Εσύ το λες γκρίνια, εγώ εποικοδομητική κριτική





1) Δε μ'αρέσουν οι εκπλήξεις. Τα surprise τα πάρτυ, τα κρυφά-μέχρι-την-τελευταία-στιγμή δώρα, οι αλλαγές προγράμματος την τελευταία στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ να λέει κάτι αριστερό, τέτοια απρόσμενα πράγματα μου τη σπάνε γενικά. Πρέπει να οφείλεται σε παιδικό τραύμα όλο αυτό - εκεί στα 10 μου (ναι, αναγνώστη, βγάλε κομπιουτεράκι να υπολογίσεις ηλικία, τρομάρα σου, μια αφαίρεση απλή είναι), που ο Γκόρμπυ μας είχε μια έκπληξη: Να διαλύσει την ΕΣΣΔ για να ακολουθήσει το παιδικό του όνειρο και να γίνει ήρωας σε διαφήμιση της Pizza Hut. Μη μου κάνετε εκπλήξεις. Ούτε ευχάριστες. Δεν υπάρχουν ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ εκπλήξεις, αυτή η φράση περικλείει μια τερατώδη αντίφαση.



Ακριβώς αυτό.

2) Δε μ' αρέσουν τα μεταμοντέρνα μπαρ. Πήγα σήμερα σε ένα καινούργιο μαγαζί, industrial (καλά, δε θέλανε να χαλάσουν λεφτά στη διακόσμηση οι άνθρωποι, οκ μέχρι εδώ), με ΕΝΑ πάγκο να κάθονται όλοι όπως στα πανηγύρια στην Ηλεία, με δύο διαφορές: α) Εκεί είναι παραπάνω οι πάγκοι και β) Έχει ΓΟΥΡΝΟΠΟΥΛΑ ρε φίλε. Το αποκορύφωμα ήταν ότι απαγορευόταν το κάπνισμα, με την αιτιολογία "'εχουμε πολλά αρωματικά εδώ μέσα, θα χάλαγε το όλο feeling του μαγαζιού". Ναι, λεφτά για αρωματικά είχατε, για καμιά καρεκλίτσα, καναπέ, κάτι, μπα ε; Και το μαγαζί ήταν στα Εξάρχεια, αναγνώστη. Δε γράφω όνομα, καλές δουλειές να έχουν οι άνθρωποι, χίπστερ που από μαζοχισμό διαβάζετε το blog ψάξτε το.


3) Δε μ'αρέσει αυτό το foursquare. Δε μας φτάνανε τα check-in του facebook, τώρα υπάρχει κοτζάμ σάιτ, απλικέσιο, τι στο καλό είναι αυτό, που μας λύνει (χωρίς να του το ζητήσουμε) το μυστήριο της ζωής: που κάθισε μόλις η κάθε καρακαηδόνα ή ο κάθε κάγκουρας. Μπράβο παιδιά που βρήκατε τραπέζι (ή πάγκο), να περάσετε καλά. εμένα γιατί πρέπει να μου το πείτε;; Δε με νοιάζει ρε παιδί μου, πως το λένε. Γράψτε μου αν έχετε τόση καούρα πια τι φάγατε/ήπιατε να παίρνουμε ιδέες. Όχι ΠΟΥ φάγατε ή ήπιατε, ή μάλλον τρώτε και πίνετε αυτή τη στιγμή. Επίσης σου έχω ένα μυστικό φίλε/η: Όση ώρα εσύ φορσκουερίζεις, ο άλλος/η σου έχει φάει όλη τη σαλάτα. Δεν το είχες σκεφτεί αυτό ποτέ, έτσι;


4) Δε μ' αρέσουν τα λάτιν τραγούδια και οι αντίστοιχοι χοροί.. Δε θα βάλω ΠΟΤΕ στο μαγαζί, δε θα βάλω ποτέ στο σπίτι μου, δε θα τα χορέψω ποτέ, νομίζω ότι είναι μουσική που επέβαλαν πράκτορες της CIA στην πολύπαθη Νότια Αμερική γιατί φοβόντουσαν ότι από εκεί θα ξεσπάσει η παγκόσμια επανάσταση. Και τα έχουν καταφέρει μια χαρά, δε βρίσκεις, αναγνώστη; 



5) Δε μ' αρέσουν οι μεταμοντέρνες θεατρικές παραστάσεις. Θυμάμαι μια φορά που πήγα κάπου από φιλική υποχρέωση, μόνος μου δε θα πήγαινα ούτε δεμένος, κουφός και τυφλός. Γιατί ακόμα κι έτσι, θα ΜΥΡΙΖΑ την απόγνωση των υπολοίπων θεατών. Θα ψηλαφούσα τα νεκρά εγκεφαλικά τους κύτταρα που έτρεχαν στους διαδρόμους, ελεύθερα πια από τα αντίστοιχα κρανία, αλλά νεκρά όπως και να έχει. Θα ανατρίχιαζα από τη συλλογική βαρεμάρα που πλανιόταν σαν σύννεφο στην αίθουσα. Το μόνο χειρότερο θέαμα από αυτό είναι τα έργα που έχουν γράψει ΜΟΝΕΣ τους οι ομάδες που τα παρουσιάζουν, αναγνώστη. Ε λοιπόν, αυτό που πήγα να δω συνδύαζε και τις 2 αυτές παραμέτρους. Ήταν οι δύο πιο δύσκολες ώρες της ζωής μου, αλλά τα κατάφερα να μη με πιάσει σπαστικό γέλιο. Απλά μετά κλείστηκα σπίτι μου και αρνήθηκα οποιαδήποτε επαφή με το ανθρώπινο είδος για μια εβδομάδα, σίγουρος πια ότι κάθε ελπίδα είναι μάταιη και ότι το φαινόμενο του θερμοκηπίου πρέπει να επιταχυνθεί για να τελειώνουμε μια ώρα αρχύτερα.


6) Δε μ' αρέσουν οι γκρινιάρηδες άνθρωποι. Oh, wait...


Υ.Γ. Στο Zazzium Bar αυτή την Πέμπτη θα έχει αφιέρωμα στα '90s...Happy times!


Θέλω να έρθετε και να 
χτυπηθείτε αλύπητα, χομπίστες

3 σχόλια:

  1. μόνη ένσταση το Lambada. μυρίζει δημοτικό ρε φίλε...! στα υπόλοιπα κ εγώ μαζί σου κ με το παραπάνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΣΧΟΛΙΙ.....ΕΥΤΥΧΏΣ ΠΟΥ ΓΡΆΦΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΆΖΩ ΚΙ ΕΓΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΠΝΙΑ......ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ.....ΈΠΡΕΠΕΝΑ ΚΆΤΣΕΙΣ ΜΈΣΑ ΣΉΜΕΡΑ,Σ ΑΓΑΠΏ. Φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εσύ που πάτησες "βλακεία", σε συγχωρώ γιατί εσύ ήσουν η έμπνευσή μου για να κράξω το foursquare! Συνέχισε να μας ενημερώνεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή