Θέλω να τρέξω σε αγορές και σε παζάρια




Εδώ και δύο χρόνια ο Καμίνης έχει κάνει κάτι που άλλαξε ριζικά τη ζωή των Αθηναίων, γιατί ή είσαι δημαρχάρα ή δεν είσαι (καλά, ΔΕΝ είναι, τα έχουμε πει αναγνώστη αυτά στο ποιο Γκάζι ρε και στο Νεύρα (κι αισιοδοξία), μη χαζεύεις, συγκεντρώσου σε παρακαλώ). Έχει μεταφέρει το παζάρι βιβλίου από την πλατεία Κλαυθμώνος στην πλατεία Κοτζιά, επιτυγχάνοντας με αυτή τη μεγαλοφυή κίνηση την μετακίνηση των αστέγων και των τοξικομανών από την πλατεία Κοτζιά στην πλατεία Κλαυθμώνος, για όσο διαρκεί το παζάρι τουλάχιστον. Έκανα το λάθος να πάω, αναγνώστη, με λεφτά στην τσέπη μου - λεφτά που όταν έφυγα είχαν καταλήξει στο ταμείο του παζαριού γιατί κι εγώ σαν παιδί αγόρασα...13 βιβλία (όχι για διαφήμιση του μπλογκ, τυχαίος αριθμός). Θέλω πραγματικά να μοιραστώ μαζί σου τις επιλογές μου γιατί νομίζω ότι - μερικές τουλάχιστον - οφείλονται σε μια ζαλάδα που προκλήθηκε από τον κόσμο, την υπερπροσφορά τίτλων, ή από όλα αυτά μαζί:

1) "Ωραίος και σέξι" του Γούντυ Άλεν. Θεατρικό έργο (που έχει γυριστεί και ταινία με τίτλο "Play it again Sam"), είναι Γούντυ, έχω παίξει τον Ηπατίτη, έναν αρχαίο έλληνα συγγραφέα στο θεατρικό του "Ο Θεός", τον αγαπώ γενικότερα, καλά μέχρι εδώ.

2) "Ιστορία των Ρωμαίων" του Ίντρο Μοντανέλλι. Ιταλός δημοσιογράφος (και όχι ιστορικός) που γράφει ιστορία κάπως σαν τον Τσιφόρο, εντάξει, τους διαβάσαμε τους Χομπσμπάουμ και τους Κορδάτους και όλους αυτούς τους μαρξιστές, ας χαλαρώσουμε και λίγο...(Παράδειγμα ιταλικού χιούμορ: "Το πρώτο ηλιακό ρολόι ήταν ελληνικής κατασκευής, ήρθε από την Κατάνη το 263 και εγκαταστάθηκε στην Αγορά. Αλλά, καθώς η Κατάνη είναι τρεις μοίρες ανατολικότερα της Ρώμης, η ώρα δεν ήταν σωστή και οι Ρωμαίοι, θυμωμένοι, χρειάστηκαν έναν αιώνα μέχρις ότου κατορθώσουν να διορθώσουν αυτή τη σατανική επινόηση"...)

3) "Η Δίκη των Ναϊτών Ιπποτών" του Malcolm Barber. Εδώ μάλλον ήταν η πρώτη θολούρα, αλλά ευτυχώς από όσο έχω διαβάσει ο τύπος τιμά τον τίτλο του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Ρηντινγκ και αναφέρεται σε δικαστικά έγγραφα της εποχής, χωρίς Ιερά Δισκοπότηρα, Μαρίες που πάνε στη Γαλλία και γίνονται Αμελί και άλλες Ντανμπραουνιές...

4) "Η Βαλκανική πόλη, 15ος-19ος αιώνας, τόμος Α' " του Νικολάϊ Τοντόροφ. Σοβαρεύτηκα λίγο και είπα να πάρω κάτι σχετικό με το μεταπτυχιακό μου, γραμμένο το 1986 (την πρώτη χρονιά που ακούστηκε ο Χρίστο ο Στόιτσκοφ για την Πανάθα) από τον Βούλγαρο σύντροφο. Δεν το έχω αρχίσει ακόμα, θα σου πω στο μέλλον.

5)  "Η Βαλκανική πόλη, 15ος-19ος αιώνας, τόμος Β' ". Ε τι, μισές δουλειές θα κάνουμε;

6) "Η τεχνική της ερμηνείας των ονείρων", Σίγκμουντ (ή Σιγισμούνδος όπως τον έλεγαν οι παλιοί που ξέρανε 5 πράγματα παραπάνω από μετάφραση ονομάτων) Φρόϋντ. Δε θα επεκταθώ, ένας γιατρός στη Βιέννη στις αρχές του προηγούμενου αιώνα που απέδιδε τα πάντα στην επιθυμία μας να κοιμηθούμε με τη μητέρα μας ή κάτι τέτοιο. Το πήρα γιατί παρέλειψα να αγοράσω "Ονειροκρίτη 2014".

7) "Μεταρρύθμιση ή Επανάσταση", Ρόζα Λούξεμπουργκ. Έμαθα ότι το άρχισε και ο Τσίπρας πρόσφατα, αλλά επειδή είχε να πάει στη Βουλή να παίξει με τα άλλα παιδάκια, σταμάτησε στην πρώτη λέξη και νομίζει ότι το διάβασε - και το κατάλαβε κιόλας! Ο Λαφαζάνης κουνάει το κεφάλι συγκαταβατικά έκτοτε, ομοιάζοντας πλέον με αυτά τα πλαστικά σκυλάκια που βάζουν κάποιοι στα αυτοκίνητά τους μόνο και μόνο για να σε εκνευρίζουν.





Μιας και φτάσαμε στη μέση, δράττομαι της ευκαιρίας για 
ένα (καθόλου άσχετο, βλέπε το Υ.Γ. 1) μουσικό διάλειμμα

8) "Ο Αρκαδικός Κλείτωρ, Ιστορική αναδρομή", Ιωάννης Λάμπρου. Εδώ η ζαλάδα ξαναχτύπησε, αν κρίνω από το ότι ο συγγραφέας ονομάζεται "Ιωάννης" (μετά το Μελισσανίδη ΚΑΝΕΙΣ δε δικαιούται να φέρει αυτό το τιμημένο όνομα), το βιβλίο έχει ψιλές, δασείες και δεν συμμαζεύεται, κι εγώ μια παγερή αδιαφορία (προς το παρόν τουλάχιστον) να μάθω για το πως ήταν η Κλειτορία (ΧΩΡΙΣ δ, αναγνώστη, σοβαρέψου) 2.500 χρόνια πριν. Θα δείξει στο μέλλον.

9) "Το Λευκό Όρος", Χόρχε Σεμπρούν. Ίσως αποδειχτεί η καλύτερη αγορά μου, αν σκεφτείς, αναγνώστη, ότι το "Η επιστροφή του Νετσάγιεφ" του ιδίου μου άρεσε πολύ...

10) "Το κρυμμένο πρόσωπο της επανάστασης, Μία ερωτογραφία της Κ.Ν.Ε.", Γιάννης Ν. Γαλανός. Εδώ θα ζητήσω την κατανόησή σου, αναγνώστη. Αυτό το αριστούργημα συγκεντρώνει μεγάλες πιθανότητες να αποτελεί μια τρολιά 176 σελίδων, από την αρχή μέχρι το τέλος δηλαδή. Αλλά με τέτοιο υπότιτλο, ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΑΡΩ;;

11) "Μανδαίοι, ο λαός της τέταρτης θρησκείας", Νικόλας Βερνίκος. Αγνώστων Λοιπών Στοιχείων Τυπωμένο Αντικείμενο. Τουλάχιστον ο συγγραφέας είναι καθηγητής Ανθρώπινης Οικολογίας στη Μυτιλήνη και όχι κάποιος ψηφοφόρος του Καμμένου (μάλλον έτσι;)

12) "Το ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας", Μαρκ Τουέην. Απολαυστικό διήγημα του αμερικάνου πεζογράφου, το οποίο έχω διαβάσει παλαιότερα στη συλλογή χιουμοριστικών διηγημάτων "Ο Κλεμμένος Άσπρος Ελέφαντας" (που τώρα πια για μένα είναι κλεμμένος "Κλεμμένος Άσπρος Ελέφαντας", ακούς Ν.;;;), και στο συστήνω ανεπιφύλακτα, αναγνώστη. Το έκανα δώρο κάπου.

13) "Οι κατά μόνας ηδονές, Πολιτισμική ιστορία του Αυνανισμού", Thomas W. Laquer. Έχω διαβάσει καλές κριτικές για αυτό, αλλά ομολογώ ότι το αγόρασα με την κρυφή ελπίδα να είναι μαλακία. Σκέψου τις ειρωνικές συνυποδηλώσεις. 

Υ.Γ.1 Ξέρω ότι σε κούρασα λίγο λατρεμένε αναγνώστη αλλά θα σε αποζημιώσω την Πέμπτη 23/1 στο Ζάζιουμ, Ιπποκράτους και Διδότου, όπου θα κάνω αφιέρωμα στα 80ς. Ξεσκόνισε τις βάτες σου κι έλα, δικέ μου.

Υ.Γ.2 Να πάτε να δείτε το Περιμένοντας τον Γκοντό στο θέατρο της Ημέρας γιατί είναι εξαιρετικό!! Α ρε Π., 14 χρόνια μετά κι ακόμα είσαι ο καλύτερος "ερασιτέχνης" ηθοποιός που έχω δει...

Υ.Γ.3 Το καλύτερο δώρο για τη γιορτή μου (μπορεί να άργησε, αλλά το καλό πράγμα αργεί να γίνει...). 



Ναι, αναγνώστη, το μεσαίο κουμπάκι κάτω από κάθε ανάρτηση που 
θυμούνται να το πατήσουν λίγοι από τους χιλιάδες που το πιστεύουν 

2 σχόλια: