Ξέρω τι έκανες τα τελευταία 20 καλοκαίρια





Η μνήμη είναι περίεργο πράγμα. Δεν ξέρω αν επιστρέφει με λαστιχένια πέδιλα, όπως ισχυρίζεται ο Βασιλικός (ο Βασίλης, αναγνώστη, ο συγγραφέας, όχι αυτός από τους Raining Pleasure), πάντως επιστρέφει. Δεν είμαστε με την κυκλική αντίληψη της Ιστορίας αλλά με τη γραμμική, το ξέρω σύντροφε, αλλά να, η γραμμή διαγράφει σπείρες ενίοτε, να συμφωνήσουμε σε αυτό τουλάχιστον; Πάντα βέβαια υπάρχει κάτι καινούργιο, κάτι που σου δίνει την ψευδαίσθηση ότι όλα θα είναι διαφορετικά αυτή τη φορά, αλλά τελικά όλα στο ίδιο καταλήγουν. "Για τα αλλού - μη ελπίζεις - δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό" που λέει και ο Αλεξανδρινός. Και πιο πριν, " Καινούριους τόπους δε θα βρεις, δε θάβρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς και στα ίδια σπίτια αυτά θ'ασπρίζεις." Αυτός βέβαια το έβλεπε απαισιόδοξα, όπως φανερώνει η κατάληξη του ποιήματος, με τις ρημαγμένες και χαλασμένες ζωές και τα συναφή,  αλλά εγώ, αναγνώστη, συγκινούμαι όταν βλέπω άτομα που γνώρισα πριν 18 χρόνια να είναι και φέτος γύρω μου σε ένα (δύο, τρία, είμαστε και πολλοί πανάθεμά μας) τραπέζι (α). Δεν έχουν όλοι τα μαλλιά τους στη θέση τους, δεν είμαστε πια αδύνατοι και έφηβοι, μερικοί παντρεύτηκαν κι έκαναν και παιδιά, άλλοι παντρεύονται φέτος (να ζήσετε Σ.! ) αλλά όταν ο Δ. αρχίζει τον αδυσώπητο και ανελέητο χαβαλέ του, ο Βαρώνος να ωρύεται για κάτι ασήμαντο, ο Μπ. να γελάει συνεχώς και να λέει "σούπερ",  είναι ξαφνικά σαν να είμαστε ακόμα στον προηγούμενο αιώνα, με δραχμές στις τσέπες μας και τις εξεταστικές του Σεπτεμβρίου να είναι το μοναδικό άγχος στις ζωές μας.    



Έπαιζε και το Λόγω Τιμής την εποχή που γνωριστήκαμε
 οι περισσότεροι, φαντάσου. Λόγω τιμής στο λέω, αναγνώστη.




Τότε που είχαμε την ψευδαίσθηση ότι αν πάρουμε πτυχίο θα έχουμε δουλειά για 35 χρόνια, όπως οι γονείς μας.



Ναι, η θάλασσα έχει πέτρες φέτος. Ναι, οι μισοί είμαστε άνεργοι και οι άλλοι μισοί κακοπληρωμένοι. Αλλά είμαστε εδώ, και κάθε μέρα έρχονται κι άλλοι και τον Δεκαπενταύγουστο θα είμαστε όλοι στο πανηγύρι στην Αρήνη και στις 22 στο Βαρκό και μετά θα γιορτάσουμε τα γενέθλια μου και θα παίξω μουσική και θα είναι όλα όπως πρέπει. Κι ακόμα καλύτερα από άλλες χρονιές γιατί θα είσαι κι εσύ εκεί, που εδώ ήσουν δηλαδή όλους τους Δεκαπενταύγουστους του κόσμου, απλά όχι μαζί μας...Θα δεις, θα είναι ωραία. Και το περιμένω πως και πως.


Αλλά για να επιστρέψω στην εισαγωγή της ανάρτησης, όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, και ο Κούταβος δέκα χρόνια μετά, ΑΚΟΜΑ δεν έχει μάθει να φτιάχνει έναν φραπέ της προκοπής. Αλλά εκεί θα πηγαίνουμε. Γιατί μερικές φορές είμαστε δέσμιοι των αναμνήσεών μας. Κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.



Και γιατί φέτος έβαλε και ΑΙΩΡΕΣ ο μικρός θεούλης.


Υ.Γ. 1 Τις Κυριακές βάζω μουσική στην καντίνα, αναγνώστη, κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αν με ρώταγες θα σου έλεγα ότι αξίζει η μονοήμερη εκδρομή, 3 ώρες είναι από την Αθήνα μόλις. Αλλά και πάλι, δεν είμαι και πολύ αντικειμενικός στο συγκεκριμένο, οπότε μην δίνεις σημασία. 

Υ.Γ. 2 Θ., Σ., Β., Ν., ξέρω ότι δεν περιμένατε τη συγκεκριμένη ανάρτηση για να πειστείτε - σας περιμένω.

Υ.Γ. 3 Μέσα σε όλους αυτούς που ξέρω τόσα χρόνια, υπάρχουν και πασόκικα λαμόγια που τώρα που η πασοκάρα πνέει τα λοίσθια, το παίζουν συριζαίοι...Τι να κάνεις αναγνώστη, υπάρχουν και τέτοια ξεφτιλισμένα σκηνικά, ακόμα και στον επίγειο παράδεισο.



1 σχόλιο:

  1. ναι σε όλα ρε Σπόρε!!!! .....αλλά θα έρθω ΜΟΝΟ αν ο Λύκος φέτος μάθει να φτιάχνει bloody mary....ρεμάλια!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή