"Κι όμως είμαι ακόμα εδώ" και τέτοια




"Πάει, το έκλεισε το μαγαζί", "Ήθελε να φτάσει 40.000 views,  έτσι, για να αποδείξει σε διάφορα γατάκια ότι ΜΠΟΡΕΙ, και να το παρατήσει μετά", "δεν υπήρχε ποτέ μπλογκ, όλο αυτό ήταν ένα τεράστιο κοινωνικό πείραμα με ενδιαφέρουσες προεκτάσεις", "βαρέθηκε", "ξέμεινε από θεματολογία", "δεν έχει πια έμπνευση", και άλλα τέτοια ωραία και χαριτωμένα ψιθυρίζονται στους διαδρόμους του ελληνικού ίντερνετ, για την απουσία αναρτήσεων στο καλύτερο μπλογκ αυτής της χώρας.

Ε όχι, αναγνώστη! Απλώς ο Ιούνιος ήταν περίεργος μήνας (βασικά από το 2006 δεν υπάρχει σαν ανεξάρτητος μήνας αλλά σαν Μαιούνης, από το ομώνυμο φοιτητικό κίνημα, το δεύτερο μισό του Μάιουνη ήταν περίεργο λοιπόν). Αλλά είμαι ακόμα εδώ, κι αυτό το καλοκαίρι, λιωμένο παγωτό, κολλάει στο χέρι και τα λοιπά, και πραγματικά, αναγνώστη, θυμάσαι εκείνη την περίοδο στα μέσα της δεκαετίας του '90 που τα επαρχιακά κλαμπίδια χρησιμοποιούσαν το συγκεκριμένο άσμα των δύσμοιρων Ξύλινων Σπαθιών σαν "γέφυρα" από τα "ξένα" (τρέντυ μπιτάκια) στα "ελληνικά" (σκυλάδικα); Ταλαίπωρε Παυλίδη, τι σου έμελλε να πάθεις, δεν απορώ που όλα τα τραγούδια που έβγαλες μετά με τους B-Movies ήταν πιο αργά και από το replay, στη θέση σου ούτε εγώ θα διακινδύνευα να ρίξω νερό στο μύλο της αντίδρασης (που έλεγε και ο αείμνηστος Φλωράκης) γράφοντας ένα γρήγορο κομμάτι που μπορεί να είχε τη μοίρα του Λιωμένου του Παγωτού.



Για δοκίμασε να χρησιμοποιήσεις ΑΥΤΟ για "γέφυρα",
εξυπνάκια dj του επαρχιακού κλαμπιδιού. Δύσκολο έτσι;


Τέτοιο καιρό πέρσι, αναγνώστη, σου έγραφα για τις συναυλίες Χαρούλη και Μάλαμα και Θανάση που πήγα, και πως έχασα τους Gang of Four (φέτος το ξαναέκανα με τους Editors). Δε σου είπα βέβαια για το απόλυτο χάιλαιτ αυτών των συναυλιών, το οποίο έλαβε χώρα ΜΕΤΑ την περσινή συναυλία του Μάλαμα στο Βράχων, και το οποίο συνοψίζεται στη φράση: "Η -εντελώς αδικαιολόγητη και αψυχολόγητη- αρπαγή του Iron Throne από τρέντυ μπαράκι στη Ναυαρίνου" Ναι, αναγνώστη, τζάμπα σκοτώνονται στο Westeros, ο Iron Throne βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη βεράντα του φίλου μου του Ν. , γιατί του τον χάρισα μεγαλόψυχα. Θα στην πω κάποτε αυτή την ιστορία (της αρπαγής, όχι της μετέπειτα δωρεάς), όταν νιώσω έτοιμος ψυχολογικά. Έτσι και φέτος, αν και ανέβηκα στο Βράχων τρεις φορές, δε θέλω να σου μιλήσω για τις συναυλίες αυτές καθεαυτές (αν και από όσο θυμάμαι καλές ήταν), αλλά για τον ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΦΑΝ ΤΟΥ ΜΑΛΑΜΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ. Ιδού:


Πριν με κατηγορήσεις για ομοφοβία αναγνώστη, μάθε ότι
κατά 99% είναι straight ο άνθρωπος. Απλά λίγο εκκεντρικός


Μετά από αυτή τη φώτο είναι ιεροσυλία να συνεχίσω την ανάρτηση. Σε επόμενη θα επεκταθώ στον συναυλιακό μου Ιούνη. Σε αφήνω με ένα βίντεο που τράβηξα στον Χαρούλη (δες κι άλλα στο κανάλι μου στο ΓιουΤουμπ):



Η κάμερα κουνιέται επίτηδες, για να σε κάνω
να νιώσεις ότι βρίσκεσαι ΕΚΕΙ, αναγνώστη.

Υ.Γ.1 Αφιερώνεται στο σύντροφο και φανατικό αναγνώστη Σ., που με στήριξε σε μια δύσκολη στιγμή και μου έδωσε δύναμη να συνεχίσω να επιτελώ το θεάρεστο έργο μου, αν και δεν γνωριζόμαστε προσωπικά. Ευχαριστώ!
Υ.Γ.2 Το ξέρω ότι έχουν πιάσει ζέστες και τα σκ πας για μπάνια αναγνώστη. Επειδή σε νοιάζομαι, αυτή την εβδομάδα δε θα βάλω μουσική Σάββατο αλλά Παρασκευή, στην Πινέζα (Σολωμού και Μπόταση). Ψήσου, θα βάλω και Editors σαν ένα σιωπηλό συγγνώμη που δεν πήγα στο Eject.


Γλυκό κομμάτι, αν μη τι άλλο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου