Αναγνώστη, δύσκολοι καιροί για χαζοχαρουμενιές. Ήθελα να γράψω δεύτερη σερί συναυλιακή ανάρτηση, για τον Λουκιανό την Κυριακή στις Αναιρέσεις (ο οποίος μοιάζει -τώρα πια- πολύ στο πρόσωπο με την Αρλέτα, όπως λέει και η φίλη μου η Ε.) που μας συγκίνησε και συγκινήθηκε, για το Σωκράτη χτες στο Βράχων που δεν είχε και πολλή όρεξη αλλά γίναμε χάλια παρόλα αυτά, να αναλύσω γιατί πρέπει ΠΑΝΤΑ να κάθεσαι μπροστά δεξιά στις συναυλίες, να χτυπήσω ανελέητα τη νέα μόδα των συγκροτημάτων swing, να πω κακίες για το ντεκολτέ στο πουκάμισο του Αλέξη του Τσίπρα που βγήκε ΜΟΛΙΣ στην ΕΡΤ (3:20 το βράδυ), κλπ. Αλλά δε μου βγαίνει. Έχω ξενερώσει με την ιστορία με την ΕΡΤ. Όχι που έβγαλε τον Τσίπρα αχάραγα και μας κόλασε, που την έκλεισαν έτσι φασιστικά. (Καλά, δε μπορώ να μη σχολιάσω ότι ο Πρόεδρος είπε μόλις τώρα ότι "ήρθα και νωρίτερα, αλλά δε θέλησα να πάρω το μικρόφωνο". Αν είσαι large τύπος...). Πες τα ρε Λουκι Λουκ.
εγώ μονάχα ένα πράγμα θα σου πω
μου φτάνει πως μεγάλωσα με σένα
μου φτάνει πως μεγάλωσα με σένα
Ο (ανεπίσημος) ύμνος του Χώρου
"Εσύ γτ δεν είσαι στην ΕΡΤ;" θα ρωτήσεις αναγνώστη και θα έχεις 1000 δίκια. Δεν είμαι γιατί είμαι κουρασμένος από τα ξενύχτια και το αλκοόλ και τις καταχρήσεις και έχω μια τεράστια μελανιά στον ώμο από την καρέκλα που δανείστηκα χτες από το κλειστό circus και την περιέφερα σαν λιτανεία στους δρόμους των Εξαρχείων (μεγάλη ιστορία, θα στην πω κάποια στιγμή). Αύριο όμως θα πάω. Θα τα πούμε εκεί, αναγνώστη, ναι; Σταματάω τώρα για να συγκεντρωθώ να ακούσω τη Δέσποινα την Κουτσούμπα.
Υ.Γ. Αύριο στο δακτύλιο Αθηνών κυκλοφορούν τα τανκς με ζυγό αριθμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου