Τραγούδια των Δρόμων (2)

Συνεχίζω λοιπόν αναγνώστη την παράθεση των "τραγουδιών της ημέρας" όπως αυτά ποστάρονται καθημερινά στο φουμπου μετά το πέρας της πρωινής δουλειάς μου, της μεταφοράς δηλαδή υπέροχων βιολογικών και οργανικών προϊόντων ανά το λεκανοπέδιο. Το πρώτο μέρος μπορείς να το βρεις εδώ.
Πάμε.


Δευτέρα 18 Δεκέμβρη

Κομμάτι: Bang bang / Monophonics 
Σταθμός: Ροκ Εφ Εμ 
Δρομολόγιο: Από Κεραμεικό προς Βούλα 
Ώρα: 1:30 
Ακριβές σημείο: Παραλιακή, στη συμβολή με τη Λεωφόρο Αλίμου. 
Συνυποδηλουμενο: Επί 2,5 χρόνια ανεβοκατεβαινα την Παραλιακή ΌΧΙ για να πηγαίνω ροφήματα από γάλα αμυγδαλου στη Βούλα, όσο νόστιμα και θρεπτικά κι αν είναι αυτά. Ούτε για κόντρες, ούτε για μπουζούκια... Για άλλο λόγο, σοβαρό. 
Αξίωμα: "Bang bang she shot me down 
Bang bang and I hit the ground 
Bang bang that awful sound 
Bang bang my baby shot me down" 
Επιμύθιο: Δεν μου αρέσει η συγκεκριμένη διαδρομή, και δη η συγκεκριμένη διασταύρωση. Έχει πολλά σκουπιδακια και μπαίνουν στο μάτι μου. Τα άτιμα.

Τρίτη 19 Δεκέμβρη 

Τραγούδι της ημέρας. 
Κομμάτι: Getting away with it (all messed up) / James 
Σταθμός: Ρεντ Εφ Εμ 
Δρομολόγιο: Από Νέα Σμύρνη προς Άγιο Δημήτριο 
Ώρα: 7:30 
Ακριβές σημείο :Αγίου Δημητρίου, στο ύψος του Δημαρχείου. 
Συνυποδηλουμενο: Μια περίοδο, όχι και τόσο μακρινή, εκεί γύρω στο 2014-2015, έβγαινα σε αυτή την περιοχή σχεδόν όσο έβγαινα στα Εξάρχεια. Στο Δαφνι, φυσικό κι επόμενο και τέτοια πράγματα. Ο Συριζα έκανε κυβέρνηση, έκανε δημοψηφισματα, έκανε (αναμενόμενες) κωλοτουμπες κι εγώ έπινα στη Δάφνη και στον Αγ. Δημήτριο σαν σιωπηλή πράξη αντίστασης. Δεν νομίζω ότι συγκινήθηκε και πολύ ο πρώην συμφοιτητής Αλέξης. 
Αξίωμα: Daniel drinks his weight
Drinks like Richard Burton
Dance like John Travolta, now
Επιμύθιο: Αυτό με το "πίνει το βάρος του", αν το πάρεις κυριολεκτικά, είναι τρελός φαυλος κύκλος = όσο πίνεις, παχαινεις. Αν το πάρεις μεταφορικά.... Χειρότερα.

Τετάρτη 20 Δεκέμβρη

Κομμάτι: The chain / Fleetwood Mac 
Σταθμός: Ροκ Εφ Εμ 
Δρομολόγιο: Από Χαϊδάρι προς Γουδί 
Ώρα: 4:10 
Ακριβές σημείο: Εμμανουήλ Μπενάκη χαμηλά, μεταξύ Πανεπιστημίου και Ακαδημίας. 
Συνυποδηλούμενο: Η Μπενάκη, όπως και το κομμάτι, έχει δύο φάσεις, πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Από τη Σταδίου μέχρι τη Σόλωνος είναι αδιάφορη (αν εξαιρέσεις το βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Ψυχογιός) και μετά αρχίζει το πωρωτικο μπάσο στο τραγούδι (και το 37 στη Μπενάκη), φτάνοντας στο κρεσέντο του τέλους (και στο δίπολο Τζερεμές και Va.ben.e όπου υποσχέσεις έχουν δοθεί, σχέσεις έχουν χτιστεί, χαμός). Μας αρέσει η δεύτερη φάση γενικά - και στο τραγούδι και στην οδό. 
Αξίωμα: And if you don't love me now
You will never love me again
I can still hear you saying
You would never break the chain
Επιμύθιο: Πάντα το υποτιμούσα αυτό το κομμάτι, κακώς. Θα το βάλω σίγουρα στο Jarmusch το Σάββατο.

Πέμπτη 21 Δεκέμβρη

Κομμάτι: Rock n roll queen / The Subways 
Σταθμός: Ρεντ Εφ Εμ
Δρομολόγιο: Από Νέα Σμύρνη προς Παλαιό Φάληρο. 
Ώρα: 9:15 (το βράδυ). 
Ακριβές σημείο: Λεωφορος Αγίας Βαρβάρας, Παλαιό Φάληρο.
Συνυποδηλούμενο: Εγώ μια Αγία Βαρβάρα ξέρω, αυτή στο Αιγάλεω. Και μια βασίλισσα, τη γυναίκα του Βασίλη του Παιτερη προφανώς. Αυτή η νωχελική, χαρωπή, εορταστική αποχαύνωση των νοτίων προαστίων μου την έδωσε στα νεύρα. Αλλά τι περίμενα, αφού όλα είναι ταξικά.
Αξίωμα: You are the sun,
You are the only one,
My heart is blue,
My heart is blue for you
Επιμύθιο: Ποιος ήλιος, αφού σε στενοχωρεί; Τα νότια προάστια είναι μια απάτη, ο νόμος είναι το δίκιο του εργάτη.

Σταματάω κάπου εδώ, αναγνώστη. Τα υπόλοιπα τραγούδια σε άλλη ανάρτηση.

Υ.Γ. 1 : Αυτό το Σάββατο 30/12 βάζω μουσικές στο Σέλας (Μεθώνης και Καλλικράτους)

Την Κυριακή 31/12 θα αλλάξουμε χρόνο στο Va.Ben.e (Βαλτετσίου και Μπενάκη).

Ανήμερα την Πρωτοχρονιά στο Jarmusch (Ζωοδόχου Πηγής και Κιάφας).

Στις 2/1 θα βάζω μουσική στο σαλόνι μου, μόνος μου, γιατί θα έχω συνηθίσει, σαν σκυλί του Παβλόφ.

Υ.Γ. 2: Έλα.  

Τραγούδια της Εβδομάδας (1)

Λοιπόν αναγνώστη, αποφάσισα να σώσω τα "Τραγούδια της ημέρας" από τη θνησιγενή και εφήμερη ζωή τους στο timeline του facebook και να τους προσδώσω μια ελάχιστα μεγαλύτερη διάρκεια ζωής στο αχανές ελληνικό διαδίκτυο, μεταφέροντας τα ανά εβδομάδα σε αναρτήσεις εδώ, στον Σπόρο. Για όσους (χιλιάδες, τουλάχιστον) αναγνώστες μου δεν είναι ταυτόχρονα και φίλοι μου στο φουμπου να ενημερώσω ότι έχω (ξανα)πιάσει πρωινή δουλειά σαν ντελιβεράς, με αυτοκίνητο, υπέροχων βιολογικών και οργανικών προϊόντων. Το αυτοκίνητο της δουλειάς δεν έχει usb οπότε ακούω ραδιόφωνο όλη την ημέρα και στο τέλος της βάρδιας επιλέγω ένα τραγούδι που μου έμεινε, σε συνάρτηση με το σημείο της μητρόπολης που το άκουσα και τους συνειρμούς που μου γέννησε αυτή η συγκυρία. 

Ας ξεκινήσω με ένα κείμενο που έγραψα πέρσι τον Φλεβάρη όταν έκανα πάλι την ίδια δουλειά.

Και που λες, έκανα και σήμερα έρευνα πεδίου για το κρυφό, undercover, ινκόγκνιτο διδακτορικό μου, ένα διδακτορικό που συνδυάζει τα δύο αγαπημένα μου ερευνητικά ενδιαφέροντα, τα συγκοινωνιακά και την Πολεοδομία, και η έρευνα πεδίου είναι φυσικά να γυρνάω με το αμάξι της δουλειάς όλο το μητροπολιτικό συνεχές, από τις μεταφορικές του Κηφισού, μέχρι τα χλιδάτα σπίτια στο παραλιακό μέτωπο, από τις φαβέλες του Κολωνού μέχρι τη "Φαβέλα" μπροστά από την οποία έβρισκα συνήθως να παρκάρω σήμερα όταν γύριζα στο μαγαζί, ΥΠΑΡΧΕΙ μαγαζί με αυτό το όνομα στο Μεταξουργείο ρε φίλε, αλήθεια, τι "Φαβέλα", μαζευτείτε ρε χίπστερ, από τα ζεστά χαμόγελα και τα γενναιόδωρα πουρμπουαρ των λαϊκών τάξεων στην ξυνίλα και στα ακριβή ρέστα των μεγαλοαστών, κι εκεί κατά το μεσημέρι που η έρευνα είναι στο αποκορύφωμά της, κι εγώ οργώνω τα Δυτικά κι έχω παραδώσει παραγγελίες και γυρνάω στο μαγαζί άδειος άρα μπορώ και να καπνίσω κι έχω ανάψει τσιγάρο και ροβολάω την Πέτρου την Ράλλη, κι έχει βγει και φλεβαριάτικος ήλιος που ζεσταίνει κι εμένα και τα παιδιά με τις κομμένες εξατμίσεις που με προσπερνάνε με ζιγκ-ζαγκ κι όλα βαίνουν ομαλά και ο Ροκρεντ Εφεμ (τους λέω με το ίδιο όνομα γιατί είναι ίδιοι σταθμοί και κάνω συνεχές ραδιοφωνικό ζάπινγκ μεταξύ τους και πραγματικά πιστεύω ότι έχουν κοινό στούντιο κ ηχολήπτες για να γλιτώνουν έξοδα και απλά ένα φελιζόλ στη μέση για να μη βλέπονται οι παραγωγοί και γελάνε ο ένας με τον άλλο), ο Ρεντροκ Εφεμ λοιπόν βάζει τη συνηθισμένη άχρωμη πλευλιστ, τα ίδια πάντα κομμάτια, ο ήλιος είπαμε, λάμπει επί δικαίων και αδίκων, και εργαζόμενων και μη, και εποχούμενων και πεζών, και καγκουριών και εμού, το τσιγάρο καπνίζεται, ο δρόμος ξετυλίγεται, και ΞΑΦΝΙΚΑ κάποιος, κάπως, δεν ξέρω πως, κάποιος λοιπόν στο κοινό στούντιο του Ροκρεντ Εφεμ πατάει play και παίζει το ακόλουθο κομμάτι και είμαι σε φάση "Ω-να-σου-γαμήσω-μεσημεριάτικα". Αυτό. Είχα μια epiphany που λένε και στο χωριό μου και είπα να το μοιραστώ.

Ναι, αυτό.

Και περνάμε στα τωρινά.

Τετάρτη 13 Δεκέμβρη.

Κομμάτι: Heroes / David Bowie 
Σταθμός: Ατλαντις
Δρομολόγιο: Από Μοσχάτο Μαρούσι 
Ώρα: 5:10
Ακριβές σημειο: Μιχαλακοπουλου στο ύψος του Αγίου Θωμά 
Συνυποδηλουμενο: Όταν σπούδαζα κι έμενα Αμπελοκηπους πέρναγα από το συγκεκριμένο σημείο κάθε μέρα (εντάξει αν όχι κάθε μέρα, συχνά) ανεβαίνοντας με τα πόδια στην Πολυτεχνειουπολη Ζωγράφου. 
Δίδαγμα: "we could be heroes, just for one day"... 
Επιμυθιο: Τότε περπατούσα πολύ, για αυτό ήμουν αδύνατος (όχι επειδή ήμουν 20)

Πέμπτη 14 Δεκέμβρη.

Κομμάτι: Losing my religion / REM
Σταθμός: Ρεντ εφ εμ
Δρομολόγιο: Από Νίκαια προς Κερατσίνι 
Ώρα: 2:45 
Ακριβές σημείο: Πέτρου Ράλλη και Βηλαρα, Νίκαια 
Συνυποδηλουμενο: Σταματάνε που λες δίπλα μου στο φανάρι δύο δικαβαλα με 4 όντα επάνω χωρίς σβέρκο, χωρίς μαλλιά, χωρίς μυαλά και με μπλούζες "μολων λαβε". Τσεκάρουν μαλλιά, μούσια, σκουλαρίκι, κι εκεί που όλη η ζωή περνά σαν ταινία μπροστά από τα μάτια μου ακούνε REM να ξεχύνονται γλυκά από τα ηχεία. Και προφανώς με θεωρούν πολύ φλώρο για να ασχοληθούν περαιτέρω και φεύγουν. 
Δίδαγμα: "Every waking hour I' m choosing my confessions" 
Επιμυθιο: Εγώ πάντως τις έκανα νοερά τις εξομολογησεις μου. Αλλά... Νίκαια σύνορα με Κερατσίνι ρε γαμωτο; Ο Παύλος ζει τσακίστε τους ναζι. Αρκεί να μην είστε 4 προς 1.

Παρασκευή 15 Δεκέμβρη.

Κομμάτι: The logical song/ Supertramp
Σταθμός: Ροκ Εφ εμ
Δρομολόγιο: Από Άγιο Ιωάννη Ρέντη προς Ζωγράφου.
Ώρα: 5:20
Ακριβές σημείο: Ακαδημίας, στο ύψος της Ζωοδόχου Πηγής.
Συνυποδηλούμενο: Πέρναγα που λες με το αυτοκίνητο της πρωινής δουλειάς από το σημείο όπου σε δύο ώρες θα αρχίσει η βραδινή δουλειά - θα βάζω μουσική στο Jarmusch (και πολύ καλή μουσική, έλα). Και αυτή η σύμπτωση με έκανε να σκέφτομαι βαθυστόχαστα πράγματα, τι είναι ο άνθρωπος, πόσο υπερτιμημένος είναι ο ύπνος, τι είναι ο κάβουρας, τι το ζουμί του, τέτοια. Βέβαια από την άλλη, ο συνδυασμός οδηγός το πρωί - dj το βράδυ έχει μεγάλη επαγγελματική πέραση τελευταία. 
Δίδαγμα: "When I was young, it seemed that life was so wonderful
A miracle, oh it was beautiful, magical"
Επιμύθιο: We shall overcome! (Έλα Jarmusch και φέρε βιταμίνες - τις ανταλλάσσω με σφηνάκια).

Φτάνει για τώρα, αναγνώστη. Τα τραγούδια της επόμενης εβδομάδας σε άλλη ανάρτηση.

Χρόνια σου πολλά.