Ωδή στην Αττική



Πάρα πολύ ωραία είναι η Αθήνα με 53 βαθμούς υπό σκιά, δε σε καταλαβαίνω αναγνώστη που γκρινιάζεις. Τι το παραπάνω έχει η Ζαχάρω πχ πέρα από μια θάλασσα εκεί πέρα; Παραλίες έχει και η Αττική, στις οποίες μπορείς να απολαύσεις τη μοναξιά (του σχοινοβάτη καθώς ο διάδρομος που σου αφήνουν οι υπόλοιποι λουόμενοι για να περάσεις μέχρι να φτάσεις στη θάλασσα έχει το πλάτος σχοινιού. Λεπτού.). Στις παραλίες αυτές επίσης η πανίδα είναι πολύ πιο έντονη και πρωτευουσιάνικη από τις αντίστοιχες ξενέρωτες επαρχιακές: τα βακτηρίδια και κάθε λογής μικροοργανισμοί (όπως οι συρρικνωμένοι εγκέφαλοι των κλαρινογκόμενων και των σκυλούδων) έχουν την τιμητική τους. Τα μαγαζιά είναι trendy και γουάου και αξίζουν μέχρι τελευταίας δεκάρας τις λίγο τσιμπημένες τιμές τους (4,5 ευρώ ο καφές στο Πόρτο Ράφτη, τη Μασσαλία της Αττικής δηλαδή. Μόνο ο αντίστοιχος Ιζζό λείπει να γράψει την "Τριλογία του Πόρτο Ράφτη", με ήρωα ένα ντετέκτιβ που εξιχνιάζει φόνους κλαρινογκόμενων από μια μυστηριώδη serial killer με φονικό όπλο δεκάποντο τακούνι, και η οποία αφήνει καρφιτσωμένο στο αποτριχωμένο στήθος των θυμάτων σημειώματα με στίχους του Κιάμου, τύπου "χωρίς νερό μπορείς, χωρίς καρωτίδα όχι" ).


Ο Πάνος ο Κιάμος δεν ήταν τυχαία επιλογή καθώς εμφανίζεται στην προαναφερθείσα περιοχή, κάτι που από μόνο του αποτελεί μέγιστο δέλεαρ να την επισκεφτείς. Γι' αυτό σου λέω αναγνώστη, Αττική και πάλι Αττική. Που να τρέχεις τώρα όταν όλα αυτά τα μαγευτικά σημεία βρίσκονται μόλις 1,5 ώρα μακριά από το κέντρο; Ήταν πολύ σοφή η απόφασή μου να φύγω από τον επίγειο παράδεισο και να έρθω για λίγες μέρες στη στυλάτη και πανέμορφη πρωτεύουσα του νοτιότερου γερμανικού κρατιδίου με τις υπέροχες παραλίες της. Και φαντάσου, αναγνώστη, ότι όλα αυτά στα λέω χωρίς να έχω πάει καν εκεί, από μυστικό ανταποκριτή του blog τα μαθαίνω (χάρις στην αγάπη σου και τα κλικ σου αναγνώστη, έχει ανέβει το budget του blog και έχω προσλάβει εξωτερικούς συνεργάτες).

Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι οι τελευταίοι ηθικοί φραγμοί μου για να γίνω καλόγερος ήρθησαν χτες, με το που συνειδητοποίησα ότι δε θα μου λείψει τίποτα στο μοναστήρι: Μέχρι και μπάχαλα μπορείς να κάνεις αν θες.



Δεύτε λάβετε μολότωφ, εν Χριστώ αδελφοί,
η ώρα της κρίσεως σιμώνει, μπαγουδό


Υ.Γ. Πήγα στο Τηνιακό χτες μετά από 4 χρόνια και πέτυχα συνάθροιση πρώην σερβιτόρων (του Τηνιακού πρώην, όχι γενικά): Ήταν οριακά πιο πολλοί από τους πελάτες...Συγκίνηση...

2 σχόλια:

  1. ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΝΑ ΜΥΡΙΣΩ ΤΟ ΝΕΟ ΣΟΥ ΑΡΩΜΑ ΣΠΟΡΕ.......ΑΛΛΑ ΚΛΑΨ!!! ΤΙΠΟΤΑ...
    ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΓΙΑ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΝΑ ΜΑΡΤΥΡΗΣΩ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΣΟΥ ΠΟΥ ΕΠΙΝΕΣ ΚΑΦΕ ΧΘΕΣ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ....... ΕΚΤΟΣ ΕΑΝ ΖΗΤΗΘΕΙ ΤΑΠΕΙΝΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΒΛΕΨΙΑ(;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επειδή δε δέχομαι εκβιασμούς από ανώνυμους σχολιαστές, θα αποκαλύψω μόνος μου που έπινα καφέ χτες για να μη σε έχω και ανάγκη...Στο ΚΟΛΩΝΑΚΙ ήμουν, γιατί τέτοιος είμαι. 4.5 ευρώ ο καφές στο Κολωνάκι - ούτε Πόρτο Ράφτη να ήμασταν. Πες όμως και ότι δεν ήξερα που είναι η πλατεία από εκεί που καθόμασταν (δίπλα ήταν), ούτε και από που θα πάω στη Σκουφά για να γυρίσω σπίτι μου, τέτοιο βλαχάκι άσχετο ήμουν, 16 χρόνια στην Αθήνα.

      Διαγραφή