Χάπι Μπέρθντευ

Γιατί μπορώ. Γιατί έτσι αποφάσισα. Γιατί στη δίνει που χρησιμοποιώ τις εκφράσεις - σήμα κατατεθέν σου. Γιατί τουλάχιστον μια φορά σε ΚΑΘΕ μας έξοδο θα παρεξηγηθείς με κάτι που θα πω και θα μουτρώσεις και θα με αγριοκοιτάξεις και εγώ θα ψαρώσω και θα φοβηθώ ότι δε θα μου ξαναμιλήσεις ποτέ και τι θα κάνω εγώ χωρίς τη φίλη μου τη Β.; Γιατί έχεις γενέθλια και είμαι μακριά και δε μπορώ να σου δώσω δώρο και αντ' αυτού θα πάρεις μια ανάρτηση αφιερωμένη στο πολύπλοκο, κυκλοθυμικό, πανέξυπνο, αστείο τυπάκι που εσύ ονομάζεις "εαυτό" και οι γύρω σου "κουκουβάγια". Γιατί το γνωστό μαγαζί στη Μπενάκη δεν είναι το ίδιο από τότε που σταμάτησες να δουλεύεις εκεί. Γιατί αποκαλείς τα μαγαζιά των Εξαρχείων όχι με το κοινό, μπανάλ τους όνομα, όπως όλος ο λαουτζίκος, παρά με το μικρό του αφεντικού τους (ή του πιο εμβληματικού/ης σερβιτόρου/ας). Γιατί μπορείς. Γιατί έτσι αποφάσισες. Με αυτή τη λογική το καλοκαίρι του 2013 έπρεπε να λέμε "πάμε στη Β.", όχι "πάμε στον Τζ.". Γιατί δεν το κάναμε; Γιατί δεν είμαστε εσύ. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι εσύ, ακόμα και για σένα φαντάζομαι. Η ενέργεια που βγάζεις σε μια τυπική σου μέρα θα μπορούσε να ηλεκτροδοτήσει μια μικρή κωμόπολη - παραθαλάσσια, με τα ερ κοντίσιον να δουλεύουν στο φουλ. Και δεν είναι αρκετή αιτιολογία η ηλικία - τα 24 δεν είναι και 18!


(Το ξέρεις ότι κάπου μέσα στην ανάρτηση θα έγραφα το 24 γιατί περίμενα μήνες να αναφερθώ σε σένα ως η ΕΙΚΟΣΙΤΕΤΡΑΧΡΟΝΗ φίλη μου, έτσι δεν είναι;)


Γιατί κανονίζουμε μεγαλεπήβολα σχέδια εξόδων που μετά ακυρώνονται μέσα σε χρονικό διάστημα αντιστρόφως ανάλογο του χρόνου που σπαταλήσαμε να τα καταστρώσουμε. Όχι μόνο με δική σου υπαιτιότητα, να τα λέμε αυτά. Γιατί για μια περίοδο ανακηρύχτηκα επίτιμος δημότης Μπραχαμίου - Δάφνης - Αγίου Δημητρίου. Γιατί ήσουν εκεί όταν σε χρειάστηκα, κι όταν σε χρειάστηκα λίγο παραπάνω, ήσουν πιο πολύ εκεί. Γιατί ακόμα περιμένω το υπερτέλειο κείμενό σου που θα ανέβει σαν ανάρτηση σε αυτό εδώ το μπλογκ. Γιατί τον Σεπτέμβρη θα πάρεις πτυχίο αλλά δε θα αλλάξει τίποτα, μη φοβάσαι. Γιατί μου έμαθες αυτό:

Το μικρό είναι όντως πανίσχυρο,

είχες δίκιο. Όπως πάντα. Έχεις.

Γιατί πίνεις μόνο ούζο και κρασί και αβάνα κόλα, όπως η αγάπη μου. Ψέμματα - προτιμάς να πίνεις αυτά αλλά έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο να λιώσεις μέχρι και με τσέρυ. ΜΕ ΤΣΕΡΥ. Γιατί μπορείς. Γιατί έτσι αποφάσισες. Γιατί εκνευρίζεις τη Μουνάρα. Γιατί όποια φίλη σου τύχει να έχει ψυχολογικά, ξέρει σε ποια κουκουβάγια να απευθυνθεί για να της τα λύσει. Γιατί το "μμμμμμ" με ταυτόχρονη ανύψωση των χεριών σφιγμένων σε γροθιές στο ύψος του προσώπου είναι τόσο trademark που πρέπει να κατοχυρώσεις πατέντα. Γιατί γνωρίζεις κόσμο σε δέκατα δευτερολέπτου και όλοι σε συμπαθούν. Γιατί θα βρούμε ίδιο κόκκινο φουλάρι και θα στο πάρω δώρο, στο υπόσχομαι.


(Τώρα που το σκέφτομαι, αν ήμουν στην Αθήνα θα σου έπαιρνα για δώρο τον "Ερωτευμένο Φοιτητή". Με ιδιόχειρη αφιέρωση από τον συγγραφέα).    



Γιατί από πέρσι, που σε πήρα τηλέφωνο για χρόνια πολλά την ώρα που έστηνες σκηνή και με ξεπέταξες στο πεντάλεπτο, μέχρι φέτος έχουμε διανύσει πολύ δρόμο. Χρόνια πολλά Β.

We 've come a long long way together, through the hard times and the good

I have to celebrate you baby, I have to praise you like I should