Δυσκολίες μεγάλων αντρών

Η αυξανόμενη δύναμη του blog με τρομάζει, αναγνώστη. Εκτός από την αποδημία του Νίκου Φώσκολου, λίγο μετά την αναφορά που έκανα σε αυτόν στο Σάιξπηρ και ίντερνετ, προβλήματα αντιμετωπίζουν και δύο από τους υποψήφιους στο διπλανό γκάλοπ. Ο Πέτρος συνελήφθη για χρέη στο δημόσιο και ο Άδωνης δέχεται συντονισμένη επίθεση από την Αυγή και...την Πράσινη του Δ. Γιαννακόπουλου  ("Τράκη, θεέ, πάρε την ΠΑΕ" - πάρτη όμως και μη τη χρησιμοποιείς για να προωθήσεις τα συμφέροντα της ΒΙΑΝΕΞ και μετά αριβερντέτσι, χίλιες φορές Τσάκας, έβγαζε πιο πολύ γέλιο).  Τουλάχιστον ο Γεωργιάδης έχει να χαίρεται και για την πρωτιά στο γκάλοπ, ο άλλος ο άχρηστος κι εκεί δεύτερος βγαίνει.

Προεδράρα από τις λίγες

Ο υποφαινόμενος έχει και προσωπικά με τον Πετράν...Το 2002, όταν ήμουν μέλος της θεατρικής ομάδας της ΑΣΟΕΕ, είχε έρθει ο εμπνευσμένος επιχειρηματίας να μιλήσει στους επίδοξους γιάπηδες για το πως θα βγάλουν λεφτά (επίπεδο ομιλητών η ΑΣΟΕΕ, όχι παίζουμε). Όλα καλά, αλλά το έκανε στο αμφιθέατρο που εμείς είχαμε πρόβα...Κι ενώ μπορούσε να τελειώσει σε δέκα λεπτά, λέγοντας "κοιτάχτε να δείτε, αρκεί να αφήνεις απλήρωτους τους εργαζόμενους σου, να μην πληρώνεις εφορίες, ΙΚΑ και λοιπά και να είσαι ΠΑΣΟΚ κι όλα καλά θα πάνε", αερολογούσε επί τρεις ώρες. Τον καταλαβαίνω, που θα ξαναέβρισκε πανεπιστημιακό ακροατήριο να τον κοιτάει σαν ξελιγωμένο, αλλά κι εμείς είχαμε πρόβα...Οπότε κανονίσαμε γύρω στα 20 άτομα να μπουκάρουμε στο αμφιθέατρο και να χειροκροτήσουμε μανιωδώς, δίνοντας το σύνθημα της λήξης της "κουβέντας". Καλό σχέδιο έτσι, αναγνώστη;

Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι από τους 20 μπήκαμε 10, και από αυτούς τους 10 χειροκρότησα μόνο εγώ...Όλο το αμφιθέατρο γύρισε και με κοίταξε και ακόμα και ο πιο καμένος δαπίτης εκεί μέσα κατάλαβε αμέσως ότι ο τύπος με τα μαλλιά και τα μούσια δεν χειροκροτάει από ενθουσιασμό ακριβώς. Σε ένα σύντομο διάλογο που είχαμε μετά με τον Πέτρο περί δημόσιου πανεπιστημίου, πολιτισμού, κατάχρησης χώρων και χρόνου φυσικά και θριάμβευσα, αναγνώστη (αν και μόνο εγώ το εξέλαβα ως θρίαμβο, αλλά οι υπόλοιποι δεν καταλάβαιναν, εντάξει;), και μετά του παραχώρησα μεγαλόψυχα 10 λεπτά να ολοκληρώσει και να μας αδειάσει τη γωνιά και αποχώρησα με το κεφάλι ψηλά. Του πήρε 11 του μπαγάσα, έτσι για σπάσιμο, και το βλέμμα που μου έριξε η Τζένη βγαίνοντας θα το θυμάμαι για όλη μου τη ζωή. Δεν κατάλαβα γιατί χαλάστηκε όμως - αυτή έχει τη χαρά και την ευτυχία να τον ακούει όλη μέρα στο σπίτι τους, έπρεπε να τον ακούει και με άλλους 300 για να το ευχαριστηθεί;

Η κατάληξη της διδακτικής αυτής ιστορίας είναι ότι ο πρύτανης απείλησε να διακόψει τη χρηματοδότηση της ομάδας αν δε διαγραφόμουν (!!!) από τη θεατρική, κάτι που προκάλεσε αρκετή ιλαρότητα στους κόλπους μας καθώς δε γραφόταν κανείς κάπου για να διαγραφεί (αλλά και κουβέντα για το "ζήτημα", όπου αναδύθηκε σε μεγάλο βαθμό ο μικροαστικός και δουλοπρεπής χαρακτήρας κάποιων μελών της ομάδας. Σας θυμάμαι ποιοι είστε, αλλά δε σας κρατάω κακία. Σκουλήκια). Αλλά ήταν ιδεολογικό το θέμα και γι'αυτό αποχώρησα από μόνος μου. Δύο χρόνια μετά. 

Πετράν, παλιόφιλε, αφιερωμένο.

Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο από τη γκλαμουριά

Υ.Γ. Έχει καταντήσει κουραστικό να σου λέω στο υστερόγραφο αναγνώστη να έρχεσαι στο Ζάζιουμ κάθε φορά που βάζω μουσική οπότε αυτή την Τετάρτη ΜΗΝ έρθεις. Ειδικά από τη στιγμή που έχει και Champions League...(Έλα με το που θα τελειώσει ο αγώνας, οκ; Κι εγώ θα σου βάλω αυτό:)

Πες τα ρε Eddie μπας και νιώσουμε

Εγώ όταν δε βρίσκω να κάτσω κάπου δεν κάνω έτσι

Είμαστε που λες, αναγνώστη, στην προσυγκέντρωση για την πορεία της Κυριακής και ένας χίπστερ δίπλα διατείνεται φωναχτά ότι "τα γιαπωνέζικα δεν είναι δύσκολα, εγώ έκανα μαθήματα ΕΝΑ χρόνο και τα μιλάω". Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που θέλω να ανοίξω έναν τραπεζικό λογαριασμό και να σε καλέσω να συνεισφέρεις τον οβολό σου και να με βοηθήσεις να πάρω ένα tablet να γράφω ανάρτηση επί τόπου (η εναλλακτικά ένα μπαζούκας να του τινάξω το κεφάλι ή ένα ξυράφι να του ξυρίσω το μουστάκι. Χωρίς αφρό. Και χωρίς σταθερό χέρι). Γιατί ρε απόβρασμα της κοινωνίας να μάθεις ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΑ; Και άντε πες θέλεις να μάθεις για τα hentai προφανώς, τα έμαθες μέσα σε ένα χρόνο; Τι σκατά τρέχει μέσα στο πράγμα πίσω από το μουστάκι σου (που με πολλή επιείκεια θα μπορούσε ίσως κάποιος να αποκαλέσει κεφάλι); Δεν αντέχω άλλο.

Που πας ρε Καραμήτρο Γάλλε Χίπστερ;

Ξέρεις Γιαπωνέζικα;

Κατά τ' άλλα, αναγνώστη, η πορεία ΕΙΧΕ κόσμο (παραπάνω από όλες τις προηγούμενες χρονιές, φυσικά, βλέπε το My own private Πολυτεχνείο ), και μετά το πέρας της η συντακτική ομάδα του blog, εγώ δηλαδή, επέλεξε κατεβαίνοντας την Αλεξάνδρας μια δεξιά οπορτουνιστική στροφή, πηγαίνοντας προς Γκύζη και τη Σκορδόπιστη, καθώς η αριστερή στροφή, ενώ γενικά είναι επιθυμητή (πέρα από ιδεολογικούς λόγους και για τον πολύ απλό και πρακτικό ότι μένω Εξάρχεια), ενείχε μια επικινδυνότητα τη συγκεκριμένη μέρα και ώρα. Όντως, λίγο μετά, εκατοντάδες μπάτσοι αποφάσισαν να πιουν καφέ στην πλατεία και επειδή δε βρήκαν τραπέζι στου Σάκη, ξέσπασαν στους θαμώνες και στο μαγαζί.  Η έλλειψη καφεΐνης και η έκδηλη απογοήτευσή τους που δε μπορούσαν να πάρουν άρωμα Εξαρχείων αυτή την ιστορική ημέρα μετέτρεψε αυτά τα αγνά και πράα πλάσματα σε ροπαλοφόρους τραμπούκους και χρυσαυγίτες με στολή. Εγώ πάντως, αναγνώστη, τους αγαπάω ακόμα (όχι) και τους αφιερώνω και ένα τραγουδάκι των Mudhoney που το βάζω και στο Zazzium (παίζω σήμερα, ευκαιρία να το ακούσεις).

Υπερβολές

Αλλά όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία, αναγνώστη. Το σημαντκό γεγονός της εβδομάδας είναι ότι ΔΕΝ έφυγε ο Τατσόπουλος από το ΣΥΡΙΖΑ. Η υπόλοιπη μισή Αθήνα μπορεί να αναπνεύσει, πήρε μια αναβολή μέχρι να την περιποιηθεί ο Πετράν, προς το παρόν πολιτεύεται (και δεν ντρέπεται). Σε αφήνω με μια φώτο από το θρυλικό Σαντιάγκο Μπερναμπέου, έτσι, επειδή ο Ρονάλντο κάνει παπάδες φέτος.

Οχι ρε, δε σας αγαπάμε, να πάρετε τον Δένδια 

και να πάτε για καφέ αλλού. Ουστ.

Υ.Γ. Οι αναγνώστες - μηχανικοί (και όχι οι μηχανικοί αναγνώστες, όποιος αναγνώστης βρει σε ποια άλλη ανάρτηση έχει χρησιμοποιηθεί αυτό το λογοπαίγνιο κερδίζει ένα T-shirt "Σπόρος", περιμένω τις απαντήσεις στα σχόλια) παρακαλούνται να ανέβουν την Κυριακή στο ποδηλατοδρόμιο. Θα έχει δημόσιο λιθοβολισμό χίπστερ και ατενίστας και αμέσως μετά εκλογές για το ΤΕΕ. Στηρίζουμε ΑΕΠ έτσι; Ευχαριστώ.

My own private Πολυτεχνείο

Κάθε χρόνο είναι μεγαλύτερη από την προηγούμενη χρονιά. Κι αν δεν είναι φταίει η βροχή, η "μέρα που έπεσε φέτος", το "μούδιασμα του κόσμου από τα νέα μέτρα" (πάντα υπάρχουν νέα μέτρα αναγνώστη, σαράντα χρόνια τώρα), ο "φόβος για επεισόδια" (τα οποία είναι τελικά πολύ σπανιότερα αναλογικά σε σχέση με όλες τις άλλες πορείες της χρονιάς), ο ανάδρομος Ερμής, κάτι τέλος πάντων. Αλλά κάθε χρόνο στην προσυγκέντρωση όλοι είναι σίγουροι ότι ΑΥΤΗ είναι η μεγαλύτερη πορεία όλων των εποχών, ότι "ένα, δύο, τρία, εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία", ότι "το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη ταξική". Κι έχουν δίκιο, αναγνώστη (αν εξαιρέσεις το πρώτο συμπέρασμα). Αλλά εγώ δε θα σου μιλήσω για αυτά, υποθέτω ότι τα ξέρεις, εκτός αν είσαι καμένος χρυσαυγίτης ή ο Άδωνης και θεωρείς ότι δεν υπήρχανε νεκροί στο Πολυτεχνείο κι ότι όλα είναι ένα τεράστιο ψέμα, οπότε θα περιμένω να σταματήσεις να διαβάζεις και να βγεις από το blog για να συνεχίσω. Εντάξει; Πάμε λοιπόν.


Παίρνοντας σαν δεδομένο ότι γνωρίζουμε τα ιστορικά γεγονότα και συμφωνούμε πάνω στο τι ήταν η τριήμερη εξέγερση του Νοέμβρη (ψιτ, τζημερικοί, σας βλέπω, αποχωρήστε κι εσείς μην έχουμε άλλα), θέλω να εστιάσω στον τριήμερο εορτασμό και στην πορεία, πάντα μέσα από το παραμορφωτικό πρίσμα του εαυτού μου, αναγνώστη. Με τα καλά του και τα κακά του (όχι του εαυτού μου, του τριημέρου). Από τη γελοιότητα με τους "χώρους" για τους οποίους υπήρχε τόσος κλαυθμός και οδυρμός ενώ κάθε χρόνο παρέμεναν οι ίδιοι με μικρές μετατροπές, μέχρι τη λάμψη στα μάτια των εκάστοτε πρωτοετών που βίωναν για πρώτη φορά στη φοιτητική τους ζωή την εμπειρία μιας τόσο συλλογικής διαδικασίας. Από την ευγενική άρνηση να κατατεθούν στεφάνια από Πασοκονεοδημοκράτες (βρε τι έπαθε το 80% του ελληνικού λαού, που τώρα είναι 25% βέβαια) μέχρι τα περιστατικά και τις φράσεις που έμειναν παροιμιώδη (όπως το "πίσω από τα παιδιά"), ή το επικό βίντεο των ΕΑΑΚ που προβάλλεται ακόμα και σήμερα στο ΜΑΧ (με χειροκρότημα σε καίρια σημεία, όπως στον Άρη, στον Τεμπονέρα και σε ένα ντου του 1987 που παίρνει παραμάζωμα κάτι δύσμοιρους καπελάκηδες μπάτσους).

Μετά έχει και ΜΑΤ από πίσω αλλά

δε μας νοιάζει το μετά

Και ανήμερα στις 17 η πορεία, δεκαπέντε χρόνια τώρα, κι όχι δεκαέξι που είμαι στην Αθήνα γιατί μια χρονιά ήμουν φαντάρος στα Χανιά και ναι μεν είχα κανονίσει να είμαι έξω, η πορεία ήταν απογευματινή όμως κι εγώ για να συνέλθω από το πολιτισμικό σοκ έπινα κρασιά στο Ταμάμ από το μεσημέρι με αποτέλεσμα να κοιμάμαι την ώρα της διεξαγωγής της, αμαρτία εξομολογημένη αμαρτία ουκ έστι. Και σταμάτημα λίγο μετά το Χίλτον (για το πρώτο μπλοκ, των φοιτητών Πολυτεχνείου) "για να περιμένουμε τους υπόλοιπους", και "Πότε θα κάνει ξαστεριά" για να μην περιμένουμε έτσι άπραγοι, και "κάτσε να δούμε το ξύλο στους Πασόκους - όχι ρε συ, πάμε σπίτι να το δούμε από την τηλεόραση, δεν έχω όρεξη για χημικά σήμερα", και 20-30 άτομα σπίτι μου (έμενα Αμπελόκηπους αναγνώστη) να πίνουμε κονιάκ και να βλέπουμε τη "Γλυκιά Συμμορία", δε θυμάμαι πως ξεκίνησε αυτή η παράδοση, μια χαρά ο Νικολαΐδης, αλλά πολύ μηδενιστής για τη μέρα, αλλά αφού ξεκίνησε ξεκίνησε, άπαξ κι ερχόσουν σπίτι μου θα έπινες κονιάκ και θα έβλεπες Σπυριδάκη να πρωταγωνιστεί σε ταινία για ενηλίκους, πάει και τελείωσε.

Και τα τελευταία χρόνια, βλέπεις γνωστά πρόσωπα από τα παλιά και νιώθεις λιγότερο μόνος, λιγότερο άνεργος και λιγότερο απαισιόδοξος. Έστω για μια μέρα. Ραντεβού εκεί, αναγνώστη.

Υ.Γ.1 Αν έρθεις στο Zazzium Bar αυτή την Τετάρτη ΔΕ θα βάλω αντάρτικα, όπως την προηγούμενη. Εκτός αν έρθεις και μου το ζητήσεις. Το σύνθημα θα είναι "Σπόρος". Αλλά Hells Bells θα βάλω, έρθεις δεν έρθεις να μου το ζητήσεις.

Ετσι, γιατί με αυτό μπαίνει η Pauli στα
εντός έδρας παιχνίδια στο Millerntor

Υ.Γ.2 Ευχαριστώ τον AxelK για τα καλά του λόγια, ανταποδίδω και συμφωνώ. Το blog του ΕΙΝΑΙ το δεύτερο καλύτερο της Ελλάδας μετά το Σπόρο...(αυτός το έγραψε, μπείτε και διαβάστε το, αλήθεια λέω!)

Χάλοουιν μάι ας

Και που λες, αναγνώστη, οι χίπστερ γιόρτασαν το Halloween στην Αβραμιώτου, όπως είναι παράδοση στη χώρα μας εδώ και δεκάδες χρόνια. Κολοκύθες σκαλίστηκαν, αποκριάτικα κουστούμια φορέθηκαν, serial killers ξαμολήθηκαν, όλο το deal. Οι ειδήσεις έχουν εκτεταμένα ρεπορτάζ για την άνοδο στην τιμή της γαλοπούλας ενόψει Thanksgiving, Παναθηναικός και Ολυμπιακός προετοιμάζονται εντατικά για το Super Bowl, μόνο η Labour Day θα τη γλιτώσει γιατί στην Ελλάδα δεν έχει πλέον Labour. Η δε παρέλαση για τη μέρα της Ανεξαρτησίας στις 4 του Ιούλη θα αποτελέσει πεδίο δόξης λαμπρό για τη μαθητιώσα νεολαία, καθώς θα έχει την ευκαιρία να επιδείξει το μαύρισμα, τα tattoo και τα μαγιό της.

Νεαρή σημαιοφόρος από τις Τζιτζιφιές 

επιδεικνύει πατριωτικό πνεύμα

Αλλά τίποτα δεν ξεπερνάει τα αγνά παιδικά μας χρόνια. Θυμάμαι που παίρναμε τους δρόμους στην μικρή επαρχιακή πολίχνη όπου μεγάλωσα και λέγαμε στους ανυποψίαστους κατοίκους "τρικ ορ τριτ" και μας έδιναν γλυκά τα οποία μετά πουλούσαμε σε ζαχαροπλαστεία για να μας δώσουν λεφτά να τα παίξουμε στα ηλεκτρονικά, γιατί αυτό μας ένοιαζε, αναγνώστη, ποιος σκοτίστηκε για τα γλυκά. Μην το πει όμως κανείς στους χίπστερ ότι γιορτάζαμε το Halloween 20 χρόνια πριν από αυτούς γιατί θα πάνε να ανακαλύψουν καμία τρελή γιορτή των Σαολίν μοναχών ή των Αβοριγίνων της Αυστραλίας ή κάτι παρόμοιο και θα μας πρήξουν με αυτό.  

Να γιορτάζαμε τους Helloween και αυτό

το επικό τους βίντεο να το καταλάβω

Τέλος πάντων, είναι τόσο απίστευτοι οι χίπστερ ώρες ώρες που ούτε να τους κράξω δεν έχω κουράγιο πια. Περιμένω απλά να δω τι άλλο θα σκαρφιστούν, ελπίζοντας παράλληλα να πάθουν αλωπεκία στα μουστάκια, όπως λέει και μια ψυχή...

Σε άλλα νέα της εβδομάδας το παρακράτος οργιάζει, μεθαύριο στην πορεία θα βρέχει, ο Τατσόπουλος είπε τον Γλέζο "γεράκο από τον Αστερίξ", ο Μήτρογλου ήταν 3 μέτρα οφσάιντ αλλά βέβαια, αυτά δε σφυρίζονται ποτέ, και διάφορα άλλα τέτοια αλλά ποιος νοιάζεται; Εδώ είχαμε Halloween!