Η αλμύρα της θάλασσας έντονη στα χείλια, απομεινάρι από το πρόσφατο πολύωρο ταξίδι. Ο Ήλιος έχει μόλις ανατείλει και 20 κωλοφάνταρα, 19 Κρητικοί κι ένας Πελοποννήσιος στέκονται προσοχή μπροστά από ένα ταπεινό κτίριο στην αεροπορική Βάση της Σούδας. Τα χασμουρητά είναι το νούμερο ένα στην ημερήσια διάταξη, τουλάχιστον μέχρι να βγει ο Βλοσυρός Μοίραρχος και να σφίξουν λίγο τα γάλατα. Οι 19 κρητικοί είναι σαν ψάρια στο νερό, που έλεγε και ο Μάο, ο Πελοποννήσιος ακόμα απορεί πως ενώ ζήτησε να μείνει στην Τρίπολη του ήρθε μετάθεση σε βάση εφαπτόμενη σε νατοϊκή. Όταν βγαίνει ο Βλοσυρός Μοίραρχος οι απορίες λύνονται μονομιάς: Οι γιωτάδες (9 και 10 μυωπία, ευχαριστώ καλέ μου κύριε, α κυρία είσθε, συγγνώμη, δεν φοράω ούτε γυαλιά ούτε φακούς, τι εννοείς γιατί μιλάω στην κολόνα, ποια κολόνα;), θα αναλάβουν το εθνικά επωφελές και απαραίτητο έργο να σερβίρουν τους αξιωματικούς και τις οικογένειές τους στη Λέσχη του Αγίου Ονούφρη, κάτω από τα Κουνουπιδιανά. Γι' αυτό σε έφεραν εδώ κάτω ταλαίπωρε ορεσίβιε Σπόρε - που δεν είσαι ακόμα Σπόρος, αλλά θα γίνεις πιο γρήγορα από ότι φαντάζεσαι.
Ιούνης, ζέστη, και ο τρομερός εχθρός των 20 νεοσύλλεκτων δεν είναι μήτε οι Τούρκοι, μήτε οι Βούλγαροι, μήτε οι κομμουνιστοσυμμορίτες, παρά τα αγριόχορτα που έχουν καταλάβει εξ εφόδου στρατηγικά σημεία της λέσχης. Μετά από σκληρή τριήμερη μάχη τα ένδοξα ελληνικά στρατά κατανικούν τον εχθρό. Ημέτερες απώλειες: 2 ηλιάσεις, 7 πονοκέφαλοι, άπειρα κοψίματα, μελανιές, γρατζουνιές, πλήρης απώλεια εμπιστοσύνης στην ανθρώπινη ευφυΐα, 20 καταθλίψεις. Στη συνέχεια διαμοιρασμός αρμοδιοτήτων: Αναγνώστη, θα σου πω μόνο ότι για την επίζηλη θέση του σαλατιέρη απαιτήθηκε ισχυρό βύσμα. Δεύτερη καλύτερη θέση ήταν αυτή του μπαρμαν στο μπαρ της πισίνας, ο υποφαινόμενος περιορίστηκε σε αυτή του πάσο/σερβιτόρου, και πάλι καλά, υπήρχε και η λάντζα.
Στρατός σου λέει μετά.
Η πατρίδα λοιπόν, αναγνώστη, μας έχει ανάγκη 9 το πρωί με 4 το μεσημέρι και πάλι 6 το απόγευμα με μεσάνυχτα, και μετά μας ξαναέχει ανάγκη τη μεθεπόμενη μέρα. Καλά ξηγήθηκε η πατρίς, δεν λέω, ολιγαρκής φάνηκε. Και τι θα κάνει ο soon-to-be Σπόρος στις ενδιάμεσες μέρες; Θα αποκαταστήσει σύνδεση με τους εαακίτες Χανίων, θα βγει στο Στενό, θα βολτάρει στην πόλη, πόσο καιρό πια να τα κάνει αυτά, 8 μήνες έμεινε εκεί (και θα έμενε και 2 χρόνια άνετα, αυτοί οι αριστεροί που γκρινιάζουνε για τη διάρκεια της θητείας και τον μιλιταρισμό φταίνε για όλα τελικά), πιάνει λοιπόν ο καλός σου μια σοφίτα με 170 ευρώ το μήνα, πάνω από τον...Σπόρο. Ε, δεν χρειάζεται να πω άλλα - και δεν ήταν η αμέριστη στήριξη και συμπαράσταση της ιδιοκτήτριας Ι., δεν ήταν ότι έβαζα μουσική ενίοτε εκεί, δεν είναι ότι έπαιρνα το ρακόμελο επάνω στη Σοφίτα, δεν είναι ότι δεν έχω βιώσει ποτέ πιο έντονα συναισθήματα χαράς και λύπης και χαρμολύπης σε κάποιο μαγαζί. Είναι όλα αυτά και λίγο παραπάνω.
Το Σπίτι. Πάνω - πάνω.
Κουμ καπί, Χαλέπα, Δικαστήρια, Αγορά, Παλιό Λιμάνι, η ωραιότερη πόλη της Ελλάδας, με το ιδιαίτερο πολεοδομικό χαρακτηριστικό σπίτι-σπίτι-γυμναστήριο-σπίτι-γυμναστήριο-σπίτι-σπίτι-γυμναστήριο, το ζελε-κορμάρα-σαγιονάρα είναι από τα πιο εύστοχα συνθήματα σε τοίχο που έχω δει ποτέ, αποτυπώνει σε τρεις λέξεις τα χαρακτηριστικά της πλειοψηφίας των ντόπιων, αλλά εντάξει, ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα, και πολιτισμός παίζει, και πολιτικοποίηση έντονη, και αυθεντικοί Κρητικοί με τα καλά τους και τα στραβά τους, και καντάδες και όργανα και τσικουδιές και άψογο φαΐ και τσικουδιές και το Λιμάνι είναι πανέμορφο το ξημέρωμα, ιδίως αν καταφέρεις και σήμερα να μην πέσεις μέσα στη θάλασσα, σαν τους μεθυσμένους τουρίστες, άκου κάτι πράγματα, χαχαχα ρε τους άσχετους (τουλάχιστον 5 φορές κόντεψα, αναγνώστη).
Πέρασε ο καιρός, τελείωσε η θητεία, κι ο Σπόρος έκανε ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της ζωής του.
Έφυγε.
Και 7,5 χρόνια τώρα δεν ξαναπάτησε το πόδι του, από άμυνα, γιατί δεν έχει ξεπεράσει το γεγονός ότι έφυγε από τον επίγειο Παράδεισο. Αλλά όλα αυτά τελειώνουν το Σάββατο, τη μέρα των γενεθλίων του. Γιατί θα τα γιορτάσει εκεί.
Και θα είσαι κι Εσύ εκεί. Εσύ, μαζί με τα Χανιά, είστε τα καλύτερα δώρα γενεθλίων - δεν θέλω άλλα, αναγνώστη, μην ξοδευτείς σε παρακαλώ.
Χρόνια μου πολλά, διάολε.
Το Σύνθημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου