Είναι Ιούνιος του 1986, είσαι 7 χρονών, και είσαι σε μια συγκέντρωση σε φιλικό σπίτι και οι "μεγάλοι" βλέπουν τελικό Μουντιάλ, Δυτική Γερμανία εναντίον Αργεντινής. Είναι όλοι με τη Δυτική Γερμανία, εκτός από τον πατέρα σου, ο οποίος δεν ασχολείται με μπάλα, αλλά από τη στιγμή που δεν είναι η Ανατολική Γερμανία στον τελικό και έχει προηγηθεί και η ιμπεριαλιστική επέμβαση της Μάγκι στα Φώκλαντς, είναι με την Αργεντινή φυσικά. Ένας εναντίον όλων, δύο δηλαδή, γιατί κι εσύ βλέπεις από τη μία μια ομάδα με μαλλιάδες και έναν κοντούλη που στριφογυρίζει σαν σβούρα και ζαλίζει τους Γερμανούς, ενώ στον προημιτελικό έχει βάλει στους υπερόπτες ιμπεριαλιστές Άγγλους δύο γκολ, ένα με το χέρι και ένα που έμεινε στην ιστορία σαν το "γκολ του αιώνα", και από την άλλη κάτι ξανθούς μαντράχαλους που έχουν πολλά ονόματα (Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε, Φέλερ, Βέλερ, Βόλερ, αλλιώς τον λέγανε κάθε φορά που έπαιρνε μπάλα κλπ) και σε μπερδεύουν. Προηγούνται λοιπόν τα αλάνια 2-0, ισοφαρίζουν οι γερμαναράδες 2-2 με 2 κόρνερ, και μετά, στο '86, γίνεται αυτό:
Είναι έκδηλη η απογοήτευση του
γερμανόφιλου Διακογιάννη, αναγνώστη
Είναι Ιούλιος του 1990, είσαι 11 χρονών, το τείχος έχει πέσει (αλλά οι 2 Γερμανίες δεν έχουν ενοποιηθεί ακόμα), μαζεύεις μανιωδώς τα χαρτάκια της Panini, βλέπεις όλους τους αγώνες στην τηλεόραση, ο Ντιέγκο και ο Κανίγκια έχουν ξεπαστρέψει τους μισητούς Βραζιλιάνους στους 16, ο Γκοικοετσέα έχει πιάσει 2 πέναλτι στον ημιτελικό με τους Ιταλούς και έχουμε επανάληψη του τελικού του 86. Αλλά η FIFA έχει ξεκάθαρη προτίμηση για το ποιος πρέπει να το πάρει αυτή τη φορά, και ο μεξικάνος διαιτητής, αφού έχει αποβάλλει παίκτη της Αργεντινής, δίνει ένα πέναλτι που δε θα έδινε ούτε ο Μαρινάκης. Υπέρ του Ολυμπιακού. Στο Καραΐσκάκη. Στο '90 ενός ντέρμπυ που κρίνει πρωτάθλημα. Αλλά ο Μεξικάνος το έδωσε και οι Γερμανοί κέρδισαν 1-0 κι εσύ δεν έτρωγες 2 μέρες από τη στενοχώρια.
Καταραμένε Μεξικάνε
Εκτός όλων των άλλων, αναγνώστη, ο Ντιέγκο απέκλεισε την Ιταλία στον ημιτελικό σε αγώνα που έγινε στη Νάπολη και πάνω από τους μισούς Ιταλούς στις κερκίδες ήταν μαζί του, οπότε μετά, εντελώς τυχαία, ήρθαν στην επιφάνεια "σκάνδαλα" που τον αφορούσαν, χρήση κόκας δηλαδή και πάρτι με μοντέλα, πράγματα που στην Ιταλία θεωρούνται ανεπίτρεπτα, αν είσαι ποδοσφαιριστής τουλάχιστον και αν εκπροσωπείς το φτωχό Νότο απέναντι στον πλούσιο Βορρά, γιατί αν είσαι καναλάρχης και κάνεις ακριβώς τα ίδια γίνεσαι πρωθυπουργός. Πάνω από μια φορά. (Τι γίνεται Σίλβιο, όλα καλά;).
Ακολούθησαν και άλλα Μουντιάλ, πήρε 2 και η "επιθετική, φαντασμαγορική, θεαματική" εθνική ομάδα της χώρας που αρχίζει από Β. (το ένα στα πέναλτι και το άλλο με 2-0, τόσο επιθετικά, φαντασμαγορικά, θεαματικά), σε άλλα 2 ξεφτιλίστηκε απ΄τους Γάλλους και τον μέγα Ζιζού, πήρε κι ένα η Ισπανία αλλάζοντας τόσες πάσες που οι αντίπαλοι βαρέθηκαν να παίζουν και είχαν ψιλοαράξει και το έτρωγαν στο τέλος, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με τη σημερινή επανάληψη του έπους του '86 και της ντροπής του '90.
Ένα είναι σίγουρο - οι Αργεντίνοι δε θα φάνε 7 όπως οι άλλοι στον ημιτελικό.
Στο 2-0 θα αρχίσουν τα τάκλιν στην καρωτίδα. Και 7 παίκτες να μείνουν από τις κόκκινες, 2-0 θα το χάσουν στα χαρτιά.
Δείχνει στον Φιντέλ το τατού "Φιντέλ"
Πόσο μα πόσο θεός; Πάρτε το γι' αυτόν.
Υ.Γ.1 Στις προβλέψεις μου στο "Αυτό το Μουντιάλ είναι δικό τους και δικό μας" έπεσα μέσα σε όλες, εκτός από τον ημιτελικό Γερμανία - Βραζιλία. Αλλά δεν πρόλαβε να βοηθήσει και ο διαιτητής τους Βραζιλιάνους, σαν στραγάλια τα έτρωγαν οι άχρηστοι ζογκλέρ τα γκολ.
Υ.Γ. 2 Παρά τη ζέστη και τη γενικότερη συγκυρία, η Παρασκευή στο Βα Μπένε ήταν ένας θρίαμβος. Ανανεώνουμε το ραντεβού, αναγνώστη, για την Τρίτη 15/7 στο ίδιο μέρος και ώρα, και με κάποια γενέθλια-έκπληξη...
Έλα και θα ανακαλύψεις ποιος/α έχει
γενέθλια, δεν μπορώ να στο πω από εδώ..
Κάποιος Βραζιλιάνος πάτησε "βλακεία"...
ΑπάντησηΔιαγραφή