Πρελούδιο διακοπών

Παντομίμα με το Ν. να δίνει ρέστα. Παιχνίδι με συγκροτήματα* για ώρες. Βουτιά. Μπύρα. Εφημερίδες, πολλές την Κυριακή, κι αγορασμένες νωρίς, για να προλάβεις το ένα από τα δύο Πριν που έρχεται στο πρακτορείο Τύπου. Καφέδες. Βάφλες. Βιβλία. Ποδήλατο. "Να ενώσουμε 8 τραπέζια για να χωρέσουμε". Ο Δ. να λέει για το Αιγάλεω και τους "φλώρους τους Τρεχαντιν τους Αντύπα".  Κι άλλοι καφέδες. Κι άλλες μπύρες. "Ναι, Ζαχάρω είμαι, πότε έρχεσαι εσύ ρε φίλε;" Ο Μπ. να κανονίζει "ένα μπουκάλι για το καλό". Να παίρνουμε μετά άλλα δύο για το κακό (του συκωτιού, του πορτοφολιού μας, γενικότερα) και να μην έχει καν νυχτώσει ακόμα. Σουβλάκια στον Κώτσαλο με θέα - "Κοίτα πως πρασίνισε ο Καϊάφας, ναι ρε αλλά θυμάσαι πως ήταν πριν, άστα. δε θα τους βρούμε ποτέ;δε θα τους βρούμε ποτέ, μη χαίρεσαι, α ήρθε το φαΐ". Πανηγύρια. ΓΟΥΡΝΟΠΟΥΛΑ. Δε χρειάζεται να υπάρχει άλλο φαί. Άντε και λίγο τσιγαρίδα στο Ανήλιο. Μπύρες στα πανηγύρια. Μπάτσοι που πίνουν μπύρες εν ώρα υπηρεσίας στα πανηγύρια.

Ακοίμητοι φρουροί του Νόμου, της Τάξης 

και της Amstel

Βουτιά. Τσιγάρο που στρίβεται με κόκκους άμμου μέσα γιατί φυσάει. Παγωτό από το γωνιακό ή το δίπλα. Πάμφθηνο και στα δύο. Τυρόπιτες στο φούρνο στις έξι το πρωί. "Κανένα μπουκάλι δεν έχουμε πάρει (το τελευταίο διήμερο)...".Κουβέντα για αθλητικά. Λίγο για πολιτικά, τινάζεται στον αέρα γρήγορα, όταν ο John John αρχίζει να βρίζει χυδαία τους πασόκους (σε 10 λεπτά το πολύ από την έναρξή της). Καλύτερα για αθλητικά, είναι πιο ασφαλές. Αν και οι πασόκοι της παρέας έχουν γίνει Σύριζα τώρα πια. Ο Βαρώνος που παντρεύεται και θέλουμε να τον χαρούμε στο μεγαλείο του για στερνή φορά. "Καφέ έχεις πιει; Ναι, τρεις. Μόνο;Να σου παραγγείλω άλλο έναν; Ναι". Περπάτημα μέχρι το Γυμνάσιο, μέχρι τις γραμμές του τρένου για τους πιο αθλητικούς, Βάφλα μετά γιατί "κάψαμε θερμίδες". Μπάσκετ αλλά αυστηρά 7-9 και αυστηρά μία-δύο φορές σε όλο το διάστημα παραμονής.

Αποκλειστικά στιγμιότυπα 

από περασμένα καλοκαίρια 

Ο Αρχηγός να αποφασίζει που θα πάμε για μπάνιο και που θα βγούμε το βράδυ. Κατανομή σε αυτοκίνητα. Ο Δ. και ο Γ. πάντα συνοδηγοί αλλά υπεραπαραίτητοι στην παρέα. "Καήκαμε πάλι φέτος. Ναι, αλλά πέρσι ήταν καλύτερα. Ρε, μήπως γεράσαμε; Όχι ρε, ακόμα 2003 έχουμε. Τι θα λέμε σε δέκα χρόνια; Δίκιο έχεις". Κυπαρισσία στο "ροκάδικο" που τελικά είναι γεμάτο τρέντυ τυπάκια και χίπστερ. Από τότε που έκλεισε το Sunset η Κυπαρισσία δεν είναι για τίποτα. Εκτός από όταν κάνει συναυλία ο Θανάσης. Ή ο Μάλαμας. Αυτοί που έρχονται σαν φίλοι - συγγενείς - σχέσεις και ξαναέρχονται. Και ξαναέρχονται. "Κανένα μπουκάλι θα πάρουμε; Τι θα γίνει; Αμέ, μόνο κράτα το κόντρα στον ήλιο που δύει να το βγάλω μια καλλιτεχνική φώτο". 

Δεν δύει ακόμα, αλλά θα δύσει. 

Κάθε μέρα τα ίδια έχουμε - δύει.

Μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα είμαι εκεί. Μέχρι τέλος Αυγούστου. 

* Για το παιχνίδι με τα συγκροτήματα, αναγνώστη, τσέκαρε το κουμπάκια και μπλιμπλίκια