Οι πρώτες 100 είναι δύσκολες.



100 αναρτήσεις.
51.392 views.
90 τραγούδια.
366 σχόλια.
24 "βλακεία", 269 "είσαι ο λόγος που έχω ίντερνετ", 14 "δε βαριέσαι, βρέχει έξω".
18 δημοσκοπήσεις - με 248 ψήφους (αν και κάποια στιγμή εξαφανίστηκαν όλες οι συμμετοχές και μετά επανεμφανίστηκαν λιγότερες από τις μισές, άρα είναι πολλές παραπάνω στην πραγματικότητα).
10 προτεινόμενοι συγγραφείς.
133 ετικέτες.



Τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει
Τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν
(36 χρονών ήταν ο Καβάφης όταν το έγραψε. Απλά λέω.)


99 πρωτότυπα κείμενα γραμμένα από τη μονοπρόσωπη συντακτική επιτροπή του μπλογκ.
1 φιλική συμμετοχή (με μόλις 143 views, ντροπή σου, αναγνώστη, φιλοξενούμενος άνθρωπος, τον πίκρανες).
Μία ανάρτηση με 1684 views και μία με 78.
775 μέρες.
10 χώρες προέλευσης αναγνωστών.
10 προγράμματα περιήγησης. με τον Internet Explorer στην τέταρτη θέση, με 3% (απίστευτο, όποιος χρησιμοποιεί ακόμα Explorer θα διαβάζει τώρα την πέμπτη ανάρτηση από τις 100, υπολογίζω).
12 μαγαζιά στα οποία έχω βάλει μουσική και το έχω αναφέρει στο μπλογκ.
5 κόμματα στην κυβέρνηση.
Τρόικα και Φορείς.
Μνημόνιο και σκισμένο Μνημόνιο (ξανακολλημένο βέβαια).


(Αλλά το βασικότερο είναι οι ώρες -που δυστυχώς επειδή γράφω γρήγορα, τρομάρα μου, είναι λίγες- που έκατσα στο πανίσχυρο και πανάκριβο λαπτοπ μου κι έγραψα αυτές τις 100 αναρτήσεις για να το απολαύσω εγώ πρώτος απ' όλους, αναγνώστη, και μετά εσύ, η γλυκιά προσμονή για το πως θα σου φανεί η καθεμία από αυτές, το αναπόφευκτο γέλιο για το "βλακεία" που άρχισε να πατιέται εμμονικά από κάποιο χρονικό σημείο και μετά -ξέρω ποιος/α είσαι, συγγνώμη για όλα, συνέχισε να το πατάς, όταν σταματήσεις θα μου λείψει- η ανυπομονησία για τα σχόλια εδώ ή στο facebook, η ευχάριστη έκπληξη  κάθε φορά που άκουσα τη φράση "έχω διαβάσει Σπόρο", η αγάπη μου για τα 100 πνευματικά μου παιδιά. Ευχαριστώ για την ιδέα Φ.)



So do you like where we're headed?
Does it make sense in your eyes?
...
There's no use to complain
Still you and no one else


Συγκινήθηκα, διάολε. 

Μη δίνεις σημασία.


Υ.Γ. Μπορείς να ψηφίσεις ανάμεσα σε 13 αγαπημένες μου αναρτήσεις ποια σου άρεσε πιο πολύ σε αυτό το λινκ, αναγνώστη.




Ματαιώσεις ΙΙ




Το να κάνεις την τέλεια αλλαγή όταν βάζεις μουσική σε μαγαζί είναι εξαίσιο. Μετά κοιτάς γύρω σου και βλέπεις ότι όλοι μιλάνε και κανείς δεν ακούει τη μουσική.
Το να χάνει ο Ολυμπιακός για 38 λεπτά από τους Ρώσους είναι θαυμάσιο. Μετά άρχισε ο Σπανούλης τα δικά του.
Το να γυμνάζεσαι δύο ώρες την ημέρα είναι θεσπέσιο. Έτσι μου έχουν πει τουλάχιστον αυτοί που το κάνουν.
Το να βλέπεις τον Αυτιά να σταματάει τον Βαρουφάκη στο δρόμο και να του παίρνει συνέντευξη είναι ξεκαρδιστικό. Μετά σκέφτεσαι ότι όπως το πάει ο ΣΥΡΙΖΑ στην επόμενη κυβέρνηση θα είναι υπουργός Οικονομικών ο Αυτιάς και μελαγχολείς.
Το να ανοίγει μαγαζί-κολλεκτίβα στη Βαλτετσίου, κάτω από το παλιό μου σπίτι, είναι ελπιδοφόρο. Το ότι έκλεισε βιβλιοπωλείο που ήταν στο σημείο ψυχοπλακωτικό.
Το να κάνει καλοκαιρινή ζέστη Μάη μήνα αρέσει σε πολλούς. Να πάνε στη Σαχάρα - ΦΕΡΤΕ ΜΑΣ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ.
Το να βελτιώνεται ο Παππάς είναι το μοναδικό φετινό κέρδος του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ. Μετά παθαίνει ρήξη χιαστού.
Το να περιμένεις πράγματα από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι χαριτωμένα αφελές. Το να βασίζεσαι πάνω του εγκληματικά ηλίθιο.
Το να βγάζουν νέα δισκάρα οι Prodigy είναι τέλειο. Όταν βάζεις βέβαια κομμάτι οι άμουσοι και άσχετοι πελάτες σου δεν παίρνουν χαμπάρι. (Δεν πειράζει, συνεχίστε να έρχεστε, θα μάθετε κάποτε).
Το να παντρευτείς την κόρη του Ψωμιάδη είναι κίνηση ματ Μπουρούσαρε. Μετά, "τελείωσε το φάρμακο κύριε Μάκη".
Το να είσαι χορτοφάγος είναι μια επιλογή. Το να μας το τρίβεις στη μούρη μια απόγνωση.
Το να κράζεις τον Βαρουφάκη είναι φουλ επαναστατικό. Όσο και το να πίνεις μπάφους στη Βαλτετσίου. Όχι.
Το να κατεβαίνουν στις φοιτητικές εκλογές ακόμα ΠΑΣΠίτες είναι αξιοπερίεργο. Το ότι εκτός από το ότι κατεβαίνουν, παίρνουν και ψήφους, τέλειο θέμα διδακτορικής διατριβής στην Ψυχολογία.
Το να γράφεις διπλωματική είναι πολύ επίπονο. Ειδικά όταν δεν έχεις αρχίσει καν.
Το να πίνεις δωρεάν στα μισά μαγαζιά των Εξαρχείων επειδή κάποια στιγμή δούλεψες εκεί είναι οικονομικό. Το συκώτι σου διαφωνεί έντονα.



 Το να ακούς αυτή την κομματάρα είναι χαλαρωτικό
Μετά από (μόλις) 9 λεπτά τελειώνει.


Το να μένει ο κολλητός σου φίλος απέναντι από το σπίτι σου και να βλέπεστε από τα μπαλκόνια σας είναι άψογο. Μετά μετακομίζει με το που συμπληρώνεται χρόνος.
Το να βάζεις μουσική σε μαγαζιά γίνεται μόνο αν έχεις πτυχίο Πολυτεχνείου. Για σερβιτόρα πρέπει να έχεις Δραματικής Σχολής ή Φιλολογίας. Παιδεία με διακρίσεις.
Το να νιώθεις χαρούμενος για κάτι είναι φανταστικό. Δεν κρατάει ποτέ για πολύ.
Το να έχεις ίντερνετ σου ανοίγει τους ορίζοντες. Δέκα λεπτά στο facebook σε κάνουν να χάσεις κάθε ελπίδα για την ανθρωπότητα.
Το να ήσουν στο Νεπάλ και να γλίτωσες από τον σεισμό είναι ανακουφιστικό. Αν είσαι στην Ελλάδα και μας λες ότι επιβίωσες του σεισμού, είσαι κρετίνος.
Το να ακούς κλαρίνο είναι οκ. Το να ακούς κλαρίνο ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ και για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να σε τρελάνει. Παραδείγματα: η Έφη Θώδη, η Ειρήνη Μερκούρη και ο φασιστονότης.
Το να είσαι ο Μπογδάνος είναι ένα δράμα. Το να είσαι ο Μπογδάνος και να έχεις εκπομπή είναι ιλαροτραγωδία.
Το να γράφεις την ενενηκοστή ένατη ανάρτηση σε κάτι που ξεκίνησε για πλάκα και κατέληξε μετά από δύο χρόνια να έχει 51.000+ views είναι αν μη τι άλλο ενδιαφέρον. Μετά συνειδητοποιείς ότι πρέπει να βρεις θέμα για την εκατοστή ανάρτηση.

Το να γκρινιάζεις δεν είναι σωστό. Αλλά και τι να κάνεις;


Υ.Γ.1: Τουλάχιστον τρία άτομα μου έχουν πει, αναγνώστη, ότι η αγαπημένη τους ανάρτηση είναι οι Ματαιώσεις, Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω γιατί, Ούτε εγώ ούτε ο Καψής.

Υ.Γ.2: Ζέστη θέλατε; Ε, πάρτε ζέστη - τουλάχιστον στο Off The Chain που θα βάλω μουσική την Τρίτη 19/5 έχει εκτός από κοκτέιλ, καμπάνα, άμεση εξυπηρέτηση ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟ. Έλα, αναγνώστη. 



Έλα και θα σε κάνω Βασίλισσα. Ή Βασιλιά.
Μεταφορικά πάντα, είμεθα δημοκράτες.


Άλφα στερητικό




Περίφημος μπλόγκερ (που κέρδισε φήμη κυρίως λόγω ρήξης λογοτεχνικής με τον Κωστή των έξι της οθόνης) συνέθεσε τις προηγούμενες ημέρες κείμενο που δημοσιεύτηκε στο μπλογκ του και στο ενημερωτικό μέσο στο οποίο δουλεύει, κείμενο στο οποίο εκλείπουν λέξεις συγκεκριμένης μορφής, λέξεις που δηλώνουν ενέργειες, κινήσεις, σκέψεις, εν ολίγοις λέξεις που επιδέχονται κλίσεων, π.χ.  "Ο Γιώργος ... τυρί", η λέξη που λείπει, λείπει συνεχώς στο εν λόγω κείμενο.

Όλο  το μυστήριο, περίεργο γεγονός τούτο, ξεκίνησε το σωτήριο έτος 1939, όποτε  ο κύριος Ernest Vincent Wright δημιούργησε βιβλίο ολόκληρο, πολλών χιλίων λέξεων, το οποίο δεν περιείχε το σύμβολο "e" οπουδήποτε εντός του συγκεκριμένου εύρους.  Ulipo τιτλοφορήθηκε το γκρουπ που τις λέξεις χρησιμοποίησε τοιουτοτρόπως, που επιτρέπει τη χρησιμοποίηση σε κείμενο ορισμένων μόνο, που κίνησε την προσοχή του οικείου μπλόγκερ, ο οποίος το επιχειρεί μόλις,



Το εν λόγω βιβλίο


Ουσίες ψυχοτρόπες  βοηθούν ίσως σε τολμηρές τέτοιες ενέργειες, η έλλειψη των οποίων δημιουργεί φρικτές δυσκολίες στη συνέχιση του συγκεκριμένου κειμένου. Επρόκειτο περί ενός (περιέργως επίπονου) τεστ, το οποίο τελειώνει εδώ, χωρίς την φήμη που θα επέφερε στον μπλόγκερ σε περίπτωση που συνέχιζε επί πολλές πολλές λέξεις.


Υ.Γ.1: Αναγνώστη (μπορώ επιτέλους να γράψω αυτή τη λέξη), η παραπάνω ανάρτηση δεν περιέχει το γράμμα "α", αποτελώντας μια άσκηση ύφους, ένα παιχνίδι, Μακριά από εμάς ο φορμαλισμός, δεν τον αγαπάμε, αναγνώστη, αλλά το συγκεκριμένο εγχείρημα ήταν απολαυστικό.

Υ.Γ.2: Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο εδώ

Υ.Γ.3: Η ανάρτηση του φίλου και συντρόφου Θωμά Τσαλαπάτη, στην οποία δεν υπάρχουν ρήματα, εδώ.
Θωμά συγγνώμη για την αναφορά στον Μπογδάνο αλλά το όνομά σου έχει πολλά Α. Πολλά.

Μάης: Ο μήνας των επετείων



Ο Μάης, αναγνώστη, έχει 31 μέρες, και η καθεμία έχει τη δική της σημασία. Αγαπάμε και τιμούμε την εργατική Πρωτομαγιά, ακόμα και φέτος, που οι υπουργοί της κυβέρνησης στην πορεία της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ήταν οριακά λιγότεροι από τους διαδηλωτές, αλλά δεν πρέπει να υποτιμούμε και τις υπόλοιπες μέρες του μήνα, καθεμία από τις οποίες κρύβει πίσω της μια ιστορία:

2/5: Γεννιέται η μετέπειτα Μις Αυστρία (1887)

5/5: Καταναλώνονται 45 μπουκάλια Johny Κόκκινο σε σκυλάδικο της Λάρισας, κάτι που συνιστά μέχρι και σήμερα ρεκόρ Θεσσαλίας (1995).

8/5: Ο Γιώργος Σπανός, παππούς του σημερινού προέδρου του Ατρομήτου, βγάζει γένια, διαψεύδοντας στην πράξη τη γνωστή παροιμία (1921)

9/5: Ο Μπογδάνος κόβεται στο μάθημα της Ιστορίας και χάνει το μαλλί του από το άγχος (1993).

12/5: Ο Μήτσος από την κατάληψη τρώει 2 δίπιτα από τον Κάβουρα, σπάζοντας την περίοδο που ήταν vegan, και η οποία κράτησε ακριβώς δύο μέρες (2003).

13/5: Το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης ανακαλύπτεται από Ιάπωνες (1983).

14/5: Ο Πέτρος Κωστόπουλος κυκλοφορεί μια σειρά αντρικών εσώρουχων με τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ από πίσω. Ξεπουλάνε σε τρεις ημέρες και δεν ξανακυκλοφορούν, μετά από παρέμβαση του Κίμωνα Κουλούρη (1996).

16/5: Ο Έρικ Κοκκινογένης οδηγεί μια ομάδα Βίκινγκς σε μια αποτυχημένη επίθεση στις νότιες ακτές της Αγγλίας. Οι Άγγλοι για να το γιορτάσουν χοροπηδούν με ελαφρά επιτόπια πηδηματάκια (906)

19/5: Το 8ο Δημοτικό Σχολείο μια επαρχιακής πόλης χάνει σε σχολικό αγώνα μπάσκετ -με χιτσκοκικό φινάλε- με σκορ 52-9 (1990).


True Story



23/5: Ο Μπογδάνος κόβεται στο μάθημα της Έκθεσης και δεν ψηλώνει άλλο από το άγχος (1994).

24/5: Σε μια κίνηση που επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις, ο αρχιδαπίτης στη συνέλευση Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ ισχυρίζεται ότι η ΔΑΠ πρέπει να μετατραπεί από αρχηγική παράταξη σε παράταξη αρχών. Του απαντάει ένας ΕΑΑΚίτης: "Στο Γκίνη κατουράτε, στο Τοσίτσα την πετάτε". Ο Σταύρος Τσιώλης τυγχάνει να είναι στην αίθουσα (1998).


Λογοκλοπή λέγεται Σταύρο, αλλά δεν πειράζει.


25/5: Ο Άγγλος ποδοσφαιριστής John Newman σημειώνει 4 αυτογκόλ σε αγώνα της ομάδας του. Μετά γράφει το Love me Again, απευθυνόμενος στους συμπαίκτες του. Αυτοί απαντούν με μια συγκινητική a capella εκτέλεση του Die, Die my Darling (2013).

29/5: Οι Φλαμανδοί καταλαμβάνουν ένα χωριό των Βαλόνων. Την ίδια μέρα, σε ένα ασήμαντο στρατιωτικό περιστατικό στην άλλη άκρη της Ευρώπης, ένας Βασιλιάς μαρμαρώνει (1453).

31/5: Ο Μπογδάνος κόβεται στη Γυμναστική και αποφασίζει να γίνει άσος στις κωλοτούμπες (1995).

Υ.Γ. Σου είχα υποσχεθεί, αναγνώστη, να ενημερώσω για το πως ήταν τα πρώτα ντιτζειλίκια στο Buy Or Die και στο Off the Chain. Σήμερα, μετά από τέσσερις φορές που έπαιξα στο ένα και δύο στο άλλο, έχω μόνο μια λέξη να πω: ΧΑΜΟΣ. Όσοι θέλετε να το διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι, σήμερα 2/5 παίζω στο Buy Or Die, στο πιο διάσημο διάφανο υπόγειο της πόλης, γωνία Θεμιστοκλέους με Πλατεία. Μετά τις 10...


Καινούργιοι Prodigy, αναγνώστη. 
Με κιθάρες. Επικό.