Ο Έντι και ο Κρις

Κοίτα, η αλήθεια είναι ότι ΕΙΜΑΙ προκατειλημμένος. Εδώ έχω ονομάσει το αμάξι μου Eddie, δηλαδή κάπου έλεος. (Έλεος ΚΑΙ γιατί βγάζω όνομα σε αυτοκίνητο, και γιατί αυτό το όνομα είναι Eddie, λες και είμαι 16χρονο που ανακαλύπτει πρώτη φορά τους Pearl Jam. Άλλο το ότι ήμουν όντως 16 όταν τους ανακάλυψα και δεν συνήλθα ποτέ έκτοτε). Αφού ξεκαθαρίσαμε αυτό το βασικό στοιχείο αναγνώστη, δηλαδή την απροκάλυπτη και βαθιά ροπή μου να βλέπω τα πράγματα γύρω από τον Eddie μέσα από έναν υπερβολικά θετικά παραμορφωμένο (και όχι rearview - see what I did there?) καθρέφτη, πάμε παρακάτω.

Και το παρακάτω είναι παραπάνω όπως κοιτάς τον χάρτη, μαλλον όπως σε κοιτάει αυτός, δηλαδή δεξιά και παραπάνω, κάτι σαν τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2012, όσο πιο δεξιά τόσο πιο παραπάνω, μέχρι που κυβέρνησε, μπράβο ΣΥΡΙΖΑ, χέσε μας λίγο τώρα γιατί έχουμε να ασχοληθούμε με σοβαρά πράγματα και όχι με εσένα, δεξιά και παραπάνω λοιπόν από το κέντρο του κόσμου, τη Ζαχάρω, απλώνεται η Φλωρεντία, Firenze κατά τους αδαείς κατοίκους της, που επιμένουν να μιλάνε μια πλαστή,φτιαχτή, γλώσσα όπως είναι η ιταλική και όχι τη μητέρα και τον πατέρα και τον θείο όλων των γλωσσών, αυτή η οποία είναι η μοναδική που έχει λέξη για το φιλότιμο, κατάλαβες ποια γλώσσα εννοώ αναγνώστη, όλοι έχουμε δει Λιακόπουλο κι ας μην το παραδεχόμαστε ούτε στους εαυτούς μας. Η Φλωρεντία, που λες, είχε τους Μεδίκους, έχει τον Άρνο, έχει τουρισμό και έχει και το Firenze Rocks, ένα φεστιβαλάκι της πλάκας εκεί πέρα μωρέ, που φέτος φιλοξένησε τους Aerosmith, τους Placebo, τους System Of A Down, και τον Eddie τον Vedder (βλέπε αρχή ανάρτησης, αναγνώστη, αν και δεν είμαστε τόσο μακριά από την αρχή, αν δεν θυμάσαι πως ξεκίνησε η ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ κλείσε το λαπτποπ, το τάμπλετ, το κινητό, τους New York Times, από όπου κι αν με διαβάζεις τέλος πάντων κλείσε το και πήγαινε να δεις ένα γιατρό για το Αλντσχάιμερ πριν ξεχάσεις που είναι η πόρτα του σπιτιού σου και δεν μπορείς να βγεις, καψερέ, μόνο τα κόκαλά σου θα βρουν, σαν τον Κρις τον Κορνελ και τον Τσέστερ τον Μπενιγκτον θα πας, σαν το σκυλί στο αμπέλι).

Φτάνω στο θέμα, αναγνώστη, μη γκρινιάζεις, αφού πάντα πλατιάζω, πόσο μάλλον τώρα που είμαι Ζαχάρω και κάποιος καλός γείτονας έχει βάλει στη διαπασών δημοτικά έτσι, γιατί μπορεί, και με αποσυντονίζει υπερβολικά, αλλά θα το παλέψω, δε θα με νικήσει, ρε φίλε τι σόλο κλαρίνο είναι αυτό, παπάδες φυσάει ο άνθρωπος, απίστευτο, τι λέγαμε; Α ναι, για το Firenze Rocks και την 24η Ιουνίου 2017 όπου τραγούδαγε ο Vedder ενώ στις 18 Μάη είχε αποχαιρετήσει τα εγκόσμια το φιλαράκι του ο Κρις ο Κορνέλ, οπότε μια φόρτιση όσο να πεις την είχε (ο Εντι εννοώ, ο Κορνέλ δεν φορτιζόταν πλέον ακόμα και με πυλώνα της ΔΕΗ να τον συνέδεες). Και τραγουδάει το Black. Και γίνεται αυτό:

Δώσε βάση, αναγνώστη, όλη η υπόλοιπη

ανάρτηση βασίζεται στη θέαση του βίντεο.

Βαθιά ανάσα. Αλλαγή ύφους ανάρτησης. Πάμε.

Ξέχνα τον προβοκατόρικο τίτλο. Ξέχνα τις προκαταλήψεις σου περί εμπορικής εκμετάλλευσης του Θανάτου (κι εγώ είμαι δύσπιστος γενικά σχετικά με τέτοια πράγματα ΔΗΜΟΣΙΑ, αναγνώστη). Σκέψου μόνο ότι ένας τύπος που μέχρι τα 26 του δούλευε υπάλληλος σε βενζινάδικο και έκανε σερφ έστειλε ένα ντέμο σε κάτι άλλους τύπους λίγο πιο βόρεια που έψαχναν τραγουδιστή για τη μπάντα τους μετά το θάνατο του προηγούμενου τραγουδιστή από υπερβολική δόση, βρέθηκε σε ένα στούντιο. Και είδε τον Κορνελ να παιδεύεται με το Hunger Strike . Και πήγε στο μικρόφωνο και τραγούδησε τις δεύτερες, που ταλαιπωρούσαν τον "μεγάλο του αδελφό", όπως αποκάλεσε τον Κορνέλ πρόσφατα. Και αυτή ήταν η πρώτη φορά που άκουσε τη φωνή του ηχογραφημένη, σε βινύλιο. Και σήμερα, 26 χρόνια μετά (μια ζωή 52 χρόνων κομμένη ακριβώς στη μέση, από το βενζινάδικο στα γεμάτα στάδια), ο μεγάλος αδελφός πεθαίνει.

Τα αδέρφια.

Και ο μικρός αδελφός τραγουδάει ένα ερωτικό κομμάτι αλλά πιο σπαραχτικά από κάθε άλλη φορά. Προσθέτει στο τέλος αυτό το ανατριχιαστικό "come back , get back ", βουρκώνει -δεν κλαίει, είπαμε, προβοκατόρικος τίτλος-, ιδρώνει στο λαιμό του (!!!), αλλά για εμένα η πιο σημαντική στιγμή του βίντεο είναι στο 3:28 . Εκεί που τραγουδάει τον στίχο " All that I am" και φτύνει. Δες το αναγνώστη. Φτύνει μια τεράστια και επική ροχάλα. Είναι το "άντε γαμήσου" του Βέντερ στη ζωή, στο θάνατο, στον Κορνέλ που έφυγε, στον εαυτό του που είναι ακόμα εδώ, στο στίχο "όλα όσα είμαι", στο λαιβ, στη Φλωρεντία, στους τύπους από κάτω που έδωσαν 250 ευρώ, είναι η κορυφαία υπαρξιακή στιγμή του ανθρώπου, του φίλου, του μικρού αδερφού; 

Ή μπορεί απλώς να είχε σάλιο στο στόμα του και να ήθελε να το φτύσει.

Είπαμε, αναγνώστη, είμαι fan boy.

Υ.Γ.1 Σε ευχαριστώ που με παρακίνησες να γράψω αυτή την ανάρτηση. Πάντα Εσύ. Μόνο Εσύ.

Υ.Γ.2 Τι φοβερή εκτέλεση...