση, στο χριστουγεννιάτικο αγώνα στα χαρακώματα το 1914, παντού και πάντα όταν διακυβεύεται κάτι σημαντικό (ή και ασήμαντο) τέλος πάντων. Η πρωσική πειθαρχία που μετέτρεψε ένα κρατίδιο των αρχών του 19ου αιώνα σε πανίσχυρη οικονομικά και στρατιωτικά ευρωπαϊκή δύναμη η οποία ξεκίνησε δύο παγκόσμιους πολέμους - και τους έχασε και τους δύο, κυρίως επειδή δεν χτυπήθηκαν πέναλτι στο τέλος - ζει και βασιλεύει και την καθιστά πάντα υπολογίσιμη αντίπαλο.

Πρόβλεψη: Ήττα από την Βραζιλία στον ημιτελικό. Πιθανότατα με διαιτητικά εγκλήματα. Τρίτη θέση.


Οι Γάλλοι πάλι, είναι κατά τι συμπαθέστεροι, κυρίως επειδή οι λεπενικοί βγάζουν αφρούς με την εθνική ομάδα καθώς η πλειονότητα των ποδοσφαιριστών που την απαρτίζουν είναι παιδιά μεταναστών. Στα δύσκολα όμως λυγίζουν σαν βούτυρο, τους δε Γερμανούς έχουν να τους κερδίσουν σε σημαντικό αγώνα από ... πάντα. Το καλύτερο που έκαναν ήταν να φέρουν ένα ηρωικό Χ στη μάχη του Μάρνη, 100 χρόνια πίσω, αλλά πριν και μετά από αυτό μετράνε συνεχόμενες ήττες, από το 1814 και το Βατερλό μέχρι και σήμερα, παράδοση 200 χρόνων δηλαδή, ούτε ο Ολυμπιακός στην Τούμπα δεν έχανε επί τόσα χρόνια, καμία τύχη στα Γαλλάκια, κρίμα τα παιδιά, τα ευχαριστούμε που πέρασαν να πουν ένα γεια πάντως, δεν ενόχλησαν. Και αποτέλεσαν και αφορμή, μαζί με τους Γερμανούς, για αυτό το εξαιρετικό κόμικ.

Πρόβλεψη: Αποκλεισμός από τη Γερμανία στον προημιτελικό - και η Αλσατία και η Λωρραίνη δώρο.



Η Κόστα η Ρίκα (η Διαλυνά) επιτέλεσε το καθήκον της στη διοργάνωση, αποκλείοντας τη χώρα οι οπαδοί της οποίας παρουσιάζουν τέτοια νοητική υστέρηση ώστε εκτός από αρχαίοι Έλληνες, τσολιάδες και άλλα τέτοια γραφικά, εμφανίζονταν στις κερκίδες ντυμένοι και σαν...Ρωμαίοι, με κόκκινες χλαμύδες και δάφνινα στεφάνια, γιατί αυτό βρήκαν στη Βραζιλία τα παιδιά, τι να κάνουν; Ζώα. Αυτή τη στιγμή δεν είναι απόλυτα συγκεντρωμένοι στον επερχόμενο αγώνα με την Ολλανδία γιατί γελάνε ακόμα όταν θυμούνται το στυλ του κάγκουρα Μήτρογλου και του καραφλομαλλιά Φάνη Γκέκα, ο οποίος αποσυντόνισε και τους Ιάπωνες στο αντίστοιχο παιχνίδι με το τατουάζ του που έγραφε "η γροθιά του κρύου δολοφόνου"  χωρίς κανένα προφανή λόγο. Φάνη, έπρεπε να γράψεις "Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη" με τη φάτσα του Κωνσταντάρα από κάτω.

Πρόβλεψη: Αποκλεισμός από την Ολλανδία στους 8 - δεν πειράζει παιδιά, στην καρδιά μας είστε νικητές.


Ολλανδία. Μια από τις Κάτω Χώρες. Σημαντικές πόλεις το Αμστελόδαμο, το Ρότερνταμ, η Χάγη. Σημαντικές νομοθετικές πρωτοβουλίες η ελεύθερη διακίνηση και κατανάλωση μαριχουάνας στα κόφι σοπ και η έκθεση των εκδιδόμενων γυναικών σε βιτρίνες. Αγαπημένος προορισμός των νεοχίπηδων ΚΑΙ των χίπστερ, η δεύτερη περιοχή του κόσμου που θα εκμηδενιστεί με πυρηνικά μετά τη Βαρκελώνη όταν γίνω παγκόσμιος δικτάτορας (του προλεταριάτου, μην τρελαίνεσαι αναγνώστη). Καντάρια μπάλα, αλλά λούζερ από τους λίγους. Την ευχαριστούμε που διέσυρε τους αλαζόνες Ισπανούς στην πρεμιέρα και της ευχόμαστε καλό ταξίδι γυρισμού μετά τον ημιτελικό.

Πρόβλεψη: Τα είπαμε, ήττα στον ημιτελικό από την Αργεντινή. Και στον μικρό τελικό από τη Γερμανία. Τέταρτη θέση, και πολύ τους είναι. Λουζερ.




Φαινομενικά άσχετο μουσικό διάλειμμα
(φτάσαμε στη μέση αναγνώστη, κουράγιο)


Οι Βέλγοι έφτασαν ως εδώ αθόρυβα, και το ίδιο αθόρυβα θα αποκλειστούν εύκολα από την Αργεντινή στον προημιτελικό. Το κόλπο που έχουν εφαρμόσει μέχρι τώρα, το ότι κρύβονται δηλαδή ομαδικά πίσω από την κόμμωση του Fellaini και εμφανίζονται ξαφνικά εκεί που δεν τους περιμένεις, δε θα πιάσει στον εν λόγω αγώνα, καθώς ο Μέσι είναι κοντός και θα τους βλέπει. Αν ο προπονητής τους δεν είχε εμμονές και ξεκίναγε την παιχτούρα τον Μιραλάς βασικό, θα είχαν καλύτερη τύχη: Θα αποκλειόντουσαν και πάλι, αλλά δύσκολα, όχι εύκολα. 

Πρόβλεψη: Στάση Αρτζεντίνα, ευχαριστούμε που μας τιμήσατε με την παρουσία σας.   


Κολομβία: Προτεκτοράτο των ΗΠΑ στη Λατινικη Αμερική, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των FARC εδώ και 50 χρόνια, είναι πολλά τα λεφτά Άρη, παγκόσμιος πρωταθλητής στην παραγωγή κόκας, πέθανε και ο Μάρκες φέτος, παίζουν με τους οικοδεσπότες, θέλετε κι άλλα; Adios amigos.

Πρόβλεψη: Αποκλεισμός από τη Βραζιλία στον προημιτελικό, Ευχές να μη δολοφονηθεί κανένας παίκτης της στο γυρισμό, όπως έγινε μετά το Μουντιαλ του 1994 με τον Αντρές Εσκομπάρ. 


Οι Βραζιλιάνοι διεκδικούν επάξια το έπαθλο της πιο αντιπαθητικής εθνικής ομάδας του πλανήτη. Από τον πιο επιφανή εκπρόσωπό τους, τον Πελέ, που έχει γίνει χρόνια τώρα λακές της εξουσίας και τεράστιος γλείφτης, μέχρι τον τελευταίο οπαδό τους (ο οποίος μένει στον Πειραιά, είναι Ολυμπιακός και Χρυσαυγίτης, ναι, τέτοιοι υποστηρίζουν τη Βραζιλία, δε σηκώνω κουβέντα επ' αυτού), αποπνέουν μια σιχαμάρα. Χωρίς να αφήνω την προσωπική μου γνώμη να θολώσει την κρίση μου, θέλω να αποτύχουν παταγωδώς, αλλά όχι πριν τον τελικό. Έτσι, για να πονέσει πιο πολύ.

Πρόβλεψη: ΉΤΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ.


Αργεντινή: Ή όπως θα την αποκαλούν τα διεθνή ΜΜΕ από το βράδυ της 13/7, "παγκόσμια πρωταθλήτρια". Το θέμα είναι να μη χάσει πολλές δυνάμεις με τα Βέλγια και τις Ολλανδίες για να ρίξει τεσσάρα στον τελικό στους αντιπαθητικούς μέσα στο σπίτι τους. Ζω για τη στιγμή που θα φωνάξει ο Μέσι τον Ντιέγκο να το σηκώσουν μαζί, και ο τελευταίος θα δείχνει στις κάμερες τα τατου του Κάστρο και του Τσε (ξέρω ότι δε θα γίνει γιατί ο Λέο είναι λίγο φλωράκι και θα κωλώσει αλλά άσε με να ονειρεύομαι, αναγνώστη). Όπως και να έχει, campeones, campeones....

Πρόβλεψη: do it like caniggia...Ο τρίτος ο τίτλος θα είναι ο τελικός, μοβόρος νικηφόρος και κομμουνιστικός.


Είχε παίξει Βραζιλία στο στοίχημα 
ο σπίκερ, δεν εξηγείται αλλιώς

Υ.Γ.1 Αναγνώστη, δε θέλω να σε πάρω στο λαιμό μου. Όσα έγραψα θα γίνουν, αλλά αν τα παίξεις στο στοίχημα το κάνεις με δική σου ευθύνη...Για περισσότερες λεπτομέρειες, διευκρινήσεις, ακριβή σκορ, πέρνα να τα συζητήσουμε από κοντά, την Πέμπτη 3/7 στο Βα Μπένε (Μπενάκη και Βαλτετσίου) και την Παρασκευή 4/7 στην Πινέζα (Σολωμού και Μπόταση), όπου θα βάζω μουσική. Ευχαριστώ.

Υ.Γ.2 Και μην ακούω δικαιολογίες ότι την Παρασκευή έχει Μουντιάλ. Αφού ξέρεις πλέον τι θα γίνει, βγες να πιεις κανένα ποτό και να ακούσεις μουσικάρες...



Μου το αφιερώνει η Βραζιλία αλλά εγώ εκεί,
ασυγκίνητος: Die, die, die my darling...