41 χρόνια ΠΑΣΟΚ (ρε μούτρα)




3 Σεπτέμβρη 1974: Ιδρυθήκαμε! Το μέλλον της Ελλάδας είναι εξασφαλισμένο.

1977: Αποχαιρετήσαμε με πόνο ψυχής κάποιους τροτσκιστές συντρόφους. Διαλέξανε άλλο δρόμο προς τον σοσιαλισμό, δεν έγινε τίποτα, θα βρεθούμε στα σοβιέτ ξανά!

Οκτώβρης 1981: Κερδίσαμε! Η Αλλαγή είναι εδώ - ποτέ ξανά πρωτάθλημα στη Δεξιά. Χρονοντούλαπο της Ιστορίας που λέει και ο Μεγάλος.

1984: Μόνο εγώ δεν έχω διοριστεί κάπου από την τοπική μου αλλά μπορεί να φταίει ότι έχω βγάλει δημοτικό. Θα περιμένω.

1985: Δεύτερη τετραετία στο κυριλέ γατάκια.

1988: Ξενυχτάω και ανάβω κεράκια περιμένοντας νέα από το Λονδίνο.

1989: Το μίσος του ΚΚΕ και της Δεξιάς για τον Μεγάλο είναι τόσο που συνεργάστηκαν. Απίστευτο!

1993: We are back bitches!!!!

1996: Θλίψη απέραντη για το χαμό του Μεγάλου. Αυτός ο Σημίτης δε μου γεμίζει το μάτι, θα δούμε.

1999: Έχασα τα πάντα στο Χρηματιστήριο. Διορίστηκα φύλακας στο υπουργείο όμως.

2000: Με γκολ στις καθυστερήσεις γατάκια!!!

2004: Ισχυρή Ελλάδα, Ολυμπιάδα, αχάριστοι ψηφοφόροι.

2007: Μα καλά ΠΟΣΗ αχαριστία;;

2009: Νέα εποχή για τον τόπο! Ο Γιώργος είναι ο πιο έξυπνος άνθρωπος που ξέρω. Μια φορά ξεμπέρδεψε τα κλειδιά από το μπρελόκ μου μέσα σε 35 λεπτά μόνο!!

2011: Για το καλό της χώρας βάλαμε 4-5 χρονοντουλαπιασμένους δεξιούς υπουργούς αλλά εμείς κυβερνάμε ακόμα, είμαι σίγουρος.

Μάης 2012: ΡΕ ΞΕΚΟΛΛΑΤΕ ΛΙΓΟ, 13%;;;

Ιούνης 2012: Ξεκολλήσατε, οκ. Πέσαμε κι άλλο. Ούτε να το γράψω δεν μπορώ.

Γενάρης 2015: Ρε σεις, σοβαρά τώρα. Τόσο έπαιρνε το ΚΚΕ εσωτερικού κάποτε. Δεν είναι νούμερα αυτά.

Σεπτέμβρης 2015: Κατεβαίνουμε; Αλήθεια; Ποιον μαζέψαμε; Τη μισή ΔΗΜΑΡ; Πως κι έτσι, τα ΜΛ δεν μας ήθελαν μαζί τους; Ρεαλιστικός στόχος: Να περάσουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.



Τα έλεγε ο μακαρίτης ο Μπουλάς 
αλλά ποιος τον ακούει πια;

Υ.Γ. Αναγνώστη, από το 1981 το ΠΑΣΟΚ κυβερνάει αδιαλείπτως, μην ξεχνιέσαι. Ο μόνος τρόπος να σταματήσει να κυβερνάει είναι - ίσως, δεν είναι σίγουρο ότι φτάνει - να μην μπει στη Βουλή. Μπορείς, εγώ σε πιστεύω...

2 σχόλια:

  1. Υπάρχει φωτογραφία μου δημοσιευμένη σε εφημερίδα της εποχής όπου εγώ, μωρό, ανεβασμένη στους ώμους του πατέρα μου ανεμίζω τη σημαία με τον ήλιο τον πράσινο. Υπάρχει ανάμνηση, με τη μάνα μου να με σέρνει απ' το χέρι και να τρέχουμε πίσω από την αυτοκινητοπομπή στη Βασιλίσσης Σοφίας, τη μέρα που ο Μεγάλος επέστρεφε από το Χέρφιλντ. Για ν' αγγίξουμε το ιερό σασί, ν' αγιαστούμε..Είμαστε όλοι πασοκ γιατί μεγαλωσαμε όλοι με το πασοκ και θέλω να έρθει κάποτε μια αυθεντία ψυχολόγος - ψυχαναλητής και να μου πει για τις επιπτώσεις στο υποσυνείδητο..τουλάχιστον θα καμαρώνω ότι είμαι κι εγώ μέρος της Ιστορίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή