My own private Πολυτεχνείο




Κάθε χρόνο είναι μεγαλύτερη από την προηγούμενη χρονιά. Κι αν δεν είναι φταίει η βροχή, η "μέρα που έπεσε φέτος", το "μούδιασμα του κόσμου από τα νέα μέτρα" (πάντα υπάρχουν νέα μέτρα αναγνώστη, σαράντα χρόνια τώρα), ο "φόβος για επεισόδια" (τα οποία είναι τελικά πολύ σπανιότερα αναλογικά σε σχέση με όλες τις άλλες πορείες της χρονιάς), ο ανάδρομος Ερμής, κάτι τέλος πάντων. Αλλά κάθε χρόνο στην προσυγκέντρωση όλοι είναι σίγουροι ότι ΑΥΤΗ είναι η μεγαλύτερη πορεία όλων των εποχών, ότι "ένα, δύο, τρία, εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία", ότι "το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη ταξική". Κι έχουν δίκιο, αναγνώστη (αν εξαιρέσεις το πρώτο συμπέρασμα). Αλλά εγώ δε θα σου μιλήσω για αυτά, υποθέτω ότι τα ξέρεις, εκτός αν είσαι καμένος χρυσαυγίτης ή ο Άδωνης και θεωρείς ότι δεν υπήρχανε νεκροί στο Πολυτεχνείο κι ότι όλα είναι ένα τεράστιο ψέμα, οπότε θα περιμένω να σταματήσεις να διαβάζεις και να βγεις από το blog για να συνεχίσω. Εντάξει; Πάμε λοιπόν.


Παίρνοντας σαν δεδομένο ότι γνωρίζουμε τα ιστορικά γεγονότα και συμφωνούμε πάνω στο τι ήταν η τριήμερη εξέγερση του Νοέμβρη (ψιτ, τζημερικοί, σας βλέπω, αποχωρήστε κι εσείς μην έχουμε άλλα), θέλω να εστιάσω στον τριήμερο εορτασμό και στην πορεία, πάντα μέσα από το παραμορφωτικό πρίσμα του εαυτού μου, αναγνώστη. Με τα καλά του και τα κακά του (όχι του εαυτού μου, του τριημέρου). Από τη γελοιότητα με τους "χώρους" για τους οποίους υπήρχε τόσος κλαυθμός και οδυρμός ενώ κάθε χρόνο παρέμεναν οι ίδιοι με μικρές μετατροπές, μέχρι τη λάμψη στα μάτια των εκάστοτε πρωτοετών που βίωναν για πρώτη φορά στη φοιτητική τους ζωή την εμπειρία μιας τόσο συλλογικής διαδικασίας. Από την ευγενική άρνηση να κατατεθούν στεφάνια από Πασοκονεοδημοκράτες (βρε τι έπαθε το 80% του ελληνικού λαού, που τώρα είναι 25% βέβαια) μέχρι τα περιστατικά και τις φράσεις που έμειναν παροιμιώδη (όπως το "πίσω από τα παιδιά"), ή το επικό βίντεο των ΕΑΑΚ που προβάλλεται ακόμα και σήμερα στο ΜΑΧ (με χειροκρότημα σε καίρια σημεία, όπως στον Άρη, στον Τεμπονέρα και σε ένα ντου του 1987 που παίρνει παραμάζωμα κάτι δύσμοιρους καπελάκηδες μπάτσους).



Μετά έχει και ΜΑΤ από πίσω αλλά
δε μας νοιάζει το μετά



Και ανήμερα στις 17 η πορεία, δεκαπέντε χρόνια τώρα, κι όχι δεκαέξι που είμαι στην Αθήνα γιατί μια χρονιά ήμουν φαντάρος στα Χανιά και ναι μεν είχα κανονίσει να είμαι έξω, η πορεία ήταν απογευματινή όμως κι εγώ για να συνέλθω από το πολιτισμικό σοκ έπινα κρασιά στο Ταμάμ από το μεσημέρι με αποτέλεσμα να κοιμάμαι την ώρα της διεξαγωγής της, αμαρτία εξομολογημένη αμαρτία ουκ έστι. Και σταμάτημα λίγο μετά το Χίλτον (για το πρώτο μπλοκ, των φοιτητών Πολυτεχνείου) "για να περιμένουμε τους υπόλοιπους", και "Πότε θα κάνει ξαστεριά" για να μην περιμένουμε έτσι άπραγοι, και "κάτσε να δούμε το ξύλο στους Πασόκους - όχι ρε συ, πάμε σπίτι να το δούμε από την τηλεόραση, δεν έχω όρεξη για χημικά σήμερα", και 20-30 άτομα σπίτι μου (έμενα Αμπελόκηπους αναγνώστη) να πίνουμε κονιάκ και να βλέπουμε τη "Γλυκιά Συμμορία", δε θυμάμαι πως ξεκίνησε αυτή η παράδοση, μια χαρά ο Νικολαΐδης, αλλά πολύ μηδενιστής για τη μέρα, αλλά αφού ξεκίνησε ξεκίνησε, άπαξ κι ερχόσουν σπίτι μου θα έπινες κονιάκ και θα έβλεπες Σπυριδάκη να πρωταγωνιστεί σε ταινία για ενηλίκους, πάει και τελείωσε.

Και τα τελευταία χρόνια, βλέπεις γνωστά πρόσωπα από τα παλιά και νιώθεις λιγότερο μόνος, λιγότερο άνεργος και λιγότερο απαισιόδοξος. Έστω για μια μέρα. Ραντεβού εκεί, αναγνώστη.

Υ.Γ.1 Αν έρθεις στο Zazzium Bar αυτή την Τετάρτη ΔΕ θα βάλω αντάρτικα, όπως την προηγούμενη. Εκτός αν έρθεις και μου το ζητήσεις. Το σύνθημα θα είναι "Σπόρος". Αλλά Hells Bells θα βάλω, έρθεις δεν έρθεις να μου το ζητήσεις.



Ετσι, γιατί με αυτό μπαίνει η Pauli στα
εντός έδρας παιχνίδια στο Millerntor


Υ.Γ.2 Ευχαριστώ τον AxelK για τα καλά του λόγια, ανταποδίδω και συμφωνώ. Το blog του ΕΙΝΑΙ το δεύτερο καλύτερο της Ελλάδας μετά το Σπόρο...(αυτός το έγραψε, μπείτε και διαβάστε το, αλήθεια λέω!)

3 σχόλια:

  1. Ayto to, -Katse na doume to ksylo stous Pasokous - Oxi mwre pame na to doume apo tin TV, den exw oreksi gia dakrigona... poses fores paizei na to exoume pei oloi mas?!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θυμάμαι τη νεολαία Τσοβόλα με ένα τυπάκι που κοιτούσε αποχαυνωμένος τις φασαρίες. Υφάκι, γιατί μου είπανε να έρθω εγώ εδώ τώρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή