Ευρωμπάσκετ '87 (Μέρος πρώτο)

Αναγνώστη, σέβομαι τη γνώμη σου. Γι' αυτό και θα υπακούσω τυφλά στην ετυμηγορία σου στο παράπλευρο γκάλοπ και θα σου μιλήσω για το Ευρωμπάσκετ '87 και όχι για χωρισμούς, διαζύγια, ερωτικές απογοητεύσεις, προδοσίες και καταθλίψεις, θέματα τα οποία κατέβηκαν στο στίβο της μάχης αρματωμένα με ελπίδες και όνειρα να έχουν την τιμή να ασχοληθεί το πληκτρολόγιό μου μαζί τους αλλά ηττήθηκαν καθαρά από τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φασούλα και τ'άλλα παιδιά.

Το τουρνουά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος καλαθοσφαίρισης 1987 (γνωστό και ως Ευρωμπάσκετ '87)  ήταν το 25ο από δαύτα και διοργανώθηκε από τη Fiba Europe. Έλαβε χώρα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας από τις 3 ως τις 14 Ιουνίου, συμμετείχαν 12 εθνικές ομάδες και τον τίτλο κατέκτησε η διοργανώτρια Ελλάδα. Η μασκότ της οργάνωσης ήταν ένας πελαργός με το όνομα Ολύμπιος.

(Σοβαρά τώρα, είναι αυτό όνομα για πελαργό; Τι σχέση έχουν οι πελαργοί με τα βουνά; Να ήταν αετός, γεράκι, κάτι πιο επιβλητικό να πω ναι βρε αδερφέ. Αλλά πελαργός με όνομα Ολύμπιος; Ο-ΛΥ-ΜΠ-ΙΟΣ; Really; Πασοκικός μεταδομισμός δεκαετίας '80 στα καλύτερά του...Επίσης ποτέ δεν κατάλαβα από που κι ως που φέρνουν οι πελαργοί τα παιδιά. Ποιος τα έχρισε μαίες τα πουλιά αυτά; Δε μου φαίνονται αρκετά έξυπνα για τη δουλειά. "Γεια σας, είμαι ο Ολύμπιος ο πελαργός και σας έφερα το μωρό σας" "Μα αυτό είναι κινεζάκι!" "Κι εσείς ρατσιστής, μου φαίνεται" "Ρε δεν πας να γίνεις μασκότ σε κανένα τουρνουά που θα κάνει το μπάσκετ δημοφιλέστερο άθλημα στην Ελλάδα και θα πλουτίσει τους παραγωγούς μπασκετών και διχτακίων και να μας αφήσεις ήσυχους λέω εγώ, που θα με πεις και ρατσιστή, που θα βρω ρύζι τέτοια ώρα να το ταΐσω το σκασμένο, έχει πλαντάξει στο κλάμα, , και γυναίκα, που ΄σαι, θέλω τις παντόφλες μου και διαζύγιο" "Εχμ, κύριε Κερατίδη, μπορεί να μπερδεύτηκα λίγο με τις παραδόσεις, δε φημιζόμαστε και για την εξυπνάδα μας εμείς οι πελαργοί" "..." )

Η εθνική ομάδα της Ελλάδας, φορώντας γελοιωδώς κοντά και στενά σορτσάκια (δεν το κάναμε για να κολάσουμε τους αντιπάλους, όλοι τέτοια φοράγανε τότε, απλά δεν έχει πλάκα να κράξω τους ξένους) νίκησε στον πρώτο γύρο την Ρουμανία, την Γιουγκοσλαβία και την Γαλλία και έχασε από τη Σοβιετική Ένωση και την Ισπανία του Χουάν του Αντόνιο του Σαν του Επιφάνιο. Παρόλα αυτά πέρασε στη δεύτερη φάση επειδή ήταν πολύ τσίλικη και μπάνικη ομάδα και οικοδέσποινα (κι επειδή είχε παραπάνω βαθμούς από την πέμπτη Γαλλία και την έκτη Ρουμανία και πέρναγαν οι πρώτοι 4).  

(Ο Χουάν ο Αντόνιο ο Σαν ο Επιφάνιο εκτός από μεγάλη παιχτούρα, είναι ενδιαφέρουσα προσωπικότητα και λόγω ενός προσωπικού πολύ δυσάρεστου συμβάντος. Δικού του προσωπικού, εννοώ. Ήταν παντρεμένος για χρόνια με την Μαρία Ντολόρες Σαν Θεοφάνεια η οποία τον παράτησε λίγο πριν την έναρξη του Ευρωμπάσκετ για να κλεφτεί με τον καλύτερο του φίλο και γείτονα και μακρινό ξάδερφο, τον Χοσέ. Δεν ξέρουμε τα υπόλοιπα ονόματα του Χοσέ, ούτε αν χώθηκε αυτός, όπως δηλοί το όνομά του ή η Μαρία Ντολόρες, το ρεζουμέ είναι ότι κλεφτήκανε και πάνε και ο πληγωμένος Χουάν Αντόνιο Σαν Επιφάνιο ήρθε αφιονισμένος στην Ελλάδα και ξέσπασε στους δύσμοιρους αντιπάλους, φορτώνοντας τα καλάθια τους με τριαντάρες σε κάθε ματς. Το σύστημα της διοργάνωσης ήταν επιεικές με την Ελλάδα και δεν τον ξαναπετύχαμε ποτέ, αλλιώς δε θα γραφόταν ποτέ αυτή η ανάρτηση, γιατί πολύ απλά θα μας είχε αποκλείσει. Μόνος του. Γιατί μπορούσε.)

Στους προημιτελικούς η Σοβιετική Ένωση κέρδισε την Τσεχοσλοβακία 110-91 (γιατί οι Τσεχοσλοβάκοι δεν είχαν καμία όρεξη να κερδίσουν αυτοί και να εισβάλουν μετά τα σοβιετικά τανκς όπως το '68), η Ισπανία του κερατά του Επιφάνιο 107-73 τη Δυτική Γερμανία (η Μέρκελ δεν ξεχνά όμως, ευρωπαϊκέ Νότε πιες τον λίγο τώρα να δεις τη γλύκα), η Γιουγκοσλαβία την Πολωνία 128-81 (γιατί η Fiba την προωθούσε απροκάλυπτα από τότε, κλείνοντας το μάτι στον μακαρίτη τον Τίτο και τους διαδόχους του, που είχαν προκαλέσει ρωγμές στο αρραγές μπετονένιο και υπέροχο σοσιαλιστικό στρατόπεδο με την επαμφοτερίζουσα στάση τους) και η Ελλάδα την Ιταλία 90-78 (γιατί οι Ιταλοί είχαν παίχτη ονόματι ΑΝΤΟΝΕΛΛΟ Ρίβα και τους έπιανε νευρικό γέλιο κάθε φορά που τον φώναζαν με το όνομά του. Επίσης είχαν στο ρόστερ τον Βάλτερ Μανίφικο, που κάθε άλλο παρά υπέροχος ήταν, τουλάχιστον εμφανισιακά).

Να έχεις τέτοια φάτσα (ο λευκός είναι έτσι;) και να σε λένε

"υπέροχο", ούτε ψύλλος στον κόρφο σου, πραγματικά

Σαν ένα πρώτο σχόλιο για τους προημιτελικούς θέλω να πω ότι από τις 8 χώρες που συμμετείχαν οι 4 δεν υπήρχαν σαν χώρες λίγα χρόνια μετά. Όχι "δεν υπήρχαν", τύπου ήταν απίστευτες, δεν υπήρχαν. Καπούτ. Οι 3 διαλύθηκαν στα εξ ων συνετέθησαν και η τέταρτη συμπεριέλαβε την Ανατολική Γερμανία κι έγινε πάλι Μια (ούτε Αγία ούτε Ρωμαϊκή αλλά σίγουρα) Γερμανική Αυτοκρατορία. Σαν ένα δεύτερο σχόλιο θέλω να πω ότι επειδή πήγε αργά και η ανάρτηση είναι αρκετά μεγάλη ήδη, θα συνεχίσω με ημιτελικούς, τελικούς, θριάμβους, τυρινίνες κλπ σε επόμενη ανάρτηση. 

Ποιος θεούλης επέλεξε καψουροτράγουδο για σήμα κατατεθέν της 

διοργάνωσης άραγε;;; Είπαμε πασόκικος μεταδομισμός των '80s...