"τι θα κάνουμε απόψε;"

Περίμενες το δεύτερο μέρος του "Ευρωμπάσκετ '87" αναγνώστη; Θα περιμένεις κι άλλο. Δεν είμαι σε διάθεση να γράψω για εθνικούς θριάμβους, όσο κι αν τους αποδομώ με το σαρδόνιο, σαρκαστικό, σατυρικό (και διάφορα άλλα επίθετα από σα-) χιούμορ μου. Σήμερα θα ασχοληθώ με ένα φλέγον ζήτημα των ημερών, ειδικά τώρα που ανοίγει ο καιρός. Με τις άσκοπες και περιπετειώδεις νυχτερινές εξορμήσεις μέχρι πρωίας.

Πρέπει να ξεκινάνε από ένα σωστό τσιπουράδικο. Η καθιστή θέση του σώματος, σε συνδυασμό με μπύρα, ρακή, ρακόμελο (ή όλα μαζί) και κανένα μεζέ, συνοδευόμενη από εμβριθείς και βαθυστόχαστες αναλύσεις περί του απόλυτου τίποτα, προδιαθέτει για ακόμα μια επ (περίμενε το αναγνώστη)...ική βραδιά! (Χάνει στη μετάφραση ομολογουμένως). Επειδή το blog αυτό το διαβάζουν χιλιάδες μάτια, δε θέλω να κάνω γκρίζα διαφήμιση, οπότε δε θα αναφερθώ σε μαγαζιά. Ας πούμε ότι η Μπενάκη είναι μια καλή ιδέα - μεταξύ Βαλτετσίου και Μεταξά κατά προτίμηση. Σύνθεση παρέας: 10μελης ιδανικά, ποτέ ζευγαροφάση, δεν έχει νόημα. Ωράριο: 8-2. Συντελεστής βαρύτητας: 0,8.


Η συνέχεια δίνεται στο πρώτο μπαρ. Είναι το κρίσιμο σημείο της βραδιάς, αναγνώστη. Τυχόν λάθος επιλογή σε αυτό το κομμάτι θα σε κυνηγάει σαν Ερινύα για το υπόλοιπο της ζωής σου. (Το τέλος της οποίας έχεις κάπου εδώ αρχίσει να οριοθετείς στην ανατολή του ηλίου: "θα πεθάνουμε απόψε κλπ"). Το εν λόγω μαγαζί πρέπει να έχει κόσμο, αλλά όχι άπειρο, καλή μουσική -αν πετύχεις σετ του dj Sporos είσαι καλά-, φτηνές τιμές αλλά όχι μπόμπες ποτά. Δύσκολος συνδυασμός, το ξέρω, αλλά τι να κάνεις; Τι είναι εύκολο στη ρημάδα τη ζωή τελικά; Η μπάρα, ή έστω ένα πάσο, αποτελούν προαπαιτούμενα, το τραπέζι απαγορεύεται δια ροπάλου: τόση ώρα καθόσουν. Μια καλή ιδέα εδώ είναι ας πούμε ένας πεζόδρομος προς την Ακαδημίας (το μαγαζί, όχι ο πεζόδρομος, δε θέλω νεοχιπισμούς αναγνώστη) και η γωνία Σολωμού και Μπόταση, ή η άλλη γωνία, Ιπποκράτους και Διδότου. Σύνθεση παρέας: Φθίνουσα. Ωράριο: 2-5. Συντελεστής βαρύτητας: 0,15.

  Σε αυτό το σημείο της βραδιάς πρέπει να

μοιάζεις κάπως έτσι, αναγνώστη.

Και μόλις φτάσαμε στο κρισιμότερο σημείο της βραδιάς. Είναι 5 το πρωί, κοιτάς γύρω σου κι έχουν απομείνει οι δυνατοί, οι Αθάνατοι, οι ατρόμητοι, οι χρήσιμοι ηλίθιοι, με εσένα προεξάρχοντα. Κάποιος/α ΗΡΩΑΣ/ΙΔΑ πετάει τη θρυλική ατάκα: "δεν πάμε για ένα ποτάκι ακόμα;". Μην πεις ναι. Μην πεις ναι. Μην πεις...Λοιπόν, το που θα πάτε ποικίλλει. Από τα γνωστά αφτεράδικα των Εξαρχείων (έλα, δε θα σου δώσω και μασημένη τροφή αναγνώστη, γνωστά είναι), μέχρι και φυσιοδιφικές αναζητήσεις τύπου Στρέφη και Λυκαβηττού (πήγα στο Λυκαβηττό αναγνώστη ξημερώματα της εθνικής μας γιορτής, ήλιος ντάλα, εθνική ανάταση και προσωπική κατάπτωση, χρόνια είχα να το κάνω, κατάλαβα -όταν γύρισα σπίτι- γιατί είχα χρόνια να το κάνω, το νου σου γενικά μ'αυτά). Απλά, ΜΗΝ ΠΑΣ ΜΠΑΤΜΑΝ. ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ. Έχει πάντα υπερβολικά πολύ κόσμο. Η μάλλον πήγαινε, εγώ δε θα ξαναπάω. Ποτέ. Να μη σ'ενδιαφέρει γιατί. Αδιάκριτε αναγνώστη. Σύνθεση παρέας: Ένα τρίτο βότκα, ένα τρίτο...κάτσε, τι εννοείς "σύνθεση παρέας"; Ωράριο: 5-μας πήρε ο διάολος πάλι. Συντελεστής βαρύτητας: Ποια βαρύτητα, εγώ μπορώ να πετάξω, να, δες.

Από το προηγούμενο στάδιο ήδη, καλό είναι να δίνεις το κινητό 

σου σε κάποιον φίλο, αναγνώστη. Τη συσκευή εννοώ.

Επιστροφή στο σπίτι με τον ήλιο να σε λούζει. Walk of shame, που λέει και η λατρεμένη soon to be δικηγόρος Β. Άπειροι όρκοι ότι δε θα ξαναγίνει ποτέ κάτι τέτοιο. Μέχρι να ξανανυχτώσει, και να το κάνεις ξανά. "And dance, and drink, and screw, because there's nothing else to dooooo".

Και να σκεφτείς, αναγνώστη, ότι το αντάλλασσα όλο αυτό με μια ταινία στο σπίτι. Και το δεξί μου χέρι δώρο.    

Υ.Γ.1 Αφιερωμένο στο φίλο και σύντροφο Ν. που δεν αφήνει λεπτομέρειες όπως η δεκαπενθήμερη αϋπνία να χαλάσουν μια βραδιά. 

Υ.Γ. 2 (Update) Δεν υπάγεται στους αυστηρούς κανόνες περί (μη) διαφήμισης που έθεσα γιατί μόλις σήμερα (31/3/14) έμαθα ότι θα κλείσει οριστικά τον Μάιο. Αντίο λοιπόν Mo Better, αγαπημένε προορισμέ του δεύτερου (και του τρίτου συχνά) σταδίου...

Ιστορική φώτο, και γιατί την τράβηξα με τα χεράκια μου, και γιατί 

(κυρίως) δεν το είδα ποτέ πριν ή ποτέ μετά ΤΟΣΟ άδειο. Ιούνης 2013. 

Ευρωμπάσκετ '87 (Μέρος πρώτο)

Αναγνώστη, σέβομαι τη γνώμη σου. Γι' αυτό και θα υπακούσω τυφλά στην ετυμηγορία σου στο παράπλευρο γκάλοπ και θα σου μιλήσω για το Ευρωμπάσκετ '87 και όχι για χωρισμούς, διαζύγια, ερωτικές απογοητεύσεις, προδοσίες και καταθλίψεις, θέματα τα οποία κατέβηκαν στο στίβο της μάχης αρματωμένα με ελπίδες και όνειρα να έχουν την τιμή να ασχοληθεί το πληκτρολόγιό μου μαζί τους αλλά ηττήθηκαν καθαρά από τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φασούλα και τ'άλλα παιδιά.

Το τουρνουά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος καλαθοσφαίρισης 1987 (γνωστό και ως Ευρωμπάσκετ '87)  ήταν το 25ο από δαύτα και διοργανώθηκε από τη Fiba Europe. Έλαβε χώρα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας από τις 3 ως τις 14 Ιουνίου, συμμετείχαν 12 εθνικές ομάδες και τον τίτλο κατέκτησε η διοργανώτρια Ελλάδα. Η μασκότ της οργάνωσης ήταν ένας πελαργός με το όνομα Ολύμπιος.

(Σοβαρά τώρα, είναι αυτό όνομα για πελαργό; Τι σχέση έχουν οι πελαργοί με τα βουνά; Να ήταν αετός, γεράκι, κάτι πιο επιβλητικό να πω ναι βρε αδερφέ. Αλλά πελαργός με όνομα Ολύμπιος; Ο-ΛΥ-ΜΠ-ΙΟΣ; Really; Πασοκικός μεταδομισμός δεκαετίας '80 στα καλύτερά του...Επίσης ποτέ δεν κατάλαβα από που κι ως που φέρνουν οι πελαργοί τα παιδιά. Ποιος τα έχρισε μαίες τα πουλιά αυτά; Δε μου φαίνονται αρκετά έξυπνα για τη δουλειά. "Γεια σας, είμαι ο Ολύμπιος ο πελαργός και σας έφερα το μωρό σας" "Μα αυτό είναι κινεζάκι!" "Κι εσείς ρατσιστής, μου φαίνεται" "Ρε δεν πας να γίνεις μασκότ σε κανένα τουρνουά που θα κάνει το μπάσκετ δημοφιλέστερο άθλημα στην Ελλάδα και θα πλουτίσει τους παραγωγούς μπασκετών και διχτακίων και να μας αφήσεις ήσυχους λέω εγώ, που θα με πεις και ρατσιστή, που θα βρω ρύζι τέτοια ώρα να το ταΐσω το σκασμένο, έχει πλαντάξει στο κλάμα, , και γυναίκα, που ΄σαι, θέλω τις παντόφλες μου και διαζύγιο" "Εχμ, κύριε Κερατίδη, μπορεί να μπερδεύτηκα λίγο με τις παραδόσεις, δε φημιζόμαστε και για την εξυπνάδα μας εμείς οι πελαργοί" "..." )

Η εθνική ομάδα της Ελλάδας, φορώντας γελοιωδώς κοντά και στενά σορτσάκια (δεν το κάναμε για να κολάσουμε τους αντιπάλους, όλοι τέτοια φοράγανε τότε, απλά δεν έχει πλάκα να κράξω τους ξένους) νίκησε στον πρώτο γύρο την Ρουμανία, την Γιουγκοσλαβία και την Γαλλία και έχασε από τη Σοβιετική Ένωση και την Ισπανία του Χουάν του Αντόνιο του Σαν του Επιφάνιο. Παρόλα αυτά πέρασε στη δεύτερη φάση επειδή ήταν πολύ τσίλικη και μπάνικη ομάδα και οικοδέσποινα (κι επειδή είχε παραπάνω βαθμούς από την πέμπτη Γαλλία και την έκτη Ρουμανία και πέρναγαν οι πρώτοι 4).  

(Ο Χουάν ο Αντόνιο ο Σαν ο Επιφάνιο εκτός από μεγάλη παιχτούρα, είναι ενδιαφέρουσα προσωπικότητα και λόγω ενός προσωπικού πολύ δυσάρεστου συμβάντος. Δικού του προσωπικού, εννοώ. Ήταν παντρεμένος για χρόνια με την Μαρία Ντολόρες Σαν Θεοφάνεια η οποία τον παράτησε λίγο πριν την έναρξη του Ευρωμπάσκετ για να κλεφτεί με τον καλύτερο του φίλο και γείτονα και μακρινό ξάδερφο, τον Χοσέ. Δεν ξέρουμε τα υπόλοιπα ονόματα του Χοσέ, ούτε αν χώθηκε αυτός, όπως δηλοί το όνομά του ή η Μαρία Ντολόρες, το ρεζουμέ είναι ότι κλεφτήκανε και πάνε και ο πληγωμένος Χουάν Αντόνιο Σαν Επιφάνιο ήρθε αφιονισμένος στην Ελλάδα και ξέσπασε στους δύσμοιρους αντιπάλους, φορτώνοντας τα καλάθια τους με τριαντάρες σε κάθε ματς. Το σύστημα της διοργάνωσης ήταν επιεικές με την Ελλάδα και δεν τον ξαναπετύχαμε ποτέ, αλλιώς δε θα γραφόταν ποτέ αυτή η ανάρτηση, γιατί πολύ απλά θα μας είχε αποκλείσει. Μόνος του. Γιατί μπορούσε.)

Στους προημιτελικούς η Σοβιετική Ένωση κέρδισε την Τσεχοσλοβακία 110-91 (γιατί οι Τσεχοσλοβάκοι δεν είχαν καμία όρεξη να κερδίσουν αυτοί και να εισβάλουν μετά τα σοβιετικά τανκς όπως το '68), η Ισπανία του κερατά του Επιφάνιο 107-73 τη Δυτική Γερμανία (η Μέρκελ δεν ξεχνά όμως, ευρωπαϊκέ Νότε πιες τον λίγο τώρα να δεις τη γλύκα), η Γιουγκοσλαβία την Πολωνία 128-81 (γιατί η Fiba την προωθούσε απροκάλυπτα από τότε, κλείνοντας το μάτι στον μακαρίτη τον Τίτο και τους διαδόχους του, που είχαν προκαλέσει ρωγμές στο αρραγές μπετονένιο και υπέροχο σοσιαλιστικό στρατόπεδο με την επαμφοτερίζουσα στάση τους) και η Ελλάδα την Ιταλία 90-78 (γιατί οι Ιταλοί είχαν παίχτη ονόματι ΑΝΤΟΝΕΛΛΟ Ρίβα και τους έπιανε νευρικό γέλιο κάθε φορά που τον φώναζαν με το όνομά του. Επίσης είχαν στο ρόστερ τον Βάλτερ Μανίφικο, που κάθε άλλο παρά υπέροχος ήταν, τουλάχιστον εμφανισιακά).

Να έχεις τέτοια φάτσα (ο λευκός είναι έτσι;) και να σε λένε

"υπέροχο", ούτε ψύλλος στον κόρφο σου, πραγματικά

Σαν ένα πρώτο σχόλιο για τους προημιτελικούς θέλω να πω ότι από τις 8 χώρες που συμμετείχαν οι 4 δεν υπήρχαν σαν χώρες λίγα χρόνια μετά. Όχι "δεν υπήρχαν", τύπου ήταν απίστευτες, δεν υπήρχαν. Καπούτ. Οι 3 διαλύθηκαν στα εξ ων συνετέθησαν και η τέταρτη συμπεριέλαβε την Ανατολική Γερμανία κι έγινε πάλι Μια (ούτε Αγία ούτε Ρωμαϊκή αλλά σίγουρα) Γερμανική Αυτοκρατορία. Σαν ένα δεύτερο σχόλιο θέλω να πω ότι επειδή πήγε αργά και η ανάρτηση είναι αρκετά μεγάλη ήδη, θα συνεχίσω με ημιτελικούς, τελικούς, θριάμβους, τυρινίνες κλπ σε επόμενη ανάρτηση. 

Ποιος θεούλης επέλεξε καψουροτράγουδο για σήμα κατατεθέν της 

διοργάνωσης άραγε;;; Είπαμε πασόκικος μεταδομισμός των '80s...

Ματαιώσεις

Το να γράφεις διπλωματική είναι πολύ επίπονο. Ειδικά όταν δεν έχεις αρχίσει καν.
Το να σε απολύουν από τη δουλειά σου λόγω κρίσης είναι οδυνηρό. Ευτυχώς που δεν δουλεύω.
Το να είσαι ο καλύτερος dj στην πόλη σου δημιουργεί ευθύνες. Ούτε ψύλλος στον κόρφο του του τύπου, να είναι καλά το παλικάρι.
Το να έχεις τέλειο σώμα απαιτεί θυσίες. Και δε με λένε Αβραάμ ή Ιφιγένεια.
Το να στηρίζεις τους φίλους σου είναι απαραίτητο. Ευτυχώς που δε μου μιλάει άνθρωπος.
Το να μένεις μόνος σου σου δίνει μια αίσθηση ανεξαρτησίας. Το να βλέπεις τα πιάτα στο νεροχύτη στην παίρνει πίσω.
Το να νικάει η ομάδα σου 3-0 τον Ολυμπιακό σε χαροποιεί. Μετά κοιτάς τη βαθμολογία.
Το να βοηθάς στην οργάνωση πάρτυ σε ταράτσα κολλητού είναι αναζωογονητικό. Το ίδιο και το κρύο, για την επιδερμίδα σου. (Μέσα Μάρτη φτάσαμε, έλεος).
Το να γράφει ο Σταύρος κείμενα σε διασκεδάζει. Αλλά δεν το κάνει αρκετά συχνά.
Το να περιμένεις να δεις συνέντευξη Κοντοπίδη σε Μπογδάνο είναι μαγικό. Μετά ο πρώτος κατούρησε στο στούντιο του δεύτερου και στο χάλασε.
Το να είσαι άνεργος για λίγο παλεύεται. Αν κρατήσει 3,5 χρόνια πας για κοινοβουλευτική θητεία.
Το να σου λείπει κάποιος είναι (μαζοχιστικά) ωραίο. Το να μην του λείπεις εσύ σύνηθες.
Το να γράφεις σε blog είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας. Το να τα δημοσιεύεις μετά είναι αγένεια προς τον συνάνθρωπο.
Το να αγωνίζεσαι για κάτι είναι έντιμο. Το να κερδίζει συνέχεια ο ταξικός εχθρός βαρετό.
Το να ακούς την Ε. κάθε Δευτέρα 8-10 είναι εκπληκτικό. Μετά πάει 10:05.
Το να νιώθεις χαρούμενος για κάτι είναι φανταστικό. Δεν κρατάει ποτέ για πολύ.
Το να μην κάνεις λάθη είναι αδύνατο. Εκτός κι αν είσαι ο Πάπας (ή ο Πρετεντέρης).
Το να πιστεύεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει τα πράγματα επιτρέπεται. Το να βασίζεσαι σε αυτό όχι.
Το να έρχεται ο λογαριασμός της ΔΕΗ φουσκωμένος είναι ένα πράγμα. Το να είναι η κατανάλωση ρεύματος το 1/3 του λογαριασμού αυτού είναι ένα άλλο πράγμα.
Το να βάζει τους Χρυσαυγίτες φυλακή η ΝΔ (έστω κι αν το κάνει για τους δικούς της λόγους) είναι τέλειο. Το να μην πέφτουν τα ποσοστά τους στις δημοσκοπήσεις είναι τρομακτικό.
Το να είναι καλά οι άνθρωποι που νοιάζεσαι είναι ελπιδοφόρο. Το να είναι καλύτερα χωρίς εσένα λίγο προβληματικό.
Το να είσαι ανορθόγραφος/η δεν πειράζει. Το να μου βιάζεις τα μάτια με τα στάτους σου πειράζει πολύ.
Το να βγαίνει καλή μουσική είναι άψογο. Το να κάνει επιτυχία η Μόνικα ακατανόητο.

Φωνάρα (και αφέλειες). Άντε να μην ερωτευτείς μετά

Το να γκρινιάζεις δεν είναι σωστό. Αλλά και τι να κάνεις;

Η τελευταία ανάρτηση

Αγαπημένε αναγνώστη,


Δηλώνω ότι αναστέλλεται επίσημα η λειτουργία του blog μέχρι νεωτέρας. Ο Σταύρος με τίμησε με την πρότασή του να συμμετέχω στο ΦΡΑΓΜΑ και δεν μπορούσα να αρνηθώ. Ετοίμασε 10 ευρώ και ραντεβού στους δρόμους (Βουκουρεστίου ή Αβραμιώτου, εσύ διάλεξε). Επίσης για να σε τιμήσω, αναγνώστη, θα εισηγηθώ στον Αρχηγό να ονομαστεί η Νεολαία μας ανάλογα με  την έκβαση του τρέχοντος γκάλοπ στα δεξιά (πάντα δεξιά).

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς τους σταθερούς αναγνώστες μου, αυτούς που διάβασαν και τις 60 αναρτήσεις μου, από το "γιατί;" πέρσι στις 10 Απρίλη, μέχρι το "Εγώ, ο Σταύρος (Μέρος Β') ", πριν από λίγες ημέρες. (Όσο για αυτή την ανάρτηση, αλλά και για την αμέσως προηγούμενη, το Μέρος Α', θα σου εξηγήσω εν ευθέτω χρόνω Αρχηγέ, δεν είναι αυτό που φαίνεται, στο υπόσχομαι). Η ανιδιοτελής αγάπη σας με συγκίνησε βρε μπαγάσικα. Εσάς σκέφτομαι, πως θα την παλέψετε εκεί έξω χωρίς το εβδομαδιαίο (περίπου) φιξάκι σας - τις αναρτήσεις μου. Αλλά η πατρίς και ο νεοφιλελευθερισμός βρίσκονται εν κινδύνω και μας χρειάζονται, εμένα και τον Σταύρο.

On second thought, μπα. Δεν ψήθηκα τελικά. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό οι αναγνώστες του μπλογκ είναι περισσότεροι από τους ψηφοφόρους του Σταύρου, οπότε δεν δικαιούμαι να τους κρεμάσω...Συνεχίζουμε κανονικά, εκτός αν συγκυβερνήσει με κάποιον ο Σταύρος ή η Χ.Α. οπότε τα πάντα θα εξαρτηθούν από το πόσο ισχυρό wi-fi θα έχει η φυλακή.

Δεν ξέρω να παίζω και κιθάρα διάολε

Σε άλλα νέα, αναγνώστη, οι ναζί αλωνίζουν στην Ουκρανία, η αντεπανάσταση οργιάζει στη Βενεζουέλα, ο Κοντοπίδης κατούρησε στο πλατό του Μπογδάνου, τέτοια, κοσμοϊστορικά γεγονότα λαμβάνουν χώρα εντός και εκτός των τειχών. Ο Σταύρος ανακοίνωσε τους αυνοδοιπόρους του στην κατρακύλα (του ρέματος) και εξέπληξε τους πάντες, γιατί και να προσπαθούσε δε θα έβρισκε χειρότερους - νεοφιλελεύθεροι καθηγητές/πολίστες, αριστεροδεξιές καθηγήτριες πανεπιστημίου που στέλνουν τα ΜΑΤ εναντίον φοιτητών και απεργών, ρετάλια του εκσυγχρονισμού, μια ωραία ατμόσφαιρα είμαστε. Ήδη έφαγε την πρώτη χυλόπιτα από τον Κορτώ αλλά συνεχίζει απτόητος - του έχει τάξει ο Γιάννης ότι θα παρουσιάσει στην εκπομπή του δημοσκόπηση που θα του δίνει 52%. 

Σε επόμενη ανάρτηση, λατρεμένε αναγνώστη, θα σου παρουσιάσω την επική ιστορία ανεύρεσης οικίας για τον Ν., μια αποστολή που στέφτηκε από απόλυτη επιτυχία με την ανακάλυψη της Φωλιάς. Προς το παρόν σε αφήνω με Sun Kil Moon και την εξής τραγουδάρα:

Sorry that I could never love you back
I could never care enough in these last days

Υ.Γ. ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, ΔΩΣΕ ΒΑΣΗ ΣΤΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ: Αυτή την Πέμπτη 6/3 κλείνουμε 20 dj sets στα φιλόξενα decks (sic) του Zazzium Bar, εκεί στην Ιπποκράτους και Διδότου, και το γιορτάζουμε!! (Πως σου φάνηκε ο πληθυντικός μεγαλοπρεπείας, αναγνώστη;) Λοιπόν, όποιος αναγνώστης πλησιάσει τον dj και απαντήσει στην ερώτηση "Σε ποιο μήνα γίνεται η πολυπόθητη Επανάσταση σύμφωνα με τον Καζαμία 2014;" κερδίζει ένα σφηνάκι της αρεσκείας του! Σας περιμένω με τις σωστές απαντήσεις και με πολλή όρεξη για μουσική. 

90's και τα μυαλά στα κάγκελα