Ανάφη reloaded



Ανάφη. Ένα νησί ευλογημένο από την τύχη και καταραμένο από τους χίπηδες.

Βουτιές στον Ρούκουνα με ζιγκ ζαγκ για να αποφύγεις ανέμελα αντρικά μόρια και γυναικεία στήθη.

Γάτες στην Ταβέρνα (σαφώς λιγότερες από τους σκύλους)

Δες, οι χίπηδες έκαναν την κάτω πλατεία της Χώρας, Βαλτετσίου. Τρομάρα τους.

Ένα καινούργιο μαγαζί που κόστισε υπερβολικά πολλά λεφτά. Απέναντι από το δημοτικό.

Ζουν ανάμεσά μας: Χίπηδες βουρτσίζουν τα δόντια τους περπατώντας ανάμεσα στα τραπέζια στην Ταβέρνα.

Ήλιος. Πολύς. Αφού έχεις στήσει στην παραλία κι έχεις φτιάξει ένα ετοιμόρροπο κατασκεύασμα με καλάμια και σεντόνια, τι περιμένεις ρε φίλε;

Θα ξαναπάω, σίγουρα, απλά αρχές Ιούνη ή τέλη Σεπτέμβρη, να μην έχει χίπηδες.

Ίσως και να τους συγχωρέσω κάποτε.

Κάτω καθόντουσαν, χαμαί, πως να στο πω αναγνώστη, δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν τη φρίκη.

Λένε πως όλα ξεπερνιούνται με τον καιρό, από την άλλη.

Μεσημέρια στη Χώρα μόνος μου, να Σε σκέφτομαι.

Νόστος για τη σχιζομητρόπολη, και για Σένα, γι' αυτό και μόνο πέντε μέρες στον παράδεισο.

Ξύπνημα κάθε μέρα στις 8:30 , λουσμένος στον ιδρώτα, βουτιά με τη μία.

Οριακά να βρίσκεις τραπέζι στην Ταβέρνα, αλλά να βρίσκεις.

Ποτέ ξανά Αύγουστο. Ποτέ ξανά Αύγουστο. Ποτέ ξανά Αύγουστο.

Ρώτησε για Ανάφη, αναγνώστη, όλοι τα καλύτερα θα σου πουν. Μετά διάβασε όλη την ανάρτηση.

Στο Αρμενάκι θα μπορούσα να μένω τρεις μήνες. Αλήθεια. Από την ομελέτα το πρωί μέχρι τις ρακές το βράδυ, περνάει η μέρα.

Τις Μάντρες τις απογείωνε ο Άλεξ που έπαιζε παρόμοια τραγούδια με μένα. Μπράβο του.

Υστερόβουλα σκεπτόμενος, θα έπρεπε να το θάψω το νησί, για να μην πάτε άλλοι. Αλλά δεν μου βγαίνει.

Φίλοι, φίλοι, φίλοι: Ν., Ν., Δ., Α., Γ., Α., Ν., Ν., Κ., Σ., Τ., Ι., Π., Α., Α., Ξ., Κ., Μ., και διάφοροι άλλοι/ες.

Χάσιμο χρόνου το να μην είσαι εκεί. Του χρόνου.

Ψάχνω να βρω αρνητικά και δεν μπορώ - διαολεμένοι χίπηδες, με κάνατε ειρηνόφιλο.

Ωραία ήταν. Αλλά πιο ωραία είναι εκεί που είσαι Εσύ.


Αλλά δεν ήσουν. Δεν πειράζει, είσαι τώρα.






2 σχόλια: