Αρκεί το Παρισάκι μου να είναι Υφαντής.

Δεν είναι το Παρίσι. Δηλαδή εντάξει, ωραίο είναι, δεν λέω, έχει και μια απομίμηση του αυθεντικού Πύργου του Άιφελ που ως γνωστόν βρίσκεται στα Φιλιατρά, τον ίδιο τον Γουσταύο τον Άιφελ τον θυμούνται όλοι στην περιοχή, ένας γλυκύτατος Γάλλος που ήρθε για διακοπές και μαγεύτηκε τόσο από την υπέροχη Μεσσηνία που αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα εκεί, μαζεύοντας ελιές τον χειμώνα και παίζοντας με σιδηροκατασκευές τα καλοκαίρια. Έχει και κάτι Πάνθεα και κάτι νεκροταφεία Περ Λασαίζ και κάτι Παναγίες και κάτι Λούβρα και Πομπιντού και Ορσέ και Αψίδες (αν και όχι τόσο παλιές όσο του Ηρώδη του Αττικού, να τα λέμε αυτά). 

Ο αυθεντικός Πύργος του Άιφελ 

στα Φιλιατρά, αναγνώστη

Ναι, εντάξει, μπορεί να έχει και ένα πυκνότατο δίκτυο μετρό, (και τραμ, και λεωφορεία, και προαστιακό), και να καλύπτει χωρικά όλη την επιφάνεια του κέντρου και να μένει ανοιχτό πιο πολλή ώρα από αυτό της Αθήνας) αλλά είναι παλιό αναγνώστη! Και αυτά τα ονόματα, Στάλινγκραντ και Ρούζβελτ και Ζολά και Αλέζια και ιστορικές αναφορές και ονόματα από τη Γαλλική και παγκόσμια Ιστορία και βλακείες...Μόνο στον Άγιο Σουλπίκιο και στον Άγιο Πλακίδιο ένιωθα άνετα, γιατί μου θύμιζε τις υπέροχες ονομασίες του ελληνικού μετρό Άγιος Ιωάννης και Άγιος Δημήτριος και Άγιος Αντώνιος και πολλή κατάνυξη και ελληνορθοδοξία, όπως πρέπει. Ο δε Άγιος Πλακίδιος είχε ευλογήσει τα πλακάκια του παρισινού μετρό τα οποία είχαν πολλαπλασιαστεί ωσάν τους άρτους και τα ψάρια και είχαν καλύψει κάθε επιφάνεια. Αμ το άλλο; Που κάθε 2 λεπτά ερχόταν συρμός και δεν προλάβαινες να κάτσεις να ξαποστάσεις λίγο, όπως εδώ με τα υπέροχα επτάλεπτα - δεκάλεπτα αναμονής; Απαράδεκτο.

Καλά, όσον αφορά στο φαΐ, ένα δράμα, αναγνώστη. Μπορεί να έχουν συμπαθητικά κρουασάν και φοντύ και κρέατα αλλά τρώνε ΩΜΟ ΚΙΜΑ αναγνώστη. Στα Τάρταρα το ταρταρ και οι ταρταροφάγοι με τον ΩΜΟ ΚΡΟΚΟ από πάνω. Κοιτάξτε να δείτε Γάλλοι: Εν αρχή ην ο τροφοσυλλέκτης - ροπαλιά στην κυρά και την τραβάμε στη σπηλιά και τα ρέστα. Μετά ΩΣ ΕΚ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ανακαλύφθηκε η φωτιά. Και τι αρχίσανε να κάνουνε οι άνθρωποι καλοί μου Γάλλοι;; Να ψήνουν τα φαγητά, άντε μπράβο. Δεν είναι δύσκολο, έχω κάψει εγώ μπιφτέκια ων ουκ έστιν αριθμός, αλλά καλύτερα καμένα παρά ωμά. Συγγνώμη που σας τα λέω έτσι ωμά, σαν τον κιμά σας ένα πράγμα, αλλά μάλλον μόνο έτσι καταλαβαίνετε. Δηλαδή την πάπια που τη βάλατε στη γάστρα δυο μέρες και την ψήνατε και της βάλατε και μέλι και πατάτες ψητές και την τσάκισα πως την καταφέρνετε ρε μπαγάσες; Να σας πω εγώ πως: Την ψήσατε, να πως. Ευχαριστώ.

Πάρε εδώ κατάσταση.

Πάπια στη γάστρα με μέλι.

Σιελόρροια. 

Δεν είναι ότι αυτή η πόλη αναπνέει Ιστορία κυριολεκτικά, από τη Γαλλική Επανάσταση (αλλά και τις επόμενες στα 1830 και 1848 και φυσικά την Κομμούνα του 1871) μέχρι τις πλακέτες που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια σε κτίρια και μας ενημερώνουν ότι εδώ έμενε ο τάδε κολοσσός της πολιτικής, των γραμμάτων, των τεχνών, (στο δρόμο που μέναμε είχε την τιμή να μείνει κάποτε και ο Λένιν), μέχρι τα στενά του Καρτιέ Λατέν και τους απόηχους του Μάη του '68 (άλλο αν οι πρωτεργάτες του έχουν ακολουθήσει πορεία ανάλογη της Δαμανάκη και του Λαλιώτη, αυτός ο Κον - Μπεντίτ μια θλίψη πια, από το "είμαστε όλοι Γερμανοεβραίοι" σήμερα θα λέγαμε "είμαστε όλοι Ποτάμι" αν θέλαμε να τον στηρίξουμε όπως έχει καταντήσει), η Ιστορία βαδίζει δίπλα σου κυριολεκτικά σε αυτή την πόλη και συνεχίζει να γράφεται, με αιματηρό και βίαιο τρόπο, όπως πάντα...

Δεν είναι τα Μουσεία της. Εντάξει μωρέ, κάτι πίνακες εκεί πέρα και κάτι αγάλματα και κάτι διάσημοι τάφοι και καλά. Είναι που στο Πομπιντού, και στο Λούβρο, και παντού, εγώ είχα ένα έργο σύγχρονης Τέχνης στο πλευρό μου, τη σύγχρονη Τέχνη που την απεχθάνομαι αλλά έχει φτιάξει η άτιμη το 1989 το αριστούργημά της, τη μέρα που έπεφτε το Τείχος του Βερολίνου, έτσι, για να δώσει κάτι στην ανθρωπότητα που έκλαιγε για το χαμένο σοσιαλιστικό όνειρο.

Στην εικόνα φαίνεται το ομορφότερο θέαμα που είδα 

στο Παρίσι. Δεξιά ο Πύργος του Άιφελ.

Σε ευχαριστώ πολύ για αυτό το ταξίδι Μ.

Υ.Γ.1 Για του λόγου το αληθές, αναγνώστη, για αυτά που λέγαμε για τη σύγχρονη Τέχνη, σου παραθέτω ένα βίντεο που απεικονίζει τον Αχιλλέα να θρηνεί για τον Πάτροκλο. Αν πας ποτέ στο Πομπιντού, μην το χάσεις.

Ο Αχιλλέας θρηνεί τον χαμένο Πάτροκλο.

Υ.Γ.2 Πολλά ευχαριστώ στην Ι. που μας βοήθησε άπειρα...

Υ.Γ.3 Να πάτε καμιά φορά στο Παρίσι αν δεν έχετε πάει, πλάκα έχει.