"Κάποια Ζώ(δι)α δε με πιστεύανε" Β. Λεβέντης (Part 1)

[Άκουγα λοιπόν προχτές αναγνώστη την καλύτερη ιντερνετική ραδιοφωνική εκπομπή του κόσμου όλου (τι εννοείς ποια; Αυτή που κάνει η Ε. κάθε Δευτέρα 8-10 στον ΡΑΣΠΙ), και κάποια στιγμή στο τσατ της εν λόγω υπερκόσμιας μέθεξης που ταπεινόφρονα αποκαλεί τον εαυτό της "εκπομπή", αναφέρθηκαν τα ζώδια. ΤΑ ΖΩΔΙΑ. Όπως καταλαβαίνεις, αναγνώστη, μπαχάλεψα την κουβέντα, και μετά από παράκληση της παραγωγού, μεταφέρω τις ατάκες στο μπλογκ για να απαθανατιστούν. Πάμε λοιπόν.]


Λίγα λόγια για να ξεμπερδεύετε μια και καλή με τα ζώδια και να μην τα ψάχνετε κάθε τρεις και λίγο. Ούτως ή άλλως όλα αυτά είναι απίστευτες μπούρδες και η ασχολία μαζί τους χάσιμο χρόνου, εκτός αν έχεις πείσει μια κρίσιμη μάζα ηλιθίων ότι ξέρεις από αυτά και βγάζεις λεφτά γράφοντας οτιδήποτε σου κατέβει.

• Στους Τοξότες αρέσουν τα ελάφια. Είναι άνθρωποι που τους αρέσουν τα δερμάτινα ρούχα, είναι δειλοί (αφού στη μάχη είναι πίσω-πίσω), έχουν χαρακιές στα δάχτυλα (και όχι επειδή είναι emo και κόβονται μόνοι τους αλλά) από την πετονιά, είναι κατά κανόνα ξωτικά, αυτά. Διάσημοι Τοξότες: Ο Λέγκολας, ο Βάρδος, ο Γουλιέλμος Τέλλος, η Άρτεμη, ο Αρτέμης Μάτσας.
• Στους Αιγόκερους αρέσει το κέρατο. Είναι πολύ άπιστοι, αναξιόπιστοι και χρωστάνε παντού. Ερεθίζονται σεξουαλικά με το βερνίκι για κάποιο μυστηριώδη λόγο. Δεν τρώνε ποτέ κατσίκι ψητό, χωρίς να είναι και χορτοφάγοι. Διάσημοι Αιγόκεροι: Η Ωραία Ελένη, ο Δίας, ο απόστολος Θωμάς, η Μεσσαλίνα, ο Αντρέας Παπανδρέου.
• Στους Υδροχόους αρέσει να χύνουν νερά. Συνήθως είναι ναυαγοσώστες σε πισίνες ή καθαριστές/στριες. Είναι πάντα πρώτοι στα μπουγέλα - Υδροχόος ανακάλυψε τους (σεξιστικούς και απαράδεκτους) διαγωνισμούς με βρεγμένα μπλουζάκια. Διάσημοι Υδροχόοι: Ο Ιαν Θορπ, η Μέδουσα, οι Σειρήνες (οι μισές), ο Μιτς Μπιουκάναν, η Πάμελα Άντερσον.
• Στους Ιχθύς αρέσει το πλαγκτόν. Είναι γλοιώδεις, ευκίνητοι και μπορούν να κρατήσουν την ανάσα τους για παράλογα μεγάλο διάστημα (αφού έχουν βράγχια). Όταν περνάνε έξω από ψαράδικο αλλάζουν πεζοδρόμιο και γενικά τους αρέσει πολύ το κολύμπι. Δεν έχουν πολύ καλή μνήμη και μένουν συχνά με το στόμα ανοιχτό. Διάσημοι Ιχθύες: ο Ποσειδώνας, οι Σειρήνες (οι άλλες μισές), ο κάπτεν Νέμο, ο Νέμο (το ψάρι), ο Τζακ Σπάροου, η Πάμελα Άντερσον (ναι, είναι 2 ζώδια αυτή. Γιατί; Γιατί μπορεί να το κάνει). 
• Στους Κριούς αρέσουν τα παγωτά Κρι-Κρι. Διάσημοι Κριοί: Πολλοί, αλλά μόνο η Σ. μετράει.
• Στους Ταύρους αρέσει το κόκκινο χρώμα. Είναι κατά κανόνα Ολυμπιακοί, βίαιοι και παρορμητικοί, και τους αρέσει να συχνάζουν σε υαλοπωλεία. Στην Ισπανία το κρύβουν ότι είναι ταύροι και δηλώνουν ψεύτικη ημερομηνία γέννησης. Διάσημοι Ταύροι: Ο Μινώταυρος, ο Costa Boda, ο Swarofski, o Μαικλ Τζόρνταν, ο Σκότι Πίπεν.   
• Στους Δίδυμους αρέσουν τα ίδια ρούχα (για να μπερδεύουν τον κόσμο). Τους αρέσουν επίσης τα διπλά ραντεβού, οι προσφορές 2 σε 1, τα σαμπουάν που είναι και κρέμα μαλλιών μαζί, η Χίος. Διάσημοι Δίδυμοι: Οι Πύργοι (παλιά), ο Σβαρτσενέγκερ, ο Ντε Βίτο, ο Μπαρτζώκας, ο Mr Bean, ο Πάγκαλος (τι εννοείς αυτός είναι ένας και όχι δύο, αναγνώστη; Δύο είναι).

Αυτή η ανάρτηση βγαίνει μεγαλύτερη από ότι την είχα υπολογίσει. Θα τη σπάσω σε δύο μέρη λοιπόν. Εδώ ο Πίτερ ο Τζάκσον (τοξότης να ξέρεις) έσπασε το Χόμπιτ σε τρία μέρη, εγώ στο πηγάδι κατούρησα; (Υδροχόος να ξέρεις - το πηγάδι).

Υ.Γ.1 Ο Καζαμίας 2014 συνεχίζει να επαληθεύεται, με μικρές αστοχίες. Στην Αγγλία ο Μήτρογλου, απλά όχι στην Τσέλσι (ακόμα), στη Φούλαμ.

Υ.Γ.2 Αν έχεις απορία για τον τίτλο αναγνώστη, πάτα εδώ.

Υ.Γ.3 Αυτή την Πέμπτη 30/1 στο Ζάζιουμ θα έχουμε βραδιά κλασικού ροκ. Το νου σας ρεμάλια.

Και μόνο ότι ήταν το αγαπημένο συγκρότημα

του Big Lebowski αρκεί

Θέλω να τρέξω σε αγορές και σε παζάρια

Εδώ και δύο χρόνια ο Καμίνης έχει κάνει κάτι που άλλαξε ριζικά τη ζωή των Αθηναίων, γιατί ή είσαι δημαρχάρα ή δεν είσαι (καλά, ΔΕΝ είναι, τα έχουμε πει αναγνώστη αυτά στο ποιο Γκάζι ρε και στο Νεύρα (κι αισιοδοξία), μη χαζεύεις, συγκεντρώσου σε παρακαλώ). Έχει μεταφέρει το παζάρι βιβλίου από την πλατεία Κλαυθμώνος στην πλατεία Κοτζιά, επιτυγχάνοντας με αυτή τη μεγαλοφυή κίνηση την μετακίνηση των αστέγων και των τοξικομανών από την πλατεία Κοτζιά στην πλατεία Κλαυθμώνος, για όσο διαρκεί το παζάρι τουλάχιστον. Έκανα το λάθος να πάω, αναγνώστη, με λεφτά στην τσέπη μου - λεφτά που όταν έφυγα είχαν καταλήξει στο ταμείο του παζαριού γιατί κι εγώ σαν παιδί αγόρασα...13 βιβλία (όχι για διαφήμιση του μπλογκ, τυχαίος αριθμός). Θέλω πραγματικά να μοιραστώ μαζί σου τις επιλογές μου γιατί νομίζω ότι - μερικές τουλάχιστον - οφείλονται σε μια ζαλάδα που προκλήθηκε από τον κόσμο, την υπερπροσφορά τίτλων, ή από όλα αυτά μαζί:

1) "Ωραίος και σέξι" του Γούντυ Άλεν. Θεατρικό έργο (που έχει γυριστεί και ταινία με τίτλο "Play it again Sam"), είναι Γούντυ, έχω παίξει τον Ηπατίτη, έναν αρχαίο έλληνα συγγραφέα στο θεατρικό του "Ο Θεός", τον αγαπώ γενικότερα, καλά μέχρι εδώ.

2) "Ιστορία των Ρωμαίων" του Ίντρο Μοντανέλλι. Ιταλός δημοσιογράφος (και όχι ιστορικός) που γράφει ιστορία κάπως σαν τον Τσιφόρο, εντάξει, τους διαβάσαμε τους Χομπσμπάουμ και τους Κορδάτους και όλους αυτούς τους μαρξιστές, ας χαλαρώσουμε και λίγο...(Παράδειγμα ιταλικού χιούμορ: "Το πρώτο ηλιακό ρολόι ήταν ελληνικής κατασκευής, ήρθε από την Κατάνη το 263 και εγκαταστάθηκε στην Αγορά. Αλλά, καθώς η Κατάνη είναι τρεις μοίρες ανατολικότερα της Ρώμης, η ώρα δεν ήταν σωστή και οι Ρωμαίοι, θυμωμένοι, χρειάστηκαν έναν αιώνα μέχρις ότου κατορθώσουν να διορθώσουν αυτή τη σατανική επινόηση"...)

3) "Η Δίκη των Ναϊτών Ιπποτών" του Malcolm Barber. Εδώ μάλλον ήταν η πρώτη θολούρα, αλλά ευτυχώς από όσο έχω διαβάσει ο τύπος τιμά τον τίτλο του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Ρηντινγκ και αναφέρεται σε δικαστικά έγγραφα της εποχής, χωρίς Ιερά Δισκοπότηρα, Μαρίες που πάνε στη Γαλλία και γίνονται Αμελί και άλλες Ντανμπραουνιές...

4) "Η Βαλκανική πόλη, 15ος-19ος αιώνας, τόμος Α' " του Νικολάϊ Τοντόροφ. Σοβαρεύτηκα λίγο και είπα να πάρω κάτι σχετικό με το μεταπτυχιακό μου, γραμμένο το 1986 (την πρώτη χρονιά που ακούστηκε ο Χρίστο ο Στόιτσκοφ για την Πανάθα) από τον Βούλγαρο σύντροφο. Δεν το έχω αρχίσει ακόμα, θα σου πω στο μέλλον.

5)  "Η Βαλκανική πόλη, 15ος-19ος αιώνας, τόμος Β' ". Ε τι, μισές δουλειές θα κάνουμε;

6) "Η τεχνική της ερμηνείας των ονείρων", Σίγκμουντ (ή Σιγισμούνδος όπως τον έλεγαν οι παλιοί που ξέρανε 5 πράγματα παραπάνω από μετάφραση ονομάτων) Φρόϋντ. Δε θα επεκταθώ, ένας γιατρός στη Βιέννη στις αρχές του προηγούμενου αιώνα που απέδιδε τα πάντα στην επιθυμία μας να κοιμηθούμε με τη μητέρα μας ή κάτι τέτοιο. Το πήρα γιατί παρέλειψα να αγοράσω "Ονειροκρίτη 2014".

7) "Μεταρρύθμιση ή Επανάσταση", Ρόζα Λούξεμπουργκ. Έμαθα ότι το άρχισε και ο Τσίπρας πρόσφατα, αλλά επειδή είχε να πάει στη Βουλή να παίξει με τα άλλα παιδάκια, σταμάτησε στην πρώτη λέξη και νομίζει ότι το διάβασε - και το κατάλαβε κιόλας! Ο Λαφαζάνης κουνάει το κεφάλι συγκαταβατικά έκτοτε, ομοιάζοντας πλέον με αυτά τα πλαστικά σκυλάκια που βάζουν κάποιοι στα αυτοκίνητά τους μόνο και μόνο για να σε εκνευρίζουν.

Μιας και φτάσαμε στη μέση, δράττομαι της ευκαιρίας για 

ένα (καθόλου άσχετο, βλέπε το Υ.Γ. 1) μουσικό διάλειμμα

8) "Ο Αρκαδικός Κλείτωρ, Ιστορική αναδρομή", Ιωάννης Λάμπρου. Εδώ η ζαλάδα ξαναχτύπησε, αν κρίνω από το ότι ο συγγραφέας ονομάζεται "Ιωάννης" (μετά το Μελισσανίδη ΚΑΝΕΙΣ δε δικαιούται να φέρει αυτό το τιμημένο όνομα), το βιβλίο έχει ψιλές, δασείες και δεν συμμαζεύεται, κι εγώ μια παγερή αδιαφορία (προς το παρόν τουλάχιστον) να μάθω για το πως ήταν η Κλειτορία (ΧΩΡΙΣ δ, αναγνώστη, σοβαρέψου) 2.500 χρόνια πριν. Θα δείξει στο μέλλον.

9) "Το Λευκό Όρος", Χόρχε Σεμπρούν. Ίσως αποδειχτεί η καλύτερη αγορά μου, αν σκεφτείς, αναγνώστη, ότι το "Η επιστροφή του Νετσάγιεφ" του ιδίου μου άρεσε πολύ...

10) "Το κρυμμένο πρόσωπο της επανάστασης, Μία ερωτογραφία της Κ.Ν.Ε.", Γιάννης Ν. Γαλανός. Εδώ θα ζητήσω την κατανόησή σου, αναγνώστη. Αυτό το αριστούργημα συγκεντρώνει μεγάλες πιθανότητες να αποτελεί μια τρολιά 176 σελίδων, από την αρχή μέχρι το τέλος δηλαδή. Αλλά με τέτοιο υπότιτλο, ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΑΡΩ;;

11) "Μανδαίοι, ο λαός της τέταρτης θρησκείας", Νικόλας Βερνίκος. Αγνώστων Λοιπών Στοιχείων Τυπωμένο Αντικείμενο. Τουλάχιστον ο συγγραφέας είναι καθηγητής Ανθρώπινης Οικολογίας στη Μυτιλήνη και όχι κάποιος ψηφοφόρος του Καμμένου (μάλλον έτσι;)

12) "Το ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας", Μαρκ Τουέην. Απολαυστικό διήγημα του αμερικάνου πεζογράφου, το οποίο έχω διαβάσει παλαιότερα στη συλλογή χιουμοριστικών διηγημάτων "Ο Κλεμμένος Άσπρος Ελέφαντας" (που τώρα πια για μένα είναι κλεμμένος "Κλεμμένος Άσπρος Ελέφαντας", ακούς Ν.;;;), και στο συστήνω ανεπιφύλακτα, αναγνώστη. Το έκανα δώρο κάπου.

13) "Οι κατά μόνας ηδονές, Πολιτισμική ιστορία του Αυνανισμού", Thomas W. Laquer. Έχω διαβάσει καλές κριτικές για αυτό, αλλά ομολογώ ότι το αγόρασα με την κρυφή ελπίδα να είναι μαλακία. Σκέψου τις ειρωνικές συνυποδηλώσεις. 

Υ.Γ.1 Ξέρω ότι σε κούρασα λίγο λατρεμένε αναγνώστη αλλά θα σε αποζημιώσω την Πέμπτη 23/1 στο Ζάζιουμ, Ιπποκράτους και Διδότου, όπου θα κάνω αφιέρωμα στα 80ς. Ξεσκόνισε τις βάτες σου κι έλα, δικέ μου.

Υ.Γ.2 Να πάτε να δείτε το Περιμένοντας τον Γκοντό στο θέατρο της Ημέρας γιατί είναι εξαιρετικό!! Α ρε Π., 14 χρόνια μετά κι ακόμα είσαι ο καλύτερος "ερασιτέχνης" ηθοποιός που έχω δει...

Υ.Γ.3 Το καλύτερο δώρο για τη γιορτή μου (μπορεί να άργησε, αλλά το καλό πράγμα αργεί να γίνει...). 

Ναι, αναγνώστη, το μεσαίο κουμπάκι κάτω από κάθε ανάρτηση που 

θυμούνται να το πατήσουν λίγοι από τους χιλιάδες που το πιστεύουν 

Εσύ το λες γκρίνια, εγώ εποικοδομητική κριτική

1) Δε μ'αρέσουν οι εκπλήξεις. Τα surprise τα πάρτυ, τα κρυφά-μέχρι-την-τελευταία-στιγμή δώρα, οι αλλαγές προγράμματος την τελευταία στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ να λέει κάτι αριστερό, τέτοια απρόσμενα πράγματα μου τη σπάνε γενικά. Πρέπει να οφείλεται σε παιδικό τραύμα όλο αυτό - εκεί στα 10 μου (ναι, αναγνώστη, βγάλε κομπιουτεράκι να υπολογίσεις ηλικία, τρομάρα σου, μια αφαίρεση απλή είναι), που ο Γκόρμπυ μας είχε μια έκπληξη: Να διαλύσει την ΕΣΣΔ για να ακολουθήσει το παιδικό του όνειρο και να γίνει ήρωας σε διαφήμιση της Pizza Hut. Μη μου κάνετε εκπλήξεις. Ούτε ευχάριστες. Δεν υπάρχουν ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ εκπλήξεις, αυτή η φράση περικλείει μια τερατώδη αντίφαση.

Ακριβώς αυτό.

2) Δε μ' αρέσουν τα μεταμοντέρνα μπαρ. Πήγα σήμερα σε ένα καινούργιο μαγαζί, industrial (καλά, δε θέλανε να χαλάσουν λεφτά στη διακόσμηση οι άνθρωποι, οκ μέχρι εδώ), με ΕΝΑ πάγκο να κάθονται όλοι όπως στα πανηγύρια στην Ηλεία, με δύο διαφορές: α) Εκεί είναι παραπάνω οι πάγκοι και β) Έχει ΓΟΥΡΝΟΠΟΥΛΑ ρε φίλε. Το αποκορύφωμα ήταν ότι απαγορευόταν το κάπνισμα, με την αιτιολογία "'εχουμε πολλά αρωματικά εδώ μέσα, θα χάλαγε το όλο feeling του μαγαζιού". Ναι, λεφτά για αρωματικά είχατε, για καμιά καρεκλίτσα, καναπέ, κάτι, μπα ε; Και το μαγαζί ήταν στα Εξάρχεια, αναγνώστη. Δε γράφω όνομα, καλές δουλειές να έχουν οι άνθρωποι, χίπστερ που από μαζοχισμό διαβάζετε το blog ψάξτε το.

3) Δε μ'αρέσει αυτό το foursquare. Δε μας φτάνανε τα check-in του facebook, τώρα υπάρχει κοτζάμ σάιτ, απλικέσιο, τι στο καλό είναι αυτό, που μας λύνει (χωρίς να του το ζητήσουμε) το μυστήριο της ζωής: που κάθισε μόλις η κάθε καρακαηδόνα ή ο κάθε κάγκουρας. Μπράβο παιδιά που βρήκατε τραπέζι (ή πάγκο), να περάσετε καλά. εμένα γιατί πρέπει να μου το πείτε;; Δε με νοιάζει ρε παιδί μου, πως το λένε. Γράψτε μου αν έχετε τόση καούρα πια τι φάγατε/ήπιατε να παίρνουμε ιδέες. Όχι ΠΟΥ φάγατε ή ήπιατε, ή μάλλον τρώτε και πίνετε αυτή τη στιγμή. Επίσης σου έχω ένα μυστικό φίλε/η: Όση ώρα εσύ φορσκουερίζεις, ο άλλος/η σου έχει φάει όλη τη σαλάτα. Δεν το είχες σκεφτεί αυτό ποτέ, έτσι;

4) Δε μ' αρέσουν τα λάτιν τραγούδια και οι αντίστοιχοι χοροί.. Δε θα βάλω ΠΟΤΕ στο μαγαζί, δε θα βάλω ποτέ στο σπίτι μου, δε θα τα χορέψω ποτέ, νομίζω ότι είναι μουσική που επέβαλαν πράκτορες της CIA στην πολύπαθη Νότια Αμερική γιατί φοβόντουσαν ότι από εκεί θα ξεσπάσει η παγκόσμια επανάσταση. Και τα έχουν καταφέρει μια χαρά, δε βρίσκεις, αναγνώστη; 

5) Δε μ' αρέσουν οι μεταμοντέρνες θεατρικές παραστάσεις. Θυμάμαι μια φορά που πήγα κάπου από φιλική υποχρέωση, μόνος μου δε θα πήγαινα ούτε δεμένος, κουφός και τυφλός. Γιατί ακόμα κι έτσι, θα ΜΥΡΙΖΑ την απόγνωση των υπολοίπων θεατών. Θα ψηλαφούσα τα νεκρά εγκεφαλικά τους κύτταρα που έτρεχαν στους διαδρόμους, ελεύθερα πια από τα αντίστοιχα κρανία, αλλά νεκρά όπως και να έχει. Θα ανατρίχιαζα από τη συλλογική βαρεμάρα που πλανιόταν σαν σύννεφο στην αίθουσα. Το μόνο χειρότερο θέαμα από αυτό είναι τα έργα που έχουν γράψει ΜΟΝΕΣ τους οι ομάδες που τα παρουσιάζουν, αναγνώστη. Ε λοιπόν, αυτό που πήγα να δω συνδύαζε και τις 2 αυτές παραμέτρους. Ήταν οι δύο πιο δύσκολες ώρες της ζωής μου, αλλά τα κατάφερα να μη με πιάσει σπαστικό γέλιο. Απλά μετά κλείστηκα σπίτι μου και αρνήθηκα οποιαδήποτε επαφή με το ανθρώπινο είδος για μια εβδομάδα, σίγουρος πια ότι κάθε ελπίδα είναι μάταιη και ότι το φαινόμενο του θερμοκηπίου πρέπει να επιταχυνθεί για να τελειώνουμε μια ώρα αρχύτερα.

6) Δε μ' αρέσουν οι γκρινιάρηδες άνθρωποι. Oh, wait...

Υ.Γ. Στο Zazzium Bar αυτή την Πέμπτη θα έχει αφιέρωμα στα '90s...Happy times!

Θέλω να έρθετε και να 

χτυπηθείτε αλύπητα, χομπίστες

Καζαμίας 2014 (Part 4 και τελευταίο)

(Τα τρία προηγούμενα μέρη μπορείς να τα βρεις εδώ, εδώ, και εδώ, λατρεμένε αναγνώστη, που θεωρώ προκαταβολικά ότι θα βαρεθείς να ψάξεις μόνος σου και στα δίνω στο πιάτο, μασημένη τροφή, άντε)


Οκτώβριος: Η κυβέρνηση απαγορεύει το χιπστερισμό και το νεοχιπισμό. Η Αβραμιώτου υφίσταται ριζική ανάπλαση και γίνεται δρόμος κατοικίας, όπως θα έπρεπε να είναι από πάντα. Ένα γλυπτό που απεικονίζει ένα τεράστιο απολιτίκ μουστάκι τοποθετείται στο σημείο για να θυμίζει την παρακμή στην οποία είχε περιπέσει το μέρος. Κάθε βράδυ κάποιοι αφήνουν τιράντες και μενού από brunch, αλλά αποτελούν ασήμαντη μειονότητα, καθώς η κοινωνία σχεδόν στο σύνολό της χαίρεται που απαλλάχθηκε από τη μάστιγα. Αντίστοιχο γλυπτό, που απεικονίζει έναν τύπο από Βόρεια Προάστια με πανάκριβα ρούχα να κάθεται οκλαδόν και να έχει γεμίσει σκουπίδια τον κόσμο γύρω του τοποθετείται στη Βαλτετσίου. Τα μαγαζιά των Εξαρχείων έχουν κοινωνικοποιηθεί και τα δουλεύουν οι πρώην εργαζόμενοί τους με πολύ χαμηλές τιμές, αλλά οι νεοχίπηδες αρνούνται να κάτσουν σε καρέκλα και κάθονται κατάχαμα, κάτι που προκαλεί προβλήματα στη διέλευση και στο σκούπισμα. Κανείς δεν ασχολείται μαζί τους και μετά από λίγο καιρό αποσύρονται στα ακριβά προάστιά τους και κάθονται κατάχαμα στους κήπους  τους, ενώ οι γονείς τους τρέμουν για το άνοιγμα των καταθέσεών τους στην Ελβετία και είναι μέσα στα νεύρα. Στο Γκάζι τα μαγαζιά κλείνουν (λόγω έλλειψης χίπστερ) και μετατρέπονται σε ξενώνες φιλοξενίας αστέγων. Η αστυνομία σταματάει να πουλάει την ηρωίνη οπότε οι τοξικομανείς μειώνονται σημαντικά. Ο ΓΑΠ δίνει συνέντευξη στους New York Times και ισχυρίζεται ότι η είσοδος στο μνημόνιο ήταν το πρώτο βήμα ενός περίπλοκου σχεδίου που "οδήγησε τελικά στην ειρηνική Επανάσταση. Ας μην ξεχνάμε ότι ο πατέρας μου ήταν τροτσκιστής πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο". Ένας 12χρονος από την Καρδίτσα εμφανίζεται μαζί του σε πάνελ στο CNN και τον κατατροπώνει με ευκολία. Ο Μουζουράκης βγάζει δίσκο με πολυφωνικά ηπειρώτικα, στον οποίο συμμετέχει μόνο αυτός. Η Σολωμού τσαντίζεται και κυκλοφορεί πλέον με t-shirt "I'm with stupid".

Καλά, περίμενε να φτάσει

ο Οκτώβρης. Βλάκα.

Νοέμβριος: Η Επανάσταση διαχέεται στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, οι οποίες μία μία αποχωρούν από την ΕΕ, επιστρέφουν στα εθνικά νομίσματα και, παίρνοντας φυσικό αέριο σε απίστευτα χαμηλές τιμές από την Ελλάδα ρίχνουν την ανεργία στο 3%, κοινωνικοποιούν τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις, κλπ. Η πορεία του Πολυτεχνείου στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη χρονιά και καταλήγει στην ισοπέδωση της Αμερικάνικης Πρεσβείας, αφού πρώτα έχει ζητηθεί ευγενικά από τους υπαλλήλους να εκκενώσουν το κτίριο. Σε απάντηση των διαμαρτυριών του Ομπάμα, ο παλιόφιλός του δήμαρχος Αθηναίων του παραχωρεί το περίπτερο επί της Μαβίλη για να στεγαστεί ο πρέσβης, κάτι που γίνεται αμέσως δεκτό. Επί τη ευκαιρία η κυβέρνηση θεσπίζει νόμο να πληρώνει κάποιος 50 δραχμές (ή αλλιώς 100 "ρουπίες") κάθε φορά που αναφέρεται στην πλατεία σαν "πλατεία Μαβίλης", όχι επειδή χρειάζεται τα λεφτά, αλλά επειδή έχει μια δυσανεξία στους ηλίθιους. Ο Κουβέλης καταθέτει πρόταση μομφής στη βουλή, η οποία υποστηρίζεται από τη ΔΗΜΑΡ, τους ΑΝΕΛ και τον Τατσόπουλο και παίρνει 34 ψήφους. Ο Τσίπρας δεν διαγράφει τον Πέτρο γιατί "ο Συνασπισμός ήταν πάντα ανεκτικός στη διαφορετικότητα και στο χαμηλό IQ". Η  Ζαχάρω ανακηρύσσεται πολιτιστική πρωτεύουσα της χώρας για το 2015 και ανακοινώνεται πρόγραμμα συναυλιών των Pearl Jam, Monster Magnet, Viza κλπ. Ο Τζίμης Πανούσης εκλέγεται πρόεδρος της Δημοκρατίας και υπογράφει δύο διατάγματα: Με το πρώτο οι τουαλέτες στο στρατό μετονομάζονται επίσημα από "Καλλιόπες" σε "Νταλάρας" και με το δεύτερο παραιτείται και καταργεί τη θέση. Ανακαλύπτεται μια κρυφή οργάνωση η οποία αποτελείται από 6 κεντροαριστερούς οι οποίοι έχουν μαζέψει τις στάχτες της Σώτης και κάθε βράδυ μαζεύονται γύρω από αυτές και διαβάζουν αποσπάσματα από τα βιβλία της. Μετά από μια δίκη εξπρες καταδικάζονται να συνεχίσουν να το κάνουν εφ΄όρου ζωής.

Αύγουστος 2015 μπροστά από την Καντίνα του Σκύλου

(η οποία θα ξανανοίξει φυσικά)

Δεκέμβριος: Τα επαναστατικά συμβούλια των εργατών στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου ψηφίζουν τη δημιουργία των Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών Άτσα (ΕΣΠΑ), σε μια προσπάθεια αυτοσαρκασμού για το πρόσφατο παρελθόν τους. Η Γερμανία κάνει αίτηση να γίνει δεκτή, η οποία απορρίπτεται. Αρχαιολόγοι ανακαλύπτουν ένα λάθος στο ημερολόγιο των Μάγια, το οποίο έχει προκαλέσει μια απόκλιση στους υπολογισμούς τους κατά 2 χρόνια, αλλά κανείς δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία. Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, εξωγήινοι που έχουν παλιές (από το 2013) πληροφορίες για την κατάσταση του πλανήτη, τον εξαϋλώνουν για να σώσουν τους κατοίκους του από τη μιζέρια τους.

"Τα Μάτια σου είναι για Μένα Σημαντικότερα από Το πλυντήριο Πιάτων"

Το τέταρτο (και τελευταίο μέρος) του Καζαμία μπορεί να περιμένει. Ανέκυψε ένα σοβαρό ζήτημα το οποίο απαιτεί την άμεση και αμέριστη προσοχή μου, καθώς είναι ζωής και θανάτου - καλά όχι, αλλά υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πεθάνω στα γέλια γράφοντας αυτή την ανάρτηση...

Περιδιαβάζοντας σήμερα λοιπόν στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο (όχι του Huxley αλλά) του facebook, έπεσα πάνω στην υπέροχη σελίδα "Η Απιστία δεν είναι Μαγκιά, είναι Αυτοταπείνωση!!" (Τα άσχετα κεφαλαία και τα δύο θαυμαστικά είναι πραγματικά, αναγνώστη, όχι δικιά μου υπερβολή.) Το όλο concept είναι να ποστάρουν φωτογραφίες με άσχετο φόντο και ένα σλόγκαν τόσο κλισέ που κάνει τα κλισέ να ντρέπονται για τον εαυτό τους, τύπου "Άντρας για μένα είναι αυτός... Που μια φορά αγαπάει...Και όχι αυτός που δεξιά...Και αριστερά κοιτάει...!!" Τα αποσιωπητικά και τα κεφαλαία χωρίς λόγο κι αφορμή, όπως και τα πολλά θαυμαστικά, είναι εκ των ων ουκ άνευ, είναι το αλατοπίπερο των τόσο σοφών αυτών φράσεων, φράσεων που μου αλλάζουν κυριολεκτικά τη ζωή, καθώς για τις ανάγκες συγγραφής αυτής της ανάρτησης αναγκάζομαι να τις διαβάζω και αδυνατίζω, από τη στιγμή που κάνω συνεχόμενα δρομολόγια από το σαλόνι στην τουαλέτα για να ξεράσω. Υπάρχουν και τσαμπουκαλεμένα: ¨Δεν πρόκειται να μετανιώσω ποτέ & για τίποτα...επιλογές μου είναι όλα...τα γούσταρα, τα έκανα" με φόντο τα χείλη μιας τύπισσας που δαγκώνεται. Αφού η κοπέλα καταλαβαίνει ότι έκανε βλακεία, εσύ τι λες ότι δεν μετανιώνει, ω άγνωστε γέρο-σοφέ του ίντερνετ; Για το επόμενο πρέπει να σου δώσω εικόνα, αναγνώστη (ζητάω προκαταβολικά συγγνώμη για τυχόν καμένα εγκεφαλικά κύτταρα από το θέαμα που ακολουθεί):

 Στο λόγο μου, ΥΠΑΡΧΕΙ

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Την βιολίστρια που πατάει πλήκτρα πιάνου στην ακροθαλασσιά; Την καραβέλα που πάει, έρχεται, δεν ξέρουμε; (Μάλλον φεύγει, και κάνει θόρυβο κιόλας φεύγοντας). Ή το θόρυβο τον κάνει το κορίτσι που πατάει τα πλήκτρα; Την άγκυρα που κάποιος ασυνείδητος παράτησε μέσα στη μέση; Και πέρα από όλα αυτά, τι μήνυμα θέλει να μεταδώσει; Όταν κάποιος νοιάζεται για σένα εσύ μπορείς να είσαι μια ολόκληρη ήπειρος που δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα κι αυτός ωσάν άλλος Χριστόφορος Κολόμβος θα καβαλήσει ένα καράβι και θα σε βρει; Κι αν εσύ δε θες να βρεθείς; Θα εκτυπώσει τη φωτογραφία και θα σου λέει "Τώρα έφερα τον κόσμο ανάποδα και σε βρήκα, μη μιλάς, δεν δικαιούσαι, δε με νοιάζει η άποψή σου"; Τα δε σχόλια από δίπλα πραγματικά εξηγούν τα ποσοστά ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΧΑ σε αυτή τη χώρα: "Σωστός", "Έγραψες", "Αυτά είναι", "Είσαι τιτανομεγιστοτεράστιος" (το τελευταίο δεν υπάρχει στ' αλήθεια αναγνώστη, αλλά κρατιέμαι με νύχια και με δόντια να μην το γράψω ΕΓΩ).

Λοιπόν σκέφτομαι να φτιάξω κι εγώ κάποιες τέτοιες σελίδες. Πιθανοί τίτλοι:

1) "Η Αυτολύπηση δεν είναι Μαγκιά, δε σε γούσταρε αρκετά φίλε/η!!"
2) "Μπορούμε να φτιάξουμε μια σελίδα και να μαζέψουμε όλα τα κλισέ περί σχέσης με φόντο λυπημένα σκυλάκια και ηλιοβασιλέματα;"
3) "Πόνεσα, έκλασα, μα σε ξεπέρασα (στομαχική διαταραχή)" Το αγαπημένο μου, αναγνώστη.
4) "Στα Έδωσα όλα Κι έμεινα Στον άσο, αλλά παίζαμε ξερή και κέρδισα"
5) "Την Ειρήνη ο Χριστός Τη δίνει...Μα εγώ Θέλω την Υβόννη, μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι" (Ευχαριστώ τον Ν. για τη συνεισφορά σε αυτό)
6) "Δυνατός δεν Είναι αυτός που Κερατώνει...Δυνατός είναι Αυτός που σηκώνει 100 κιλά στον πάγκο"

Περιμένω κι άλλες προτάσεις στα σχόλια, αναγνώστη. Και περιμένω να λειτουργήσει κάποτε η ρημάδα η φυσική επιλογή και να εξαφανιστούν από προσώπου γης αυτοί που κάνουν λάικ σε τέτοιες σελίδες και οι απόγονοι τους. "Δε θα Λείψουν σε Κανένα!!!!"

Υ.Γ. Για το Ζάζιουμ και τις Πέμπτες τι να πω, αναγνώστη; Το γεμίσατε το μαγαζί και με συγκινήσατε μπαγάσες. Το πιο εύστοχο σχόλιο ανήκει στη φίλη Γ., που έγραψε "Κοίτα να δεις που ο Καζαμίας θα βγει αληθινός"....Πάρε κατάσταση: